Saturday, December 31, 2016

Ursempies in Florida Jaaroverzicht 2016


Het is weer december, jaar weer bijna voorbij, appelflappen en oliebollen bakken en mee brullen met de Top 2000. De hoogste tijd om de blog weer eens bij te werken. En om het eens in de stijl van de tijd van het jaar te doen, dachten we we doen een jaaroverzicht. Terugkijkend hebben we zoveel gedaan, gezien, beleefd, bezocht en bezoek gehad dat het onmogelijk is om alles te benoemen.

Het eerste kwartaal van het nieuwe jaar begon spannend na de overname van Arizona Chemical door
Kraton Polymers. Het was al snel duidelijk dat Bas een rol zou krijgen bij de integratie, maar eind januari kwam opeens het verzoek om IT te gaan leiden voor de beide bedrijven. Euhhhh, kan ik dat wel? Een prachtige kans om 2 bedrijven te integreren, afdelingen en systemen samen te voegen en o ja, we verwachten wel van je dat je zo'n 20% gaat besparen in 2 jaar tijd. Terugkijkend is het goed gegaan, niet altijd makkelijk, maar IT staat goed op de kaart. Mooi werk van het team en we gaan het nieuwe jaar met veel vertrouwen tegemoet. Verder werd Sabina's harde werken in de cafetaria op school als vrijwilliger beloond met een aanbieding om te komen werken als betaalde kracht van St. Johns County School District. Na het regelen van het werkvisum, on-line trainingen en zelfs drugstesten, ging het licht op groen. Maarruh 2 dagen (evt. een derde in geval van nood) en alleen op de school van de kids, zei ze. Dat was even wennen voor de Amerikaanse baas, maar er werd toegestemd. Ook na de zomer mocht ze weer terug komen en het bevalt nog steeds prima. Andere opties lonken ook en het blijft trekken om iets met loopbaanbegeleiding te doen, dus wie weet welke kansen er in 2017 komen.

Dan rol je zo maar het 2e kwartaal in en was het eerste schooljaar eind mei alweer voorbij. De kids hebben het geweldig gedaan en hun eerste jaar op een Amerikaanse school afgesloten met prachtige cijfers. En toen bleek ook dat we moesten verhuizen! Neeeee!!!! We hadden het zo naar de zin, maar de eigenaar moest het huis verkopen. Gelukkig konden we via via aan een andere huurwoning komen, niet makkelijk hier in Durbin. Genoeg te koop, maar weinig te huur. Al met al hadden we 6 weken om iets anders te vinden, alles in te pakken, over te brengen en het huis netjes op te leveren. En o ja, in die tijd gingen we ook nog ruim twee weken op vakantie. De vakantie was onvergetelijk, prachtige herinneringen gemaakt en gelukkig is het met het huis ook helemaal goed gekomen. We wonen nu zelfs prettiger dan in het oude huis en de buurt is ook veel fijner. Zo zie je maar weer dat hoe vervelend iets in eerste instantie ook lijkt, je er later toch weer heel anders op terug kijkt. #komtwelgoedschatje




Het derde kwartaal stond in het teken van weerzien met vele vrienden en dat was SUPER. Heerlijk om weer te "connecten" en bij te praten. Gezellig met Monique, Milorad & kids hier in JAX en in Orlando, Bart, Sandra en kids op bezoek tijdens hun rondreis en Sandra en Hans-Peter op bezoek tijdens een werk-vakantie combo. En dan gaat ook de zomer voorbij en gaan we op naar de herfst. Nadat eerst hurricane Hermine ons bezig hield, maar op het laatste moment voor het grootste gedeelte langs ons heen ging, kwam daarna Matthew. Dat was toch wel spannend. We hebben even overwogen om naar Atlanta te gaan, want het werd toch wel erg spannend en we hadden het niet eerder meegemaakt. Uiteindelijk onze "safe room" ingericht met water en eten zodat we het daar een tijdje uit konden houden en aldus besloten om te blijven. Gelukkig bleef de schade beperkt voor ons, maar andere gebieden niet eens zo ver bij ons vandaag werden zwaar geraakt (220.000 gezinnen dagen zonder stroom, duizenden bomen omgewaaid en veel schade aan duinen en huizen aan de kust 20 min hier vandaan).



