Ja, we weten het. Het is een slecht excuus dat als je visite hebt, geen tijd hebt om de blog niet bij te werken, maar we hebben het druk, druk, druk gehad. Maar natuurlijk zijn we onze achterban niet vergeten, dus hier een hele uitgebreide update.
De week voordat Bas zijn ouders arriveerden moest er natuurlijk van alles gebeuren. Je wilt toch zoveel mogelijk bij zijn met alles. We hadden dus de hele week ASD. Voor onze intimi, zij weten wat het betekend. Voor de rest Algehele Schoonmaak Dagen. Ik zal het echt nooit afleren denk ik.
En toen was het donderdag de 15e en zijn opa en oma Ursem aangekomen in Atlanta. Iets over 2 uur landde de KL 621 uit Amsterdam en ruim een uur later kwamen opa en oma met de roltrap de aankomsthal in Atlanta binnen. De rit door de stad, spitsuur met 6/7 banen breed, was gelijk al erg indrukwekkend. Thuis aangekomen waren Scott en Jill helemaal door het dolle heen. Scott kwam al naar buiten gerend en Jill zag je bij binnenkomst naar de foto kijken en denken:"Hé, die mensen ken ik!" Opa en oma hadden allemaal lekkere dingen meegenomen en zelfs diverse kado's. Helemaal top dus!
Vrijdag is de schooldag van Scott dus opa en oma ook mee. Verder vrijdag niet zo veel gedaan, anders dan lekker bijpraten, borrelen en lekker gegeten bij Don Pablo's, de mexicaan in de buurt.
Zaterdag zijn we naar Helen gegaan. Dit is een stukje alpen in de North Georgia mountains. Het lijkt net een stukje Duitsland/Oostenrijk in Amerika en zelfs de dirndels en lederhosen ontbreken niet. De rit er naar toe was erg leuk en er was van alles te zien. Het ligt zo'n 90 mijl ten noorden van ons huis, dus je komt echt buiten de stad en gaat de bergen in. We hebben daar meer sneeuw gezien dan sommige Nederlanders in het dal in Oostenrijk. Er is zelfs een Nederlandse winkel daar. Kun je je voorstellen, loop je door de hoofdstraat daar, hoor je Frans Bauer uit de speakers! En ondanks dat we net een bestelling uit Nederland hadden gehad, toch maar even een tube Calvé mayo gehaald.
Zondag zijn we naar het Aquarium geweest downtown Atlanta. Ook zondag was het weer erg koud. Dus geen wandeling door het olympisch park. Maar de kindjes 's middags te bed en wij aan de borrel. 's Avonds zij we naar tot dan toe ons favoriete restaurant geweest, Applebee's. Dat is het nu niet meer, want wat was het slecht. Het duurde al een tijd voordat onze tafel klaar was, 20 minuten voordat er drinken was, excuus was dat de barkeeper het druk had. Na 45 minuten kwam het eten eindelijk dat voor het grootste gedeelte koud was. Na ons beklag gedaan te hebben bij de manager hoefden we maar de helft te betalen, maar toch, Applebee’s heeft afgedaan. In ieder geval die op Cobb Parkway dan.
Maandag, dinsdag en woensdag moest Bas gewoon naar zijn werk. Wij hebben die dagen eigenlijk niets anders gedaan dan aan de shop geweest, koffie bij de Starbucks gehaald, weer geshopt, boodschappen gedaan en voor de verandering maar weer eens een leuke winkel bekeken. Ja, er zijn er hier zoveel. Maandagavond zijn de mannen op pad geweest. Even vergapen aan de plasma's en LCD's bij Best Buy, het concept Wal*Mart uitgelegd en even bij de locale Audi dealer langs geweest. Op woensdag met iedereen behalve opa naar Mandy geweest op de koffie. Was wederom erg gezellig en toen we terug kwamen had opa de tafel gedekt zodat we zo aan konden vallen voor een broodje. 's Middags met oma naar de mall geweest, kon opa mooi oppassen en piepers schillen :-).
Voor donderdag stond Stone Mountain op het programma. 's Avonds dacht Bas, laat ik even checken hoe laat het open gaat. Wat bleek, limited attraction day. Dit houdt in dat de meeste dingen het niet doen. Dus geen kabelbaan, geen riviertocht, geen trein om de berg, bijna helemaal niets. Dat was wel ff balen. Maar goed, 's avonds maar even op het Internet gekeken wat er verder te doen was. Opeens begon Scott heel erg hard te huilen. Bleek dat de man had overgegeven op z'n bed (voor het eerst). Op het moment dat Bas hem uit z'n bedje haalde was het helaas nog niet over. Het mannetje zat helemaal onder. Uiteraard was hij helemaal overstuur, maar een klein half uurtje later lag hij weer schoon in een schoon bedje. Meteen besloten om voor donderdag geen groots programma te maken , maar lekker naar Centennial park te gaan. Heerlijk gewandeld en koffie gehaald bij..... de Starbucks. Donderdagavond had Bas 2 kaartjes voor een ijshockey wedstrijd gekocht, dus tijd voor de mannen om er op uit te gaan. Zoals altijd een grote belevenis en ze hebben een hele leuke avond gehad.
En dan vrijdag, de 3e verjaardag van onze grote vent. We waren al vroeg wakker, want 's nachts had de man al lopen spoken. Hij zat tegen een griepje aan en kon maar net naar school toe. 's Morgens in z'n nieuwe kleren naar de kamer waar alles in het teken stond van CARS. Slingers, vlaggen, feestmuts, bekers, bordjes, servetjes en zelfs de taart was van CARS. Op school mocht Scott uitdelen en mama had hele mooie treintjes met wagonnetjes gemaakt met hierin yoghurt rozijntjes en schatkistjes. Uit school vandaan lekker geslapen en 's middags was daar de visite. Opa, oma, Marco, Mandy, Björn, David, Charla, Hudson, Chase, William, Pauline en Robyn waren allemaal gekomen om een taartje mee te eten. Het was erg gezellig en om 17:45 was daar Scott z'n lievelingseten: PIZZA! Al met al een geslaagde dag waarbij we meteen iedereen willen bedanken voor alle (e-)kaarten en cadeautjes!
Zaterdag de dag rustig begonnen. Een beetje rommelen zullen we maar zeggen. Bas en opa met de kids even naar de speeltuin, lekker broodje gehaald bij de Subway's en Sabina en oma de boel opgeruimd. 's Middags is Bas met opa en oma naar CNN geweest voor een rondleiding. Was leuk om te zien hoe het nieuws daar gemaakt wordt en hoe ze de studio's hebben ingericht. Was grappig om een keer gezien te hebben, maar niet iets waarvan je zegt dat moet je gezien hebben. 's Avonds lekker gegeten bij Longhorn's.
Zondag voorzichtig gedacht aan de dag van morgen, maandag de dag van vertrek. Opa en oma gingen oppassen, zodat wij even met z'n tweeën konden shoppen bij de outlets. De kledingkast aangevuld zullen we maar zeggen. Erg lekker hoor, zo zonder kinderen winkel in winkel uit. 's Avonds gegeten bij de Cracker Barrel. Wederom lekker gegeten in een heel andere ambiance dan waar we tot dan hadden gegeten.
Ja, en dan maandag. De dag van het vertrek. Gelukkig was het stralend weer, dus dat maakte nog wat goed. 's Morgens nog een wandeling gemaakt door de nieuwe wijk naar de Starbucks en in het zonnetje gezeten. Het lijkt erop dat de lente is doorgebroken met ruim 20 graden. Lekker buiten zitten uit het windje met koffie en wat lekkers. Bij terugkomst nog een broodje gegeten, maar de kinderen hadden niet zoveel trek. Ze zijn erg verkouden en verre van topfit. Oma heeft ze lekker in bed gestopt, zodat ze even uitgebreid afscheid van ze kon nemen, want dat valt natuurlijk niet mee. Daarna is Bas met ze in de auto gestapt en naar het vliegveld gereden. Ruim om tijd ingecheckt en alles ging volgens plan. Terwijl ik dit schrijf hangen ze alweer boven de grote oceaan. Via http://www.flightview.com/ kun je dit heel mooi volgen met actuele informatie.
We hebben met z'n allen prachtige dagen gehad, hele leuke dingen gedaan en lekker bijgepraat. Dan is het nooit leuk dat je gasten weer weggaan. Het afscheid nemen viel ons dan ook heel erg zwaar. Scott zei het vanavond in bad erg mooi. Hij zei:"Papa, ik ben bekaf!" Dat zijn wij ook (en dan in de goede zin van het woord). Maar we kunnen terugkijken op een prachtige week. We hebben er geen foto's tussen geplakt, wat het is wel heel veel tekst, maar de galerij is wel bijgewerkt. In de mappen Verjaardag Scott en Bezoek Opa en Oma Ursem kunnen jullie alles zien.
Op 29 oktober 2006 startte ons Amerika avontuur. Wij gingen voor 6 maanden wonen en werken in Atlanta, Georgia. Sinds 6 mei 2007 zijn we weer terug in Nederland, maar juli 2015 vertrekken wij opnieuw. Nu naar Jacksonville, Florida voor 3 jaar. Onze blog is afgestoft en nieuw leven ingeblazen om familie, vrienden, collega's en kennissen op de hoogte te houden van onze belevenissen. Je kunt een reactie achter laten door een "comment" te schrijven.
Wednesday, February 21, 2007
Saturday, February 10, 2007
Nog een weekje tot de visite
Om te beginnen willen we iedereen bedanken voor de kaarten voor onze trouwdag. Afgelopen vrijdag alweer 6 jaar getrouwd, waar blijft de tijd? En voor de lieve mailtjes om ons over het dipje heen te helpen. Dat laatste is gelukt hoor! Het gaat weer prima. Gisteren zijn we lekker uit eten geweest. Dante's down the hatch heet het restaurant. Een ontzettend knus fondue restaurant. Binnen is er een oud schip gebouwd en overal zijn er gezellige hoekjes waar je lekker kunt zitten. Lisanne pastte op Scott en Jill, dus wij konden eens samen weg en hebben een heerlijk avondje gehad. Lisanne vertelde nog dat zij in het voetbal team voor de High School is gekozen. Zoals de meeste van jullie wel weten is baseball en american football heel populair hier, maar de scholen zijn ook verplicht om te investeren in sporten voor dames. Daarom is voetbal hier zo populair voor dames. Maar dan wel veel professioneler als in Holland. Zij moeten hier iedere dag na school zo'n 2 uur trainen. Als het slecht weer is, dan wordt er binnen getraind en iedere week spelen ze wel 1 of 2 keer een wedstrijd. Binnenkort gaan we eens kijken, want wellicht kunnen we nog wat scouten voor KSV.
Donderdag 's morgens even naar het speeltuintje geweest. Het leek lekker weer, maar het was toch nog wel een beetje koud. Het is hier 's morgens 2 à 3 graden en later op de dag warmt het op naar zo'n 15 graden. 's Middags weer verder gegaan met de traktaties die Scott uit gaat delen op school als hij jarig is. Het zijn een soort treintjes met wagonnetjes en hier zitten (Nederlandse) schatkistjes en yoghurt rozijntjes in.
Verder willen we jullie niet onthouden dat Bas een echte blunder heeft begaan. Donderdag ging hij samen met collega David naar een event van Microsoft, de lancering van Vista, Office 2007 en Exchange 2007. Dit vond plaats in het World Congress center. De mannen dachten dat het het Congres center downtown was. Naast het CNN center en de Philips Arena. Dus 's morgens voor de file naar het CNN center, bakkie doen en op hun dooie gemak naar het congres center gelopen. Bleken ze bij het verkeerde congres center te zijn. Het was in het Internatioal Congres Center vlakbij het vliegveld. Dus snel met 1 auto richting vliegveld gereden en gelukkig waren ze op tijd. Maar jullie kunnen je voorstellen dat de heren zich wel knap lullig voelde als je bij de receptie vraagt waar het event van Microsoft is en er vertelt wordt dat je bij het verkeerde congres center staat. Maar ja, ze hebben uiteindelijk wel een goede dag gehad, was erg interessant.
Woensdag een relaxed dagje gehad en niet zoveel gedaan.
Dinsdag naar Mandy geweest voor een dagje. Daar heeft Scott z'n eerste gymles gehad. Björn zit op de gym en Scott ging en keertje mee. Hij vind het allemaal prachtig, als mama maar mee gaat, onze held. Daarna lekker de kids in bed en hadden de moeders tijd om bij te kletsen, zo vaak spreken we elkaar ook niet (ha,ha). 's Avonds lekker chinees gegeten en rond 19.30 uur was iedereen weer thuis. Bas kwam er net achteraan. Deze week was er en workshop met collega's uit Nederland. Hij ging die avond met Mark uit eten. Mark is Bas' opvolger in Weesp en komt bij CAD & Company vandaan (toeval????).
Maandag naar de nieuw geopende Starbucks gewandeld. Deze is voor Amerikaanse begrippen dichtbij en heeft, ook voor Amerikaanse begrippen, erg lekkere koffie en cappuccino. Natuurlijk volop bekijks, want iemand die lopend naar de Starbucks gaat? Daar heb je toch auto's voor? Daarnaast moet je dwars door de nieuwbouw, veel werkvolk en onze wagen trekt veel bekijks. Dat is trouwens overal zo hóór. We worden zelfs in het winkelcentrum aangehouden waar de "stroller" vandaan komt?. 's Avonds alleen met de kids gegeten. Bas had een worksop event; naar een basketbal wedstijd van de Atlanta Hawks tgen de LA Lakers.
Nou, dat was wel weer zo'n beetje ons weekje. Nog een paar dagen en dan komt onze visite. Natuurlijk kijken we daar erg naar uit!
Groeten van ons allemaal!
Donderdag 's morgens even naar het speeltuintje geweest. Het leek lekker weer, maar het was toch nog wel een beetje koud. Het is hier 's morgens 2 à 3 graden en later op de dag warmt het op naar zo'n 15 graden. 's Middags weer verder gegaan met de traktaties die Scott uit gaat delen op school als hij jarig is. Het zijn een soort treintjes met wagonnetjes en hier zitten (Nederlandse) schatkistjes en yoghurt rozijntjes in.
Verder willen we jullie niet onthouden dat Bas een echte blunder heeft begaan. Donderdag ging hij samen met collega David naar een event van Microsoft, de lancering van Vista, Office 2007 en Exchange 2007. Dit vond plaats in het World Congress center. De mannen dachten dat het het Congres center downtown was. Naast het CNN center en de Philips Arena. Dus 's morgens voor de file naar het CNN center, bakkie doen en op hun dooie gemak naar het congres center gelopen. Bleken ze bij het verkeerde congres center te zijn. Het was in het Internatioal Congres Center vlakbij het vliegveld. Dus snel met 1 auto richting vliegveld gereden en gelukkig waren ze op tijd. Maar jullie kunnen je voorstellen dat de heren zich wel knap lullig voelde als je bij de receptie vraagt waar het event van Microsoft is en er vertelt wordt dat je bij het verkeerde congres center staat. Maar ja, ze hebben uiteindelijk wel een goede dag gehad, was erg interessant.
Woensdag een relaxed dagje gehad en niet zoveel gedaan.
Dinsdag naar Mandy geweest voor een dagje. Daar heeft Scott z'n eerste gymles gehad. Björn zit op de gym en Scott ging en keertje mee. Hij vind het allemaal prachtig, als mama maar mee gaat, onze held. Daarna lekker de kids in bed en hadden de moeders tijd om bij te kletsen, zo vaak spreken we elkaar ook niet (ha,ha). 's Avonds lekker chinees gegeten en rond 19.30 uur was iedereen weer thuis. Bas kwam er net achteraan. Deze week was er en workshop met collega's uit Nederland. Hij ging die avond met Mark uit eten. Mark is Bas' opvolger in Weesp en komt bij CAD & Company vandaan (toeval????).
Maandag naar de nieuw geopende Starbucks gewandeld. Deze is voor Amerikaanse begrippen dichtbij en heeft, ook voor Amerikaanse begrippen, erg lekkere koffie en cappuccino. Natuurlijk volop bekijks, want iemand die lopend naar de Starbucks gaat? Daar heb je toch auto's voor? Daarnaast moet je dwars door de nieuwbouw, veel werkvolk en onze wagen trekt veel bekijks. Dat is trouwens overal zo hóór. We worden zelfs in het winkelcentrum aangehouden waar de "stroller" vandaan komt?. 's Avonds alleen met de kids gegeten. Bas had een worksop event; naar een basketbal wedstijd van de Atlanta Hawks tgen de LA Lakers.
Nou, dat was wel weer zo'n beetje ons weekje. Nog een paar dagen en dan komt onze visite. Natuurlijk kijken we daar erg naar uit!
Groeten van ons allemaal!
Sunday, February 04, 2007
Dipje, permanent en Hollandse Hap
Hallo allemaal,
Er is weer een weekje voorbij, dus tijd om de blog bij te werken. We hebben het deze week wat rustiger aan gedaan. A omdat we natuurlijk net een hele drukke week achter de rug hadden en B omdat de eerste grote dip een feit is. Ja, Sabina had erg veel last van heimwee deze week. Zoals we al eerder schreven waarschijnlijk door de ontzettend leuke vakantie (de vele indrukken) en dan de thuiskomst. Wat dus niet echt een thuiskomst was. Je gaat toch weer naar een appartement waar er spullen staan die niet van jou zijn. Geen welkom thuis bloemetje (doen de moeders altijd), koud in het appartement en niemand die op je verhaal zit te wachten. Ik had het echt even heel moeilijk. Dan weet je ook weer wat een bloemetje en een luisterend oor kunnen doen. Maar goed, naar mate de week vorderde ging het beter. En nu ben ik er wel weer. Over twee weken komen mijn schoonouders, over 7 weken mijn eigen ouders en over 13 weken gaan we naar huis. Het zal evengoed weer snel gaan. En ach, twee weken terug wilde ik niet eens naar huis, zo had ik het naar mijn zin. Maar ja, niets is zo veranderlijk als…………………….Sabina.
We hebben dus eigenlijk weinig uitgespookt deze week. En de dagen zijn ook een beetje aan me voorbij gegaan, moet ik eerlijk bekennen. Wassen, strijken, soppen en boodschappen zijn de dingen die we wel zo’n beetje gedaan hebben. Woensdagavond ben ik nog naar de kapper geweest. Ik heb het aangedurfd en permanent laten zetten. Nou, dat had ik ook beter kunnen laten (werkte dus ook niet mee aan mijn gemoedstoestand). Ik ben nu net een uitgepluizde poedel. Ik krijg er ook geen model in, want de kapster wil mij een echt ATL look geven. Dat betekent dat de laagjes eruit moeten, maar of ik daar nu zo blij mee ben. Ach, bijna niemand die me hier ziet, dus het kan wel ff. Verder druk met het scrapbook van school. Dat is wel een beetje een verslaving hóór. Scrapbooken is hier helemaal in en je kan er echt alles voor krijgen. Dus ik heb al heel wat gekocht en kan mezelf er dan helemaal in verliezen. Maar goed dat ik dit niet voor mijn eigen fotoboeken doe, want dat zou een onbegonnen zaak zijn geworden. Over mijn eigen fotoproject gesproken. Dat staat momenteel een beetje stil. Henzo is failliet. Was ik net zover dat ik via het internet uit Florida een Henzo fotoalbum kon bestellen en had besteld, nu zijn ze niet meer leverbaar. Ook in Nederland zijn er al wat mensen op zoek geweest, maar helaas. Hier zijn alleen scrapbooken te krijgen, dus dat vind ik ook niet alles. Het productieproces van Henzo gaat waarschijnlijk naar Polen, dus het kan nog wel even duren. Maar ik denk dat ik de aankomende weken toch niet zoveel tijd meer heb om te plakken. Logees, scrapbook, Scott zijn traktaties; dat zijn zaken die de aankomende periode veel tijd zullen opslokken. Maar mij hoor je niet hóór.
Bas heeft het ontzettend druk op zijn werk. Er wordt alleen vanuit Nederland veel advies gevraagd en dat kost veel tijd. Een goede project manager gaat weg, een consultant die ze ingehuurd hebben voldoet niet en een andere consultant ook niet. Ze hebben grote projecten op stapel staan, het kost hem al met al een hoop energie. Maar ja, we denken maar zo, je hebt pas echt stress als je niets te doen hebt nietwaar?
Scott en Jill draaien ook nog steeds lekker. Zoals de meeste wel kunnen zien op de foto's is Jill een echt boefje, maar wel een lieve hóór. Ze loopt nog niet, maar gaat wel meer en meer staan. Ook nu op handen en voeten, maar kruipen gaat nog steeds via het 'kontwippen'. Ook komen er wel wat meer klanken bij, maar echt een woord kunnen we er nog niet van maken. Verder weet ze heel goed wat ze wil (maar ja, daar is ze geloof ik een meisje voor). Scott wordt gewoon al wijzer en groter. Afgelopen vrijdag op school ging hij weer niet huilen (dus wederom een trotse moeder) en hij had het naar zijn zin gehad. Het is geweldig om te zien hoe hij dingen oppakt en om zijn uitspraken "papa, ik ruik stink" en zijn verhalen (en verzinsels) liggen we af en toe helemaal in een deuk. Geweldig zo'n kereltje om je heen.
Verder is het gedaan met de rust. We hebben sinds van het weekend weer bovenburen. We weten nog niet hoe of wat. Donderdag kwam er een rental-furniture-car voorrijden en zaterdag zijn er diverse privé-spullen naar boven gesjouwd, dus we nemen aan dat er wordt gewoond (en we horen ze ook). Gisteren zijn we ook nog naar de Hollandse Hap geweest van de Atlanta Holland Club. We gingen met Mandy en haar gezin en Saskia en haar gezin. Beide moeders ken ik van school. We hebben het erg gezellig gehad. Er was hachee, hutspot, andijviestampot, erwtensoep, bitterballen, appelgebak, etc. We hebben dus zalig gegeten. Moet er wel bij vertellen dat wij zo'n beetje de jongste aanwezigen waren. De meeste mensen waren wat ouder en ook een beetje van een ander slag om het zo maar te zeggen. Niets mis mee, maar geen personen waar wij verder veel mee op zullen trekken.
Als laatste toch nog even het weer. Het is hier de hele week al koud. Beneden het vriespunt 's nachts en overdag komen we niet verder dan een graad of vijf. Voor donderdag werden er zelf ijsregens voorspeld. Nou, dan gaan die Amerikanen weer helemaal uit hun dak. Van alles wordt er ingeslagen, want stel je voor. Bij Home Depot (de Gamma, red.) was het ontzettend druk en in de supermarkten waren veel dingen niet meer voorradig. Gelukkig viel het allemaal wel mee. Hoewel het bij Mandy wel gehageld had en het hier en daar glad was. Zij zou namelijk komen donderdag, maar dat ging niet door. We gaan het natuurlijk niet opzoeken.
Nu, dit was het wel weer even. Jullie zijn allemaal weer helemaal bij!
Er is weer een weekje voorbij, dus tijd om de blog bij te werken. We hebben het deze week wat rustiger aan gedaan. A omdat we natuurlijk net een hele drukke week achter de rug hadden en B omdat de eerste grote dip een feit is. Ja, Sabina had erg veel last van heimwee deze week. Zoals we al eerder schreven waarschijnlijk door de ontzettend leuke vakantie (de vele indrukken) en dan de thuiskomst. Wat dus niet echt een thuiskomst was. Je gaat toch weer naar een appartement waar er spullen staan die niet van jou zijn. Geen welkom thuis bloemetje (doen de moeders altijd), koud in het appartement en niemand die op je verhaal zit te wachten. Ik had het echt even heel moeilijk. Dan weet je ook weer wat een bloemetje en een luisterend oor kunnen doen. Maar goed, naar mate de week vorderde ging het beter. En nu ben ik er wel weer. Over twee weken komen mijn schoonouders, over 7 weken mijn eigen ouders en over 13 weken gaan we naar huis. Het zal evengoed weer snel gaan. En ach, twee weken terug wilde ik niet eens naar huis, zo had ik het naar mijn zin. Maar ja, niets is zo veranderlijk als…………………….Sabina.
We hebben dus eigenlijk weinig uitgespookt deze week. En de dagen zijn ook een beetje aan me voorbij gegaan, moet ik eerlijk bekennen. Wassen, strijken, soppen en boodschappen zijn de dingen die we wel zo’n beetje gedaan hebben. Woensdagavond ben ik nog naar de kapper geweest. Ik heb het aangedurfd en permanent laten zetten. Nou, dat had ik ook beter kunnen laten (werkte dus ook niet mee aan mijn gemoedstoestand). Ik ben nu net een uitgepluizde poedel. Ik krijg er ook geen model in, want de kapster wil mij een echt ATL look geven. Dat betekent dat de laagjes eruit moeten, maar of ik daar nu zo blij mee ben. Ach, bijna niemand die me hier ziet, dus het kan wel ff. Verder druk met het scrapbook van school. Dat is wel een beetje een verslaving hóór. Scrapbooken is hier helemaal in en je kan er echt alles voor krijgen. Dus ik heb al heel wat gekocht en kan mezelf er dan helemaal in verliezen. Maar goed dat ik dit niet voor mijn eigen fotoboeken doe, want dat zou een onbegonnen zaak zijn geworden. Over mijn eigen fotoproject gesproken. Dat staat momenteel een beetje stil. Henzo is failliet. Was ik net zover dat ik via het internet uit Florida een Henzo fotoalbum kon bestellen en had besteld, nu zijn ze niet meer leverbaar. Ook in Nederland zijn er al wat mensen op zoek geweest, maar helaas. Hier zijn alleen scrapbooken te krijgen, dus dat vind ik ook niet alles. Het productieproces van Henzo gaat waarschijnlijk naar Polen, dus het kan nog wel even duren. Maar ik denk dat ik de aankomende weken toch niet zoveel tijd meer heb om te plakken. Logees, scrapbook, Scott zijn traktaties; dat zijn zaken die de aankomende periode veel tijd zullen opslokken. Maar mij hoor je niet hóór.
Bas heeft het ontzettend druk op zijn werk. Er wordt alleen vanuit Nederland veel advies gevraagd en dat kost veel tijd. Een goede project manager gaat weg, een consultant die ze ingehuurd hebben voldoet niet en een andere consultant ook niet. Ze hebben grote projecten op stapel staan, het kost hem al met al een hoop energie. Maar ja, we denken maar zo, je hebt pas echt stress als je niets te doen hebt nietwaar?
Scott en Jill draaien ook nog steeds lekker. Zoals de meeste wel kunnen zien op de foto's is Jill een echt boefje, maar wel een lieve hóór. Ze loopt nog niet, maar gaat wel meer en meer staan. Ook nu op handen en voeten, maar kruipen gaat nog steeds via het 'kontwippen'. Ook komen er wel wat meer klanken bij, maar echt een woord kunnen we er nog niet van maken. Verder weet ze heel goed wat ze wil (maar ja, daar is ze geloof ik een meisje voor). Scott wordt gewoon al wijzer en groter. Afgelopen vrijdag op school ging hij weer niet huilen (dus wederom een trotse moeder) en hij had het naar zijn zin gehad. Het is geweldig om te zien hoe hij dingen oppakt en om zijn uitspraken "papa, ik ruik stink" en zijn verhalen (en verzinsels) liggen we af en toe helemaal in een deuk. Geweldig zo'n kereltje om je heen.
Verder is het gedaan met de rust. We hebben sinds van het weekend weer bovenburen. We weten nog niet hoe of wat. Donderdag kwam er een rental-furniture-car voorrijden en zaterdag zijn er diverse privé-spullen naar boven gesjouwd, dus we nemen aan dat er wordt gewoond (en we horen ze ook). Gisteren zijn we ook nog naar de Hollandse Hap geweest van de Atlanta Holland Club. We gingen met Mandy en haar gezin en Saskia en haar gezin. Beide moeders ken ik van school. We hebben het erg gezellig gehad. Er was hachee, hutspot, andijviestampot, erwtensoep, bitterballen, appelgebak, etc. We hebben dus zalig gegeten. Moet er wel bij vertellen dat wij zo'n beetje de jongste aanwezigen waren. De meeste mensen waren wat ouder en ook een beetje van een ander slag om het zo maar te zeggen. Niets mis mee, maar geen personen waar wij verder veel mee op zullen trekken.
Als laatste toch nog even het weer. Het is hier de hele week al koud. Beneden het vriespunt 's nachts en overdag komen we niet verder dan een graad of vijf. Voor donderdag werden er zelf ijsregens voorspeld. Nou, dan gaan die Amerikanen weer helemaal uit hun dak. Van alles wordt er ingeslagen, want stel je voor. Bij Home Depot (de Gamma, red.) was het ontzettend druk en in de supermarkten waren veel dingen niet meer voorradig. Gelukkig viel het allemaal wel mee. Hoewel het bij Mandy wel gehageld had en het hier en daar glad was. Zij zou namelijk komen donderdag, maar dat ging niet door. We gaan het natuurlijk niet opzoeken.
Nu, dit was het wel weer even. Jullie zijn allemaal weer helemaal bij!
Subscribe to:
Posts (Atom)