Saturday, December 30, 2006

En dat was 2006...

Lieve allemaal,

Laten we eerst eens beginnen met iedereen te bedanken. Dit voor alle lieve berichten die we, in welke vorm dan ook, hebben gehad voor de feestdagen. Het was, zoals we al eerder schreven, elke dag een feest om naar de brievenbus te lopen of de computer te openen. Op tweede kerstdag zelfs een kaart met een heuse brief. Erg leuk. We hopen dat iedereen de dagen goed zijn doorgekomen dan kunnen we met z'n allen op naar Nieuwjaar.

Ook hier waren het heerlijke dagen. Al is het alleen al omdat papa niet naar z'n werk moet. Zaterdagavond dus bij Bas zijn manager op christmas party geweest. Ze zijn nogal, hoe zullen we het zeggen, welvarend. We waren in een huis, je gelooft je ogen niet. Alles was groot, groter, grootst. Ze hadden een cateringbedrijfje ingehuurd en in alle vertrekken stond er eten in overvloed. Het was erg gezellig en zoals het hoort zijn we zo'n twee uurtjes gebleven. Bas heeft daarna nog Lisanne naar huis gebracht en toen heerlijk naar bed, want de bovenburen waren nog steeds weg. Bijslapen dus.

Zondag is Bas nog even met de kindjes naar een trail (soort uitgezet wandelpad) geweest om te kijken of dat wat was. Wel weer leuk, maar wederom niet echt een park zoals wij dat kennen. Ondertussen had ik de strijk weggewerkt. De rest van de dag gerommeld en 's avond een start gemaakt met het inplakken van de bouwfoto's. We hebben alles laten afdrukken en het zijn ongeveer 400 foto's. Niet niks, maar het begin is er.

1e Kerstdag 's morgens eerst uitgebreid ontbeten en daarna de cadeautjes uitgepakt. Dit was natuurlijk binnen 10 minuten gebeurd, maar dat mocht de pret niet drukken. De kindjes waren erg blij met alles en we weten nu al niet waar we dit speelgoed allemaal moeten laten. Maakt niet uit, als ze er maar mee spelen. En dat is echt het geval. Ook waren wij niet vergeten. Santa had voor ons samen een mooie nieuwe videocamera achtergelaten. Voor Sabina een prachtige goud met wit gouden set oorbellen, ketting en armband. Santa schreef er wel bij dat dit gelijk ook voor haar verjaardag was. Bas kreeg nog twee hardloopshirts en toen was het feest weer gevierd.



De rest van de dag en de dag daarop volgend hebben we eigenlijk al kokend doorgebracht. Bas zijn collega Dave kwam eten samen met zijn vrouw en drie zonen. En als je dan belooft Hollands te koken moet je dan natuurlijk ook doen. Op het menu stond boerenkool, hutspot, preischotel en hangop toe. Alleen kun je hier geen zakjes met alvast voorgesneden en gewassen groenten kopen. Nee, we hebben dus 1 kilo boerenkool staan ritsen. Een kilo winterpeen staan schoonmaken, 2 kilo piepers geschild en alles in elkaar gedraaid. Maar het resultaat was er dan ook naar. Gelukkig wel, stel je voor dat het dan mislukt?! Het was zalig en we hebben heerlijk gegeten. Ook onze gasten vonden het lekker. Hoewel de kinderen alleen de worst hebben gegeten (niet die van ons hóór, die eten rustig een bord boerenkool op). By the way was dat natuurlijk geen lekker Unox worst, maar dat mocht niet baten. Het was dus ook een erg gezellige tweede kerstdag.

Woensdag ging Bas weer aan het werk. Wij hebben die dag een stukje gewandeld naar de bouwplaatsen hier in de buurt. Want tijdens de kerst was het echt Hollands weer. We konden er niet op uit. Donderdag bij Bas op het werk geweest. We gingen hem verrassen. Eerst even kantoor bekeken en daarna samen met nog twee collega's gelunched bij AppelBee's. Erg lekker. Vrijdagmorgen samen met de kindjes naar Hobby Lobby geweest. Een hele grote hobbyzaak waar je erg hebberig van wordt. We waren er om 10.30 en om 12.15 liepen we de zaak weer uit. "Dat was erg leuk", waren Scott zijn woorden. Maar ook voor hem was het een feest met zoveel auto's, viltstiften, verf, karton, etc. Een heerlijke ochtend dus. 's Avonds nog even alleen met Scott boodschappen wezen halen en omdat hij zo lief was geweest een ijsje toe. Vlakbij de supermarkt kun je echt softijs krijgen. Zodoende waren we wel een tijdje onderweg en dat was voor Bas niet echt fijn. Die was namelijk, nadat hij Jill in bed had gelegd, tegen een deur opgelopen. Scheur boven zijn wenkbrouw en een heel dik ei. Hij zat al een uur met ijs op zijn voorhoofd te wachten op ons. Als echt BHV'er (ha, ha) heb ik het toen even bekeken. Pleister erop want het zat al bijna dicht. Momenteel is de pleister eraf en bloed het nog een klein beetje. Hopenlijk droogt het allemaal snel en zakt de zwelling snel weg. Zo zie je maar, een ongeluk zit in een klein hoekje.

Wat ik trouwens de vorige keer helemaal vergeten heb te melden is dat we een nieuwe auto hebben. Of liever gezegd een nieuwe auto van de zaak. Het leasecontract van de vorige car was afgelopen en moest dus ingeleverd worden. We rijden nu een Jeep Grand Cherokee met 50 kilometer op de teller. Het is wel een grote auto, maar ik denk dat ik mijn panda maar ga inruilen. Een heerlijke auto dus.

Nu dus zaterdag. Vanmorgen met Jill nog naar een andere hobbyzaak geweest. Ook weer erg leuk. Vanmiddag het een en ander aan het huishouden gedaan, blog bijgewerkt en nu is het alweer half vier. Tijd om de kindjes uit bed te halen. We wensen iedereen heel veel plezier morgen, doe voorzichtig met het vuurwerk en tot horens in het nieuwe jaar. Oja, de fotogalerij is ook weer eens bijgewerkt.

Voor iedereen een dikke nieuwjaarskus, Bas, Sabina, Scott en Jill

Saturday, December 23, 2006

Bijna kerst

En week acht is ook weer voorbij. Het gaat hier nog steeds oké. Bedrijvig met van alles en nog wat. De hele week krijgen we al post uit Nederland binnen en dat is toch wel erg leuk. Daarvoor, maar ook voor iedereen die een kerstgroet via de mail of blog verstuurd heeft hartstikke bedankt. Het blijft erg leuk om wat te horen uit Holland. Het “de Boerenjournaal” heb ik dan ook verslonden. Ik heb hem na de helft weggelegd en de volgende dag de rest gelezen. Anders had ik het te snel uit, moet je nagaan J! Toen ik klaar was stond er een comment van nicht Suzan en Jan Willem op de blog, heel toevallig. Maar toeval bestaat niet toch?! Maandag niet zoveel bijzonders gedaan. Het was nog steeds erg warm weer, dus met de kindjes een rondje wezen lopen. Hier vlakbij wordt er van alles uit de grond gestampt en dat is een oase voor Scott. Tractors, kranen en zelfs “rollie’s”(van Bob de Bouwer), alles rijdt er rond. Scott kan daar uren naar kijken en het is echt een feest voor hem. Dinsdag kwam Bas op tijd thuis en ben ik gaan kerstinkopen. Ja dat is het voordeel van twee culturen. Hier komt Santa Claus natuurlijk ook langs. ’s Avonds de cadeautjes onder de kerstboom gelegd. Toen Scott ’s morgens in de woonkamer kwam riep hij ‘mama, mama kijk een heleboel “kadooën”’. Helemaal in extase. We hebben hem uitgelegd dat als alle vakjes van de adventkalender op zijn, de cadeautjes mogen worden uitgepakt. We hebben (heel verkeerd van ons misschien) 1 dag overgeslagen, zodat we 1e kerstdag ’s morgens kunnen gaan uitpakken. Het valt mee, eigenlijk talen ze er verder niet naar. Wat toch wel verbazing wekkend is. Ook ben ik die dinsdag voor het eerst naar de kapper geweest. Nu, daar is ook niet over om naar huis te schrijven. Iedereen die hier een schaar kan vasthouden, mag zichzelf een kapper noemen. Ze bleef plukken en knippen. Daarna föhnen. Ik kan je vertellen ik liep voor jan met de korte achternaam door het winkelcentrum heen. Maar goed, nu ik het zelf gewassen en geföhnd heb, valt het allemaal wel mee. Ik kan er mee leven, laat ik het daar op houden.

Woensdag de badkamers gedaan en nog even naar het speeltuintje met de kindjes geweest. Het werd al wat kouder en dat was donderdag goed te merken want we hadden een grauwe, koude dag. Geen fijn weer dus en ook geen goed humeur. Ik had het wat zwaar die dag. Mede omdat de bovenburen al twee dagen zoveel herrie maakte dat ik echt niet kon slapen. Het kraakt en het doet boven mijn hoofd. Deze keer kon zelfs Bas er niet van slapen, dus dat zegt wel wat. Achteraf zijn ze waarschijnlijk druk geweest met inpakken want in de nacht van donderdag op vrijdag was het weer zo. Maar toen hoorden we om 4.15 uur koffers van de trap af gaan. Je kan wel raden wat wij dachten. Hopelijk blijven ze een week weg. Enfin, een slechte nachtrust, grauw weer, maandelijkse periode; nee het was niet mijn dag. Bas had gelukkig vrij donderdagmiddag. Dit hadden we al zo afgesproken, want dan kon ik de kerstinkopen gaan doen qua eten. ’s Middags dus overal geweest en op een paar verse dingen na hebben we alles in huis.

Vrijdagochtend op de koffie geweest bij Mandy. Intussen was het gaan regen en dat heeft wel de hele dag zo’n beetje aangehouden. Daar een broodje gegeten en toen in de file naar huis. Veel mensen hadden vrijdagmiddag al vrij en dan ga je…… ja je raad het al Christmas shopping. Het is hier echt een hot item. Je wilt nu echt niet bij de grote winkelcentrums in de buurt zijn. Overal is het vol, vol, vol. En wat ook opvalt is dat de Amerikanen meestal te beroerd zijn om de te lopen. Ze willen allemaal een plekje voor de deur. Als het moet rijden ze daarvoor wel tien rondjes eer ze parkeren. Vrijdagmiddag nog een kerstkaart gemaakt voor Susan, Bas zijn manager. Daar hebben we vanavond een Christmasparty. Lisanne komt weer oppassen, dus dat moet goed gaan. Op het moment is het weer prachtig weer. Wel wat kouder, maar vanmorgen hebben we een stukje gewandeld en nu liggen ze lekker te slapen. Hoewel, Scott hoor ik nog steeds en dat is de derde dag al (zal het dan toch overgaan dat middagslaapje?!).

Nu, nogmaals iedereen hele fijne feestdagen en een goed, gelukkig, maar bovenal gezond 2007. Veel liefs, Sabina en de rest van de familie.

Monday, December 18, 2006

Holidays are coming

Hallo allemaal,

Hier even een berichtje van de dingen van afgelopen week. Langs deze weg wensen wij iedereen prettige feestdagen toe en het allerbeste voor het nieuwe jaar. Wij hebben al diverse kerstkaarten, via de post en via de e-mail, mogen ontvangen en zelfs een heus kerstpakket uit Nederland. Bedankt Jo, Er en kids! Jullie zullen wellicht begrijpen dat wij dit jaar geen kaarten gaan versturen. Volgend jaar maar weer!

Vandaag niet zo veel gedaan. 's Ochtends even boodschappen gedaan met de jongens en vanmiddag hebben we lekker in het zonnetje gezeten. Heerlijk zeg, ruim 20 graden en op een gegeven moment zijn we maar naar binnen gegaan, want het zonnetje werd toch wel erg warm. Een witte kerst zit er hier dit jaar dus niet in.

Gister hebben we een hele leuke dag gehad bij Mandy, Marco en Björn. Björn zit bij Scott in de klas en de papa's en mama's van de mannen kunnen het prima met elkaar vinden. Zij wonen in een prachtig huis in Canton, zo'n 40 minuten bij ons vandaan. Heerlijk, groot huis met grote tuin waar vandaan je zo het bos in kunt lopen. 's Morgens eerst lekker een bakkie gedaan en 's middags toen de kids sliepen buiten in de zon gezeten met een koud wit wijntje. Goh, wat is het leven toch slecht. Daarna zalig met z'n allen gegeten bij de Mexicaan en toen op huis aan.





Vrijda was Scott z'n laatste schooldag voor dit jaar. Hij begint het steeds leuker te vinden. Juf Simpha en juf Kiki hadden de hele klas omgetoverd voor de kerstviering en toen de mama's tegen twaalven kwamen, gingen de lichten uit, de kaarsjes aan en werden er liedjes gezongen. De foto is met Sabina's telefoon in het donker genomen, maar je ziet duidelijk dat Scott dichtbij de juf zit.



Donderdag hadden we voor het eerst echt oppas. Mandy had al een keertje opgepast, maar die konden we en dat is toch anders. Donderdagavond kwam Lisanne, 15 jaar en dochter van juf Kiki, op de kids passen. Wij hadden een diner van Solvay met Bas z'n nieuwe team. Alles ging perfect en zelfs Jill ging zo bij haar op schoot zitten. Dat zien we toch wel eens anders. Het diner was lekker en gelukkig voor ons dichtbij. Toen we terug kwamen was alles prima gegaan, dus voor herhaling vatbaar. Gelukkig maar, want zaterdag hebben we de volgende Christmas Party. Dit keer bij Susan, Bas' manager, thuis.

Woensdag hebben we onze vakantie geboekt! We gaan in Januari een week naar Florida en dan Disneyworld en Sea World bekijken. Eerste wilden we een hotel/resort op het park, maar dat werd toch wel een beetje te gek. Hotel kamers zijn nog wel te betalen, maar een suite, met 2 slaapkamers en een apart leefgedeelte, is echt niet te betalen. Dat vinden wij toch wel lekker, want als de kindjes dan 's avonds slapen, kun je tenminste nog even in je kamer televisie kijken of een boek lezen. Via via kwamen we aan wat links op het web en vlakbij Disneyworld, zo'n 5 km er vandaan, kun je voor een hele goede prijs complete huizen huren. We hebben een grote villa met 4 slaapkamers en zelfs een eigen zwembad en bubbelbad in de tuin voor 25% van de prijs voor wat je op het park betaalt. Wij hebben er in ieder geval zin in. Het schijnt zo'n 6 uur rijden te zijn, dus dat moet te doen zijn.

Nu, dat was het weer voor deze keer. Nog een weekje werken en dan is het kerst. Nee, Bas heeft geen 2 weken vrij; 25 en 26 december en dan 1 januari. Tussendoor wordt er hier gewoon gewerkt. Ja, daar kijken jullie van op he? Maar je hoort ons niet klagen hoor.

Veel liefs van ons.

Thursday, December 14, 2006

Happy WYC

Ja, wat is dat nou weer??? Happy WYC spreek je uit als heppie dobbeljoe zie en dat staat voor Happy Whatever You Celebrate. Het moet hier toch niet gekker worden.

Er is een grote discussie gaande over wat je als verkoper in een winkel moet zeggen of wat er op de advertenties moet staan tijdens de feestdagen, of was het nu tijdens de kerstdagen. Deze week zijn zelfs op het vliegveld van Seattle de kerstbomen weggehaald, omdat de autoriteiten daar weigerden in te gaan op het verzoek van een Rabbi om een Menorah op te hangen. De autoriteiten aldaar zeiden dat ze daar niet op in konden gaan, omdat dan voor alle geloven de symbolen van deze tijden getoond moeten worden. Vervolgens werd er gedreigd met een rechtzaak door de Rabbi. Uiteindelijk liep het niet zo hoog op, en zijn na 2 dagen de bomen weer terug gezet.

Vorig jaar werd er in bijna alle winkels "Happy Holidays" gezegd. Dit zou te maken hebben met de spanningen met de arabische wereld en de oorlog in Irak. Dit jaar wordt er in de meeste winkels weer Merry Christmas gezegd en getoond. De grote winkels, zoals Wal*Mart, Macy's enz. gaven aan dat zij vorig jaar heel veel klachten hebben gehad en er zelfs gedreigd werd met boycots. Er zijn zelfs websites waar je je op kunt geven en van die "Lance Armstrong" bandjes kunt kopen, www.operationmerrychristmas.com. Hiermee geef je aan dat je voor Merry Christmas bent.

Toch blijft het en vreemd verhaal. President Jefferson heeft in 1802 een wet aangenomen en daarin stond dat in de VS kerk en staat gescheiden zijn. Het zou beledigend naar andere geloofsgroepen zijn om de staat aan 1 geloof te verbinden. Vandaag de dag echter vinden nog steeds veel Amerikanen dat kerk en staat gescheiden zijn, maar ik ben het daar dus niet mee eens. President Bush die God bedankt voor de overwinning tijdens de verkiezingen en om de 2 dagen hoor je wel ergens God bless America. Ik kwam vorige week zelfs een kerstkaart van iemand tegen en daarop stond God Bless Family .... Kun je je voostellen, God Bless The Ursems?

Vandaar de titel Happy Whatever You Celebrate! Die mijn colega Mike in het leven heeft geroepen.

Anyway, wij vonden dat we dit even met jullie moesten delen. Dit zijn zaken die hier flink opgeklopt worden door de media, maar ja het is net als in Nederland, alle zenders moeten gevuld worden nietwaar.

Monday, December 11, 2006

Ditjes en datjes

Hallo allemaal,

Hier weer eens een berichtje vanuit een zonnig Atlanta. Ja, want dat is het hier nog steeds. Het is wel koud. 's Avonds en 's morgens is het rustig min 7, maar als eenmaal dat zonnetje begint te schijnen.... Dan is het echt geweldig, net wintersportweer. De temperatuur loopt op zo'n dag snel op tot een graad of 15-20 en in de auto moet je de airco dan al weer aan doen. Wel heel lekker, maar ook een beetje vreemd hóór. We missen het winterseizoen in Holland niet echt, maar kerst met dit weer is toch een rare gewaarwording.

Afgelopen maandag is Mandy met Bjorn op bezoek geweest. Ze bleven gezellig de hele dag. Kindertjes 's middags lekker geslapen en wij in de zon op het balkon heerlijk zitten kletsen.

Dinsdag was natuurlijk de dag van de sint. We hadden een bovenbuurvrouw bereidt gevonden om op de deur te bonzen (werd een bescheiden klopje), wat pepernoten naar binnen te gooien en de cadeautjes achter te laten. Het ongeloof op Scott zijn snoet (zie foto bij vorig bericht) was prachtig en het waren een paar erg leuke uurtjes.

Woensdag na een aantal boodschappen wezen lunchen met de kindjes bij Atlanta Bread. Een leuke zaak, maar druk. Als het ook maar even kan eet iedereen hier echt buiten deur. Bij elke restaurant of cafetaria staan de parkeerplaatsen afgeladen vol.

Donderdag niet veel bijzonders gedaan. Hoewel ik natuurlijk ook hier gewoon een huishouden heb. Het schoonmaken, wassen, strijken en boodschappen doen gaat hier gewoon door, helaas. Daarnaast de kindjes en het mailen, bloggen, skypen, msn'en, sms'en en bellen. Ik heb het gewoon druk. Ook probeer ik twee keer in de week te sporten. Ze hebben hier een minisportzaaltje en daar breng ik dan zo'n anderhalf uur door. Bas sport twee keer in de week op het werk. Mijn fotoproject staat dus nog steeds in de kast en op 1 kaartje na, voor thanksgiving, heb ik niet meer gesneden. Oja, ik ben donderdagavond nog wel naar de pedicure en manicure geweest. Die vindt je namelijk ook op elke hoek van de straat. Wel lekker, maar niet heel bijzonder en binnen 45 minuten stond ik weer buiten, maar wel met mooie nagels! Ziet er echt mooi uit, maar is niet handig met schoonmaken :-).

Vrijdag Scott naar school gebracht. Ook dit keer was het weer huilen, maar zodra ik uit het zicht ben drogen de tranen begrijp ik van de andere moeders. Wel hebben de juffen verteld dat het opvallend is dat Scott niet met de andere kindertjes wil spelen. Hij kijkt toe en blijft in een hoekje staan. Ook tijdens het vrij spelen, als de juffen het aanliggende lokaal gaan opruimen en de kinderen daar niet mogen komen, blijft hij in de deuropening staan. "Scott kijken naar juffen", zegt hij dan. Ik heb gevraagd wat ik daar eventueel aan kan doen, maar het is waarschijnlijk een kwestie van gewenning. Voor de rest doet Scott overal aan mee en had hij zijn eerste werkje mee naar huis; stukjes appel en brood voor de vogels geregen op een ijzerdraadje. Super! Als Scott naar school is ga ik met Mandy wat doen, want zij kan vanwege de afstand niet even naar huis rijden. Deze keer ging Saskia (de moeder van Joost) ook mee. Ze had een ochtend vrij genomen van haar werk. Saskia woont hier al 10 jaar en is getrouwd met een Amerikaan. Ze hebben 1 zoon en blijven permanent in Amerika. We zijn eerste naar de Wallgreens gereden. Een kerstboom gekocht voor in huis, want helemaal niks is ook zo wat. Daarna koffie met wat lekkers gedaan. Elke keer gaan we een andere winkel bekijken en soms doen we dan ook nog koffie. Ja, het shoppen hier is echt een groot iets. Maar ze hebben dan ook veel, heel veel winkels. Wij proberen elke keer wat anders te zien, want echt culturele uitstapjes zijn niet dichtbij school. En we moeten toch weer om 12.00 uur de kindjes op halen.

Bij Solvay kwam zaterdagmorgen de kerstman. Ook Scott en Jill waren hier voor opgegeven. Nadat we een klein half uurtje in de rij hadden gestaan waren we eindelijk bij Santa. Helaas, Scott ging onder ging beding op schoot en Jill zetten we neer, maar begon meteen te brullen. Nee, niet echt een leuke, eerste kennismaking met deze mijnheer. Gelukkig kregen ze wel een cadeautje (dat was wel weer fantastisch voor ze) en op weg naar buiten nog een kerstsok met daarin lekkers. De ochtend was weer voorbij. Zaterdagmiddag boodschappen gedaan en kerstspullen voor in de boom gehaald bij de Dollar Tree. Dat is een winkel met alles voor 1 dollar. Het stelt natuurlijk niet zoveel voor, maar ik wil ook niet voor honderd euro gaan uitgeven aan kerstspullen. We nemen het namelijk toch niet allemaal mee naar huis. Zaterdagavond kwam Mandy oppassen. Wij gingen naar een party 'to celebrate the holidays' bij de baas van Bas zijn manager. Dat is hier heel normaal. Je krijgt een uitnodiging met datum en tijd. Nooit op de aangegeven tijd komen, altijd een half uur daarna of waarneer je het beste uitkomt. Dan blijf je zo'n twee uurtjes en ga je weer naar huis. Er is een tafel vol met kleine hapjes en er is wijn, bier en frisdrank. Wel staat iedereen en voor diegene die mij wat beter kennen; dat houd ik niet zolang vol. Dit was heel informeel, maar er schijnen ook party's te zijn die heel chic zijn. Enfin, het was leuk om Bas zijn naaste collega's te ontmoeten en ook trof ik daar Cindy aan. Cindy komt uit België, was met man Frank mee die ook bij Solvay werkt, al is dat op inhuur basis. Cindy werkt als leerkracht op de Nederlandse school (wat is het toch een kleine wereld :-), maar zij staat voor de oudere kinderen. Het was dus ook erg leuk omdat we gewoon even in onze eigen taal konden kletsen. Verder is Cindy een goede vriendin van Pauline en dat is ook weer erg toevallig. Pauline heeft namelijk met mij contact gezocht via de mail. Ze zag dat ik toegevoegd was aan de kletskoppenlijst. Wat dat precies inhoudt weet ik ook nog niet, maar eenmaal in de maand komen een aantal Nederlandse dames bij elkaar om ...... te kletsen, eten, whatever. Ik heb me daar voor opgegeven, maar moet de eerste bijeenkomst nog meemaken, dus wordt vervolgd. Goed, ik was bij Pauline gebleven. Pauline schijnt zo'n beetje hier om de hoek te wonen. Dat is voor Amerikaanse begrippen heel dicht bij. Ze is net bevallen van een dochtertje en vroeg of ik een keer zin had om koffie te drinken. Altijd natuurlijk; morgen ga ik naar haar toe.

Zondagochtend naar het bos geweest. Wederom een stuk gewandeld, deze keer over wat betere paden. Al ging het wel omhoog en omlaag. We hadden nu een ander gedeelte langs de Chattahoochee River uitgezocht. Ook hier weer erg mooi. Zondagmiddag de kerstboom opgezet. Dit met hulp van Scott want die kon niet slapen. Dat gebeurt de laatste tijd ook regelmatig. Hij mag van ons dan wel opblijven, alleen na zessen is het dan een klein draakje en dat is wat minder. Aan de andere kant loopt het slapen 's middags natuurlijk langzamerhand af. We zien wel, nu ligt ie tenminste lekker te tukken en zit ik al weer twee uurtjes achter de computer. Ja, het vraagt heel veel tijd, maar niks horen of van ons laten horen is ook niet leuk. We zien jullie comments nog steeds met veel plezier tegemoet.



Verder zijn er bij Jill deze week twee kiezen doorgekomen. Dat verklaart de vele ontplofte luiers en het slechte eten. Op dit moment kan ze er ook wat van en de wasmachine staat niet stil. Er zal dus nog wel wat aankomen. Rot hóór dat tanden krijgen. Ze zit inmiddels op 1 knie en het andere beentje gaat dan gestrekt naar de zijkant. Zo kan ze net boven de salontafel komen en precies alles bekijken. Als je er neerzet blijft ze wel even staan, maar uit zich zelf kan ze het nog niet. We kan ze sinds verleden week zelfstandig in zithouding komen, dus dat is alweer een stapje.

Scott is momenteel erg aan het boeven. "Ik wil niet", is de nieuwste ontdekking. Ik wil niet: jas aantrekken, eten, slapen, mee naar de winkel, uit bed, in bad, tandenpoetsen, schoenen aan en noem alles maar op. Het is een fase, we weten het. Maar af en toe is het verdomd lastig. Vanaf 6 december heeft Scott 's middags geen luier meer om. Op twee foutjes na gaat het hartstikke goed, dus daar zijn we supertrots op (vamiddag helaas de derde fout).

Nou luitjes, dit was het wel weer even. Tot horens en veel liefs van ons vieren.

Wednesday, December 06, 2006

Ook bij ons een heerlijk avondje...

Ook bij ons is vandaag de Sint langs geweest
Jullie zullen begrijpen, het was een prachtig feest
Even na zessen werd er gebonkt op de deuren
Scott en Jill wisten toen nog niet wat er zou gebeuren
Rijmen en cadeaus vielen ons ten deel
Helemaal te gek en veel te veel
Ook al zitten wij dan ver en overzee
Sint zit er blijkbaar helemaal niet mee
Allemaal bedankt voor wat julie hebben vergaard
Tot volgend jaar, dan zijn we weer in de Waard

Sint en Piet en hun Pietjes



Saturday, December 02, 2006

Vakantie in Chattanooga

Hier weer een berichtje uit de VS, waar natuurlijk van alles te beleven is. Blijkbaar worden onze berichtjes op de voet gevoegd want Bas kreeg afgelopen vrijdag zelfs telefoon op zijn werk met de vraag of alles wel goed ging bij ons. We hadden al een tijdje (1 week) de blog niet bijgewerkt :-).

Nou, het gaat hier prima hoor. De vrijdag na Thanksgiving zijn we naar Chattanooga in Tennessee gegaan. 's Ochtends eerst nog even heerlijk buiten gespeeld in de speeltuin (de foto's staan op de bekende plaats) en na de slaapies van Scott en Jill zijn we de auto ingegaan. Het was zo'n twee uur rijden en rond 17.00 uur waren we op de plaats van bestemming. Helaas bleek dat de kinderstoel en het kinderbedje niet in de kamer stonden, maar er werd netjes een campingbedje voor Jill geregeld. De kinderstoel hebben we maar gelaten voor wat het was. Een keurig, wat verouderd hotel. Twee aparte slaapkamers met douche en toilet en een aparte woonkamer met keuken. Het klinkt groter dan het was, maar het was groot genoeg om daar een weekend te verblijven. Even later kregen we telefoon van Mandy, de mama van Björn (zit bij Scott op school), die daar ook vertoefden met man en kind. Ze vroeg of we het leuk vonden om met z'n allen te gaan eten. Dat leek ons een goed plan en een half uurtje later zaten we met het hele spul aan tafel bij Olive Garden, een Italiaans restaurant. 's Avonds nog even lekker geborreld met elkaar. We hadden gelukkig wat biertjes, Smirnoff en borrelnoten mee, want er was geen hotelbar of zo iets. Dit komt omdat het suites zijn en niet echt een hotel. Om 12.00 uur in bedje gerold om vervolgens om 4.30 uur wakker gemaakt te worden door Jill. We dachten eerst laat maar liggen ze valt wel weer in slaap, maar zie hield echt aan. Het bleek dat de luier min of meer ontploft was, werkelijk alles zat onder en zij tot in d'r nek erin. Snel het bad aangezet en daar zit je dan. Half zes 's morgens; Jill lekker te spetteren in bad en dikke pret met Scott die grapjes aan het maken was, want 'daar moet Jill om lachen mama en papa'. De hele familie was dus wakker. Omdat haar bedje ook onder zat mocht ze bij ons in bed en dat vond ze bere interessant. Gelukkig zakte iedereen nog even een klein uurtje af. Wij al een beetje in de stress over hoe dat voor de volgende nacht moest, want hier hadden we niet op gerekend. Gelukkig was er in het hotel een Guest Laundry, waar je zelf kunt wassen en drogen. Om 9.30 uur zat alles al weer in de droger; een meevaller, maar we hadden er wel alweer bijna een halve dag op zitten. Verder samen met Marco, Mandy en Björn naar de Chattanooga Choo Choo geweest. Dit was vroeger een van de grootste en oudste stations van Amerika en is nu verbouwd tot hotel. Je kunt zelfs in de rijtuigen slapen. De heren hebben nog even een ritje met het treintje gemaakt terwijl de dames genoten van het zonnetje. Na de lunch afscheid van elkaar genomen want de familie Van Straaten ging richting huis. Na het middagtukkie downtown geweest, gewandeld over een loopbrug, in het park gezeten en Scott samen met papa in een prachtige draaimolen gezeten. Heerlijk! Op dat moment ben je, je echt bewust van 'tel je zegeningen'. Het klinkt wat overdone, maar het toch allemaal wel bijzonder vinden wij.

Zondag naar Ruby Falls, een natuurlijke waterval in grotten. Het was een schitterende tour van ruim een uur met prachtige gesteenten, erg mooi verlicht. Wat gedronken in het kleine speeltuintje aldaar en toen richting huis of home zoals Scott dan zegt (want thuis is in Holland). Onderweg nog een broodje gehaald bij de SubWay en zo kwam er een einde aan dit fijne weekend.

De afgelopen week waren er veel collega's over van Bas in verband met een workshop. Dus veel vergaderen en 's avonds wat leuke dingen doen.

Scott is erg ziek geweest de afgelopen week. Hij hoestte heel wat af (en nog) en moest zelfs af en toe overgeven. Gelukkig is hij nu weer aan de betere hand en vrijdag toch maar naar school geweest. Het gaat steeds beter en hij vind het 'gezellig'. Begint zelfs liedjes te leren en dat is erg leuk om te horen. Hij heeft alleen Jill aangestoken dus die is sinds vandaag erg verkouden.

Gisteravond mochten ze hun schoen zetten en zelfs in Atlanta komt Sinterklaas die vullen. Scott kreeg een mooie adventkalender en Jill een zak met rozijntjes. Sint bedankt!

Vanavond is het Solvay Christmas Gala waar Bas helaas alleen heen moet. We konden geen oppas krijgen en Sabina moet dus thuis blijven. Jammer, jammer, jammer, want het was toch wel een kans om nu eens een gala mee te maken. Wel is Sabina vandaag alleen naar Buckhead gereden op zoek naar normale foto albums (niet gevonden). Gelijk nog wat boodschappen gedaan en koffie gedroken bij Starbucks. Toch wel lekker even zo zonder kindjes op pad. Want hoe lief ze ook zijn, soms ................

Nou dit was het wel weer even. Lieve groeten en dikke knuffels van Scott en Jill

p.s. kon de hele week niemand bellen, want telefoon voor de tweede maal stuk. Hebben nu ander merk telefoon gekocht, proberen maar weer!