Soms zit het mee, soms tegen en dan gelukkig toch weer mee

Hier weer eens een update uit Jacksonville. Het gaat allemaal goed met ons. Zo nu en dan posten we wat op het feestboek, dus voor wie dat wil en ziet, krijgt wel iets mee van het leven wat we hier leiden. En das eigenlijk niets veel anders als in Holland, alleen qua weer is het hier geloven we stukken beter :-) :-). De kinderen doen het nog steeds boven verwachting op school. Ze hebben hele goede cijfers en, nog belangrijker, hebben het enorm naar hun zin op school. Inmiddels kunnen we wel zeggen dat ze vloeiend Engels spreken. Schrijven is soms nog wat lastig, maar ook dat gaat eigenlijk heel erg goed. En qua sport en spel hebben ze ook veel pret. Jill haar softbal seizoen is alweer voorbij en Scott heeft nog 1 voetbalwedstrijd te gaan. Dan stoppen ook de bijbehorende trainingen voor een tijdje en kunnen we weer eens op normale tijdstippen met elkaar eten. Er resteren ook nog maar twee weken school en dan hebben de kids vakantie en ik dus ook....alhoewel.... ;-). Ik hoef in ieder geval niet naar mijn werk. Heb de afgelopen weken meer drie tot vier, dan twee dagen gewerkt, wel heel erg gezellig en leuk. En inmiddels betaald, ja ja. De manager heeft zich hard gemaakt voor een betaalde baan voor mij en dat is goed uitgepakt. Moest wel eerst een werkvisum aanvragen (duurde zo'n 90 dagen), online solliciteren, cursus (video's) online volgen en examen doen, naar hoofdkantoor (St. Augustine) voor papierwerk, vervolgens drugstest (ja, echt waar), maar toen stond ik dan eind maart officieel geregistreerd als werknemer van de St. Johns County School District. Ik sta in de boeken als oproepkracht, maar werk vast twee dagen per week op dezelfde school. Bijzonder voor hier, maar ze wilde me graag hebben. Bas heeft het ontzettend druk op het werk. Het samenvoegen van twee bedrijven op IT gebied gaat niet vanzelf, om het zo maar te zeggen. Maar het is nog steeds een enorme uitdaging en hij gaat ook nog steeds elke dag blij naar z'n werk. Dus eigenlijk waren we de afgelopen maanden gewoon lekker bezig, zaten lekker in ons velletje, genoten en alles zat eigenlijk wel mee.

En opeens kwam daar een donkere wolk in de vorm van het aflopen van het huurcontract. En zat het opeens ff erg tegen. Afgelopen maandag kregen wij namelijk via de mail te horen dat de huur van ons huis niet verlengd kon worden en dat we er per 30 juni aanstaande uit moeten. Een verandering in de persoonlijke omstandigheden zorgen ervoor dat de eigenaar gedwongen is het huis te verkopen. Natuurlijk een enorme tegenvaller, want we hebben het hier ontzettend naar ons zin. De huurhuizen in dit gebied zijn heel erg schaars (er zijn er momenteel maar 3) en we willen heel erg graag hier blijven, zodat Scott en Jill naar dezelfde (toegewezen) school kunnen blijven gaan. Maandagavond direct de vader van een softbal vriendinnetje van Jill gebeld. Inmiddels zijn dat goede kennissen van ons geworden en hij is makelaar, dus wellicht kon ie ons helpen. Nou, wat hebben we geluk gehad!!! Hij wist dat een collega makelaar zijn huis te koop had staan, maar dat eventuele potentiële kopers nog niet voor het huis stonden te dringen en dat er wellicht te praten viel over 2 jaar huren (wat hier niet gewoon is, 1-jarige huurcontracten zijn normaal). Gisteravond hebben we dit huis bekeken en alhoewel het geen liefde op het eerste gezicht is, hebben we toch besloten om het te doen. Het is een groter huis, maar wel veel meer hokkerig, veel ramen en deuren en doorgangetjes, en we gaan de vijver achter ons huis erg missen. Aan de andere kant is het een voormalig modelwoning en heeft het bijvoorbeeld spots overal en speakers door het hele huis. Daarnaast ligt het zwembad en de speelveldjes nu vlakbij, das ook een grote plus. Al met al zijn we ontzettend blij met deze oplossing en is het heel snel gegaan. Het zat dus toch ook weer een beetje mee.

We hebben nu 6 weken de tijd om te verhuizen, waarvan we er ook nog eens twee op vakantie zijn. Deze vakantie is al helemaal gepland en willen we ook niet afzeggen. We komen de 27ste laat thuis en de 29ste staan de verhuizers voor de deur voor de grote spullen. Voor die tijd proberen we zoveel mogelijk zelf in te pakken. En tja, we kunnen ook weer dik aan de schoonmaak, de standaard hier is toch wel echt ff anders dan we gewend zijn.

Al met al waren het weer spannende dagen, maar met een goed einde en nu moet het allemaal weer ff bezinken. We kunnen in ieder geval weer een nieuw hoofdstuk aan ons avontuur toevoegen.