En dan waren daar de verkiezingen in het vierde kwartaal. Amerika koos een nieuwe president. Werd het voor het eerst in de historie een vrouw of werd het een zakenman met geen enkele politieke ervaring. Het is een apotheose van een proces dat 1,5 jaar duurt en waar iedereen wel klaar mee was. Nadat alle stemmen geteld waren bleek dat Donald Trump de nieuwe president gaat worden en dat hij Amerika de verandering gaat brengen in Washington waar een meer dan ooit verdeelde natie op hoopt. De toekomst zal het uitwijzen, het was in ieder geval een boeiend proces om vanaf de zijlijn te bekijken. Verder was het druk in de "bed and breakfast", met een US Open Flielandsch Knikkeren met de buurtjes, het bezoek van Rick en Nora en tot slot van Rene en Martine. SUPER gezellig en we zijn ieder bezoek dankbaar voor het feit dat jullie ons op kwamen zoeken en de Amerikaanse economie stimuleerden. Tot slot stond dit kwartaal ook in het teken van een aantal scans. De mammografie was niet naar tevredenheid van de doktoren en ze wilden verder onderzoek. Spannend natuurlijk want je weet het maar nooit. Na een MRI, Ultrasound en een biopsie, bleek dat het een fibroadenoom is en die verder niet schadelijk is. Het ding is geclipt en over een half jaar terugkomen, goed nieuws dus!

Zo is 2016 voorbij gevlogen, wat gaat de tijd toch hard en wat hebben we veel gedaan, gezien en beleefd. Wij hebben het nog steeds heel erg naar ons zin hier. Tuurlijk zijn er moeilijke momenten en zou je graag willen dat je "even" terug kon naar Nederland om familie bij te staan of om vrienden en buren te zien, maar wij hebben nog geen moment spijt gehad van ons besluit om naar Florida te gaan.

Inmiddels zitten we op de helft van ons avontuur, volgens iedereen die dit jaar op bezoek is geweest komen we helemaal niet meer terug, kijken we uit wat 2017 ons gaat brengen en rest ons iedereen een fijne jaarwisseling te wensen en alle goeds voor 2017!



Liefs van Bas, Sabina, Scott en Jill



Saturday, August 27, 2016

De zomer voorbij......

First day of school
En dan zijn de 10 weken vakantie 'zomaar' weer om en zitten Scott en Jill alweer 2,5 week op school. Tien weken leken in het begin erg veel, maar ook deze zijn (net als ons eerste jaar hier) omgevlogen. We hebben dan ook nogal wat beleeft. De eerste twee weken zijn we thuis gebleven; Bas moest natuurlijk gewoon werken, Jill heeft een Marine-Science zomerkamp gedaan. Een kamp waarin leren gecombineerd werd met coole activiteiten (o.a. paddle boarden en snorkelen) en dit alles met betrekking tot de flora en fauna van de zee. Scott en mijn persoontje rommelden lekker in huis waar de tijd vooral besteed werd aan inpakken. Ook had Scott nog try-outs voor het volgende voetbalseizoen en zijn Jill en ik nog een middag op pad geweest met een aantal Nederlanders hier in Jacksonville.

De twee weken daarop zijn we op vakantie gegaan, waar we jullie al in hebben meegenomen. Eenmaal thuisgekomen was het natuurlijk aanpezen. Op 30 juni stonden om 8.00 uur 's morgens de verhuizers voor de deur en om circa 16.00 stonden al onze spullen 500 meter verderop in het nieuwe huis. We hadden gelukkig al heel veel zelf ingepakt en verhuisd, dus het ging allemaal lekker snel. Ook het uitpakken, inrichten en settelen is best wel vlug gegaan. En tot nu toe hebben we het hier heel erg naar onze zin. Hoewel het geen liefde op het eerste gezicht was met het huis, vinden we het hier nu toch wel knusser en gezelliger als in het vorige huis. Ons uitzicht is wel minder in vergelijking met de vijver achter het oude huis, maar hier leeft het weer veel meer in de buurt. Ook het nu wel heel erg dichtbij gelegen zwembad en de gym is een fijne bijkomstigheid. Minder is dan weer dat we nu zelf de tuin moeten bijhouden; inmiddels hebben we daar dan ook maar een bedrijf voor ingehuurd en  hebben we hier wat meer last van insecten en vliegen; binnen en buiten. Dus ook het contract met Pestcontrol is al afgesloten. Maar al met al wonen we hier heerlijk.



De weken die volgende zijn onder andere opgegaan aan zwemmen, Scott had nog een voetbalkamp van een week, sleepovers met vriendjes en vriendinnetjes, activiteiten bij de pool, schoolspullen inslaan en doktersbezoekjes; Scott en Jill moeten hier beide ingeënt zijn voor Hepatitus B. Dit is een vaccinatie die ze niet standaard in Nederland hebben gekregen en waar je drie keer voor terug moet. Ook moest Scott voordat hij naar 7th grade mocht, verplicht een nieuwe T-Dap prik. Scott kreeg zijn eerste Hep-B en T-Dap tegelijkertijd, maar dit pakte niet zo goed uit. Mannetje werd hartstikke beroerd, wit en hield het ook niet binnen. Gelukkig trok het redelijk snel weer bij, maar hij krijgt z'n prikken voortaan 1 voor 1 :-).





En dan was er ook nog bezoek. Wat hebben we hiervan genoten!!! Eerst waren daar Monique, Milorad, Sladjana en Igor. Zij verbleven eerst een weekje in Orlando waar ze een huis hadden gehuurd waar wij ook een weekend mochten verblijven. Daarna zijn ze nog twee nachtjes en 1½ halve dag bij ons geweest om vervolgens een prachtige reis door Florida te maken.


Een week later haalden we Sandra, Bart, Femke en Meike van het vliegveld hier in Jacksonville op. Zij zijn het weekend bij ons gebleven om daarna hun camper op te halen en op die manier door Florida te cruisen. Als verrassing kwamen ze afgelopen weekend nog ff een koppie doen en een nachtje bij ons slapen. Wat was het een feest.





En dan geldt natuurlijk voor allebei dat daar dat onvermijdelijke afscheid komt. Wat kan ik dat toch slecht. De meeste van jullie weten dat mijn tranen altijd erg hoog zitten, dus er zijn er weer een paar vergoten. Maar het zijn ook vreugde tranen hoor, want we hebben het zo ontzettend leuk gehad met beide gezinnen. Dus wat blijft zijn weer prachtige herinneringen en daar teren we absoluut weer een tijd op.

Ondertussen is Scott alweer vanaf eind juli aan het trainen in de U13 Elite 2. Een samengevoegd team omdat ze ook hier alles hebben verschoven naar "onder X". Na ff aftasten spelen ze leuk met elkaar en onze jonge coach doet het ook goed. Ze trainen gezamenlijk met Elite 1 en dat is niet mis. De grote baas zelf traint namelijk deze groep en maar wat aan klooien, tegenspreken en 50% geven is not done. Ik ben dit jaar samen met een andere moeder teammanager. Wij regelen alles met betrekking tot het communiceren van de schema's van toernooien, bekerwedstrijden en de normale league. Ook zijn we verantwoordelijk voor de dagelijkse communicatie, officiële formulieren en het regelen van hotels, alle vergoedingen voor scheidsrechters en coach indien nodig, kledingissues en wat er verder allemaal nog bijkomt. Jill heeft morgen try-outs voor de softbal, want het herfstseizoen gaat ook hiervan weer van start. En aankomende dinsdag gaat ze beginnen met gym.


Schoolspullen

Beide zitten dit jaar op middle school, wat zeker voor Jill nogal overweldigend is. Maar dit jaar geen taalissues meer en gisteren kwamen de resultaten van de State-testen binnen van einde afgelopen jaar (dit zijn Florida Staat Testen) en die waren echt heel goed. Ook de testen die zijn genomen in het begin en einde van jaar in het kader van "English as a Second Language" waren zo goed, dat ze gezien de resultaten wel mochten stoppen met dit programma. Maar in samenspraak met school dit nog niet gedaan. Op deze manier mogen ze nog een jaar hun translator gebruiken op school en krijgen ze ook iets meer tijd met proefwerken, testen en Staat-testen.


Ook ik ben weer begonnen met werken en doe dat vanaf volgende week op woensdag en vrijdag. Dit zijn de drukste dagen in de cafeteria. Verder val ik weer in wanneer nodig. Ik ben begonnen met mijn fotoproject (zal Jill dan eindelijk een babyboek krijgen ;-), geef ik zo af en toe nog steeds Nederlands, facetimen we wat af met de moeders/oma's en probeer ik zo nu en dan tijd te maken om een kaartje te maken of te lezen, want ja de dagelijkse dingen moeten natuurlijk ook gewoon gedaan worden. Bas heeft nog steeds geen 'dull moment' op het werk en vliegt zo nu en dan naar Houston waar het moederbedrijf zit.
Het gaat dus nog steeds goed met de Ursemmetjes hier in Jacksonville. We missen onze vriendjes, vriendinnetjes en familie wel, maar we vinden het hier bovenal heerlijk en genieten van en met elkaar.

Veel liefs van ons




Wednesday, July 06, 2016

1 jaar.....

Vandaag is het alweer 1 jaar geleden dat wij aan ons avontuur begonnen. Natuurlijk wat eerder met alle voorbereidingen meegenomen, maar we zijn daadwerkelijk vandaag 1 jaar op Amerikaanse bodem. Dit eerste jaar is voor ons gevoel voorbij gevlogen. Naast het "gewone" leven wat hier ook "gewoon" doorgaat, hebben we ontzettend veel gezien, gedaan, ontdekt, uitgeprobeerd en beleeft. En hoewel daar het gemis is van familie en vrienden (en dat blijft), hebben we een topjaar gehad. Het is niet in een woord te vatten en een samenvatting van het afgelopen jaar is niet te doen. We denken dat deze blog en onze posts op Facebook genoeg laten zien en/of vertellen. We zijn ongelooflijk trots op onze kids, die wij hebben meegenomen in dit avontuur. Uiteraard is het een gezamenlijk avontuur, maar voor volwassen is het een en ander toch net iets makkelijker te relativeren dan voor kinderen. Scott en Jill hebben zich relatief makkelijk aangepast en wat betreft de taal is het gewoonweg niet meer voor te stellen dat ze 1 jaar geleden geen woord Engels spraken. Als we denken aan afgelopen jaar dan komen deze herinneringen of woorden boven.....




Kortom, we hebben nog geen seconde spijt gehad. Ons tweede jaar is begonnen met een nieuw (t)huis. De verhuizing is goed verlopen en op een paar dozen na, zijn we al weer flink gesetteld. Dat is wat we wel ontdekt hebben dit jaar. Hoe maf ook, als je eigen spullen er staan, voelt het alweer snel als je eigen thuis.


We gaan dit jaar dan ook vol vertrouwen tegemoet. Met nieuwe uitdagingen, avonturen, soms wat mindere momenten, maar ook met een heleboel pret en nieuwe herinneringen in de maak.

Veel liefs van ons

Wednesday, June 29, 2016

Wat een super vakantie

We zijn weer thuis. We hebben een onvergetelijke roadtrip gemaakt, heel veel dingen bezocht en gedaan en fantastische herinneringen gemaakt. We hebben een heel aantal van jullie al meegenomen via Facebook, door het plaatsen van foto's van onze reis. Bedankt voor jullie reacties, het was een feest om dit te doen, echt super leuk. We dachten nog even wat leuke feitjes te delen.

We hebben gecruised door 14 staten; Florida, Georgia, South Carolina, North Carolina, Virginia, Maryland, Washington DC, Pennsylvania, Delaware, New Jersey, New York, Ohio, Kentucky en Tennessee. En we zijn nog even in Canada geweest.


We hebben 6 steden bezocht; Charleston, Washington DC, New York City, Niagara Falls, Sandusky en Gatlinburg.

We hebben in totaal 4.728 kilometer afgelegd.

Wat hebben we allemaal gedaan; rijtoer met paard en wagen door Charleston, Holocaust museum, "The Needle", het witte huis, air & space museum in Washington, fietsen, helikoptervlucht, 9/11 memorial, central park, empire state building, shoppen in New York, Niagara watervallen, Cedar Point in Sandusky en hiken in de Smokey Moutains.



De video's van de dashcam zijn in de maak, maar eerst moet er verhuisd worden. Donderdag staan de verhuizers voor de deur, dus we hebben nog twee dagen. Tot gauw.


Friday, May 13, 2016

Soms zit het mee, soms tegen en dan gelukkig toch weer mee

Hier weer eens een update uit Jacksonville. Het gaat allemaal goed met ons. Zo nu en dan posten we wat op het feestboek, dus voor wie dat wil en ziet, krijgt wel iets mee van het leven wat we hier leiden. En das eigenlijk niets veel anders als in Holland, alleen qua weer is het hier geloven we stukken beter :-) :-). De kinderen doen het nog steeds boven verwachting op school. Ze hebben hele goede cijfers en, nog belangrijker, hebben het enorm naar hun zin op school. Inmiddels kunnen we wel zeggen dat ze vloeiend Engels spreken. Schrijven is soms nog wat lastig, maar ook dat gaat eigenlijk heel erg goed. En qua sport en spel hebben ze ook veel pret. Jill haar softbal seizoen is alweer voorbij en Scott heeft nog 1 voetbalwedstrijd te gaan. Dan stoppen ook de bijbehorende trainingen voor een tijdje en kunnen we weer eens op normale tijdstippen met elkaar eten. Er resteren ook nog maar twee weken school en dan hebben de kids vakantie en ik dus ook....alhoewel.... ;-). Ik hoef in ieder geval niet naar mijn werk. Heb de afgelopen weken meer drie tot vier, dan twee dagen gewerkt, wel heel erg gezellig en leuk. En inmiddels betaald, ja ja. De manager heeft zich hard gemaakt voor een betaalde baan voor mij en dat is goed uitgepakt. Moest wel eerst een werkvisum aanvragen (duurde zo'n 90 dagen), online solliciteren, cursus (video's) online volgen en examen doen, naar hoofdkantoor (St. Augustine) voor papierwerk, vervolgens drugstest (ja, echt waar), maar toen stond ik dan eind maart officieel geregistreerd als werknemer van de St. Johns County School District. Ik sta in de boeken als oproepkracht, maar werk vast twee dagen per week op dezelfde school. Bijzonder voor hier, maar ze wilde me graag hebben. Bas heeft het ontzettend druk op het werk. Het samenvoegen van twee bedrijven op IT gebied gaat niet vanzelf, om het zo maar te zeggen. Maar het is nog steeds een enorme uitdaging en hij gaat ook nog steeds elke dag blij naar z'n werk. Dus eigenlijk waren we de afgelopen maanden gewoon lekker bezig, zaten lekker in ons velletje, genoten en alles zat eigenlijk wel mee.

En opeens kwam daar een donkere wolk in de vorm van het aflopen van het huurcontract. En zat het opeens ff erg tegen. Afgelopen maandag kregen wij namelijk via de mail te horen dat de huur van ons huis niet verlengd kon worden en dat we er per 30 juni aanstaande uit moeten. Een verandering in de persoonlijke omstandigheden zorgen ervoor dat de eigenaar gedwongen is het huis te verkopen. Natuurlijk een enorme tegenvaller, want we hebben het hier ontzettend naar ons zin. De huurhuizen in dit gebied zijn heel erg schaars (er zijn er momenteel maar 3) en we willen heel erg graag hier blijven, zodat Scott en Jill naar dezelfde (toegewezen) school kunnen blijven gaan. Maandagavond direct de vader van een softbal vriendinnetje van Jill gebeld. Inmiddels zijn dat goede kennissen van ons geworden en hij is makelaar, dus wellicht kon ie ons helpen. Nou, wat hebben we geluk gehad!!! Hij wist dat een collega makelaar zijn huis te koop had staan, maar dat eventuele potentiële kopers nog niet voor het huis stonden te dringen en dat er wellicht te praten viel over 2 jaar huren (wat hier niet gewoon is, 1-jarige huurcontracten zijn normaal). Gisteravond hebben we dit huis bekeken en alhoewel het geen liefde op het eerste gezicht is, hebben we toch besloten om het te doen. Het is een groter huis, maar wel veel meer hokkerig, veel ramen en deuren en doorgangetjes, en we gaan de vijver achter ons huis erg missen. Aan de andere kant is het een voormalig modelwoning en heeft het bijvoorbeeld spots overal en speakers door het hele huis. Daarnaast ligt het zwembad en de speelveldjes nu vlakbij, das ook een grote plus. Al met al zijn we ontzettend blij met deze oplossing en is het heel snel gegaan. Het zat dus toch ook weer een beetje mee.

We hebben nu 6 weken de tijd om te verhuizen, waarvan we er ook nog eens twee op vakantie zijn. Deze vakantie is al helemaal gepland en willen we ook niet afzeggen. We komen de 27ste laat thuis en de 29ste staan de verhuizers voor de deur voor de grote spullen. Voor die tijd proberen we zoveel mogelijk zelf in te pakken. En tja, we kunnen ook weer dik aan de schoonmaak, de standaard hier is toch wel echt ff anders dan we gewend zijn.

Al met al waren het weer spannende dagen, maar met een goed einde en nu moet het allemaal weer ff bezinken. We kunnen in ieder geval weer een nieuw hoofdstuk aan ons avontuur toevoegen.








Sunday, March 13, 2016

Laten we het eens over het weer hebben... ;-)

We zaten vandaag eens op de blog te kijken en realiseerden ons dat de laatste post alweer een tijdje geleden is. Gelukkig hebben we niet stil gezeten en hebben we weer een hoop meegemaakt. Via het "feestboek" hebben jullie vast wel het een en ander meegekregen van onze visite. Ga er maar aan staan, 3 weken je (schoon)moeder en (schoon)vader in huis :-) ;-), maar het was echt om voordat we er erg in hadden. We hebben enorm genoten van en met elkaar!!!

Heel veel leuke dingen gedaan, zoals een camper/caravanbeurs bezocht, Daytona 500 race bijgewoond, maar ook gewoon de normale dagelijkse dingetjes zoals mee naar de sport trainingen (de wekelijkse taxi ritjes) en naar school. Tijdens het eerste weekend op 5 februari, was het nog heel erg koud, maar binnen 3 weken konden we al lekker buiten zitten en kon Scott weer in korte broek naar school. Je hoort hier in huis dan ook regelmatig:"heerlijk weertje, ik kan hier wel aan wennen". Het leek ons leuk om eens een blog te wijden aan het weer. We zijn tenslotte Hollanders en het weer is een favoriet onderwerp van gesprek.

Vanuit Nederland zijn we gewend aan de 4 seizoenen, met alle mooie en minder mooie bijkomstigheden van het weer. Hoewel het het ene jaar meer "wintert" dan andere jaren, heb je wel echt verschil tussen de perioden. Dat is hier heel anders. Je merkt de verschillen minder. Tijdens de kerstdagen liepen we nog in korte broek en dan opeens gaat de wind naar het noorden en komt er kou. Die perioden van "kou", waarbij het 's morgens rond het vriespunt en tegen de middag rond de 15 graden is, duren vaak niet langer dan een week en dan nog heb je relatief veel zon.


Dan gaat de wind weer richting het westen en zuiden en komt de warme lucht vanuit de golf regio. Grauwe dagen zonder zon komen niet echt veel voor. Hierdoor heb je het idee dat het een groot deel van het jaar zomer is (voor Nederlandse begrippen dan natuurlijk).




We hebben via de site van http://www.klimaatinfo.nl gekeken naar de verschillen qua klimaat. Dat de temperaturen hier hoger liggen, dat wisten we wel, maar dat er zo'n groot verschil is tussen de zon uren hadden we niet verwacht. Zo leer je weer eens wat. En ja, de regen in de zomer is meestal iedere dag een flinke onweersbui. Zo rond 16:00 - 17:00 uur in de middag wordt de lucht dan zwart en na een uurtje kun je weer naar buiten en is het niet eens afgekoeld.

Ondertussen genieten we enorm van ons leven hier. Hoewel het gemis van vrienden en familie soms heus wel aanwezig is, gaat het ons hier goed. Qua werk is er "never a dull moment", school en sport gaan prima en Sabina is bijna aangenomen op school. Dat is een hoofdstuk op zich, dus wie weet schrijven we hier de volgende keer over.

Veel liefs van ons

Tuesday, January 26, 2016

Eind goed, al goed

Afgelopen weken was het best wel een beetje spannend in huize Ursem. Het een en ander begon al ruim voor Kerst; Arizona, het bedrijf waar Bas werkt, zou verkocht worden. De aankondiging was al midden September en de deal zou vlak voor Christmas break gesloten worden. Dit ging niet door en op 6 januari 2016 was het dan wel zover; Arizona werd en is nu onderdeel van Kraton.

Maar tja, wat hield dat dan in voor ons. Zou Bas zijn baan houden, zouden we hier mogen blijven, moeten we verhuizen aangezien het hoofdkantoor van Kraton in Houston zit? Of zullen ze ons weer naar Nederland sturen, het expat contract aanpassen, niets doen??? Vele vragen die ons de afgelopen tijd ontzettend hebben bezig gehouden. Maar zoals de titel al doet vermoeden, 't is allemaal goed gekomen.

Voorlopig komen we niet terug en blijft ons expat contract gewoon van kracht. We hoeven ook niet te verhuizen en Bas blijft in Jacksonville werken, maar wel in een andere functie. Het kwam als een complete verrassing, maar Bas is gevraagd om hoofd IT te worden voor beide bedrijven. Dit houdt in dat hij verantwoordelijk wordt en is voor de gehele IT integratie van de twee bedrijven en alles wat en iedereen die daarmee te maken heeft. Wel weer een klein beetje reizen, maar dan af en toe naar Houston. Al met al een ENORME uitdaging, waar Bas heel veel zin in heeft (en ook wel een beetje spannend vind hoor, maar das gezond).

En hoe is het nu verder hier? Nou, de kerstvakantie is omgevlogen. We hebben het ontzettend naar ons zin gehad met Kerst. Heel leuk om dan eens de cadeautjes te doen. Weer mooie herinneringen gecreëerd. En heel gaaf dat onze kids de traditie van een rijm bij een cadeautje overnemen. Zonder het van elkaar te weten (en ook wij wisten van  niets) hadden ze beide een rijm gemaakt. Echt super!!

In de vakantie naar het Okefenokee Swamp Park geweest. Dit is een ondiep 1770 km2 groot moeras op de grens van Gerogia en Florida. Genoten van de prachtige natuur daar, boottochtje gemaakt, veel krokodillen gezien, hele hoge toren beklommen, treintje gezeten en tot slot nog een slang, schildpad en en kleine kroko vastgehouden. Al met al een heerlijke dag. Klein beetje overschaduwd doordat we op de heen weg de politie achter ons aan hadden. Ja, ja, we moesten stoppen en bleken te hard te hebben gereden. Ach ja, niemand op de weg en dan opeens uit het niets de sherrif. We kregen een ticket en moesten bellen wat uiteindelijk de boete zou zijn. Google leerde ons al snel dat het niet mis was. Maar goed, hebben we dat ook weer meegemaakt en de volgende keer toch echt op cruise.




Oud & Nieuw hebben we met z'n vieren gevierd. Ouderwets sjoelen, boerenpotten en 31'en. Van te voren zelf oliebollen en appelflappen gemaakt, choco fonduetje erbij, nog wat lekker hapjes en om 06.00 uur de eerste vuurpijl af laten gaan. Want ja, we blijven toch Nederlanders hé. Om 12.00 uur dan opnieuw naar buiten (in t-shirt). En dat was dan toch wel heel bijzonder. We waren namelijk de enige in de straat die A. buiten waren en B vuurwerk afstaken. Moet zeggen, we voelde ons wel een klein beetje eenzaam hoor. Later nog eens aan een buurvrouw gevraagd of dit gewoon was. Zei melde dat als je hier wat gezamenlijks wilt doen, je dit echt van de tevoren moet afspreken. Nu waren de eerst vier huizen tegenover ons wel weg, maar verder was er echt niemand in de straat die naar buiten kwam. Heel apart. Ook het vuurwerk in de omgeving was minimaal. Jammer, maar dat maakte onze avond gelukkig niet minder gezellig.

En zou zijn we het nieuwe jaar ingevlogen en zijn de eerst drie weken alweer om. Heeft Scott al een toernooi gehad in Orlando, Jill haar eerst wedstrijd flagfootball gespeeld (en een touchdown gemaakt), is Bas druk in zijn nieuwe functie, is school weer volop begonnen, de trainingen ook, krijgen de kids Nederlandse les en rommel ik lekker verder. Het sporten staat een beetje op een laag pitje, want ik heb weer een dubbele knie. Doet deze keer wel ontzettend zeer, maar wil eigenlijk niet naar de dokter (struisvogelpolitiek). Heb hier al een operatie gehad, zit er niet op nog 1 te wachten. Ik hoop eigenlijk dat het vanzelf weer afneemt, maar tot nu toe werkt het niet zo (helaas).

Inmiddels is de "winter" hier ook echt begonnen. Wat inhoud dat we moeten krabben 's morgens, lange broeken aan hebben, met sjaal, muts en wanten naar school fietsen en de kachel echt de hele dag wel aanslaat. De ene dag is het dan bokkoud, de andere alleen 's morgens en dan 's middags alweer 17 graden met strakblauwe lucht en zonnetje. Verschilt dus echt enorm van dag tot dag. Maar moet zeggen dat wij de seizoenen zo toch een beetje meekrijgen. En dat eigenlijk wel heel fijn vinden.

Nu maken we ons op voor bezoek. Dit weekend komen Tjeerd en Kiki "op de koffie" en over twee weken komen mijn vader en moeder logeren. Allemaal weer leuke dingen.

Het "gewone"leven gaat hier dus ook gewoon door.