Monday, March 26, 2007

Logees

Zo, de vorige keer zoveel commentaar gehad dat bezoek geen reden mocht zijn om de blog niet bij te werken……dus hier zijn we al.

Laat ik beginnen met iedereen te bedanken die op wat voor manier dan ook aan mijn verjaardag heeft gedacht. Wat ben ik toch gezegend met zo veel lieve mensen om mij heen. Het klinkt een beetje oubollig, maar zo voel ik het wel. Ik was ontzettend blij met alle lieve kaarten, belletjes, mailtjes, e-cards en cadeautjes. Want ja, er lagen zelfs (oerhollandse) cadeautjes op de ontbijttafel. Het heeft me heel erg goed gedaan en ik weet weer waarom ik naar huis wil. Ik wil iedereen gewoon weer even in levende lijve spreken en knuffelen. Ook nu is het onmogelijk om persoonlijk naar iedereen te reageren, maar ik heb echt genoten van alle updates die ik heb gehad. Nogmaals heel erg bedankt. Verder heb ik een superdag gehad. ’s Morgens heerlijk ontbeten en daarna naar Vinnings geweest. Dat is een klein plaatsje 5 minuten hier vandaan. Rondje gelopen in het centrum en koffie bij de Starbucks gehaald. ’s Middags kindjes naar bed, Bas te sporten, papa oppassen, Sabina naar de manicure/pedicure en mama mee. ’s Avonds heerlijk uiteten geweest in de Longhorn. En dat alles bij een temperatuurtje van 28 graden. Ja, deze verjaardag zal ik me lang heugen.

Zaterdag zijn we de hele dag naar Stone Mountain geweest. Dit is een heel groot park om een rotsberg heen. Voor meer informatie kun je kijken op http://www.stonemountainpark.com. Ook die dag hadden we fantastisch weer, heerlijk. We zijn met de kabelbaan omhoog geweest, een treinritje om de berg heen gedaan, gevaren met een ouderwetse riverboat en naar de speeltuin geweest. De kindjes waren ’s middags niet naar bed geweest, dus die waren stuk en af aan het eind van de dag. Maar het was een geweldige dag.



Afgelopen vrijdag moest Scott natuurlijk weer naar school. Nadat opa en oma de school en de klas hadden bekeken, lieten we Scott achter. Wij zijn ondertussen naar Harry’s Farmers Market geweest. Diegene die de blog goed bijhouden weten ondertussen wel wat dat is. Maar voor de laatste keer; dit is een supergrote winkel met heel veel buitenlands delicatessen. Ik kan hier pannenkoekenmix halen, maar ook appelstroop en rolletjes drop (haribo). Dit was natuurlijk heel leuk om even te zien. Nog ff een koppie gedaan bij, hoe kan het ook anders, de Starbucks. En toen was het tijd om Scott op te halen. ’s Middags rustig aan gedaan en ’s avonds naar de Mexicaan geweest.

Donderdagmorgen kwam Kiki op de koffie. Erg gezellig en ze at ook een broodje mee. Scott was helemaal in de gloria dat juf Kiki kwam en ook Jill kan haar naam al goed uitspreken. Ze was hier trouwens niet namens school of zo hóór. Gewoon gezellig! ’s Middags bed van Scott verschoond en de slaapkamer gesopt want om 15.19 landen papa en mama. Het werd een emotioneel weerzien. Zowel op het vliegveld met Bas, als hier thuis met de kindjes en mij. Maar heerlijk dat we weer even bij elkaar zijn. Ook deze opa en oma hadden natuurlijk weer een koffer vol verassingen mee en onze kleine Scott weet dat al goed. En nadat de kindjes naar bed waren, hebben we nog even heerlijk bijgekletst en daarna heeft iedereen zijn bed opgezocht. Mijn ouders waren echt wel moe. Ze hebben een goede vlucht gehad, maar vonden het wel erg lang. Ja, en dat kunnen wij natuurlijk niet ontkennen. Je bent zo’n beetje 17 uur onderweg en dat is niet niks. Maar het weerzien maakt veel goed en ze kunnen hier lekker uitrusten.

De dagen voor hun aankomst waren natuurlijk gewoon ASD dagen. Het hele appartement moest weer lekker schoon. Ja van wie, hoor ik jullie nu denken. Nou, gewoon van mij. Dat wil ik nu eenmaal graag. En daarbij denk ik dan; dan hoef ik niet zoveel meer te doen als ze er zijn. Verder dus geen bijzondere dingen afgelopen week. We hebben gewandeld naar de Starbucks, ik heb een keertje ’s middags gesport. Dit kon omdat Bas twee dagen om 4.00 uur ’s nachts moest beginnen. Er waren telefonisch vergaderingen en ja dan is het in Nederland 9.00 uur. Verder heb ik een paar uurtjes op Robyn gepast. Dit is de 4 maanden oude dochter van Pauline en Wouter. Echt een schatje. Zo’n mooi meisje. Nee, ik hoor jullie weer denken. Wij vinden het genoeg geweest zo. Ook ben ik maandagavond nog naar de Kletskoppenavond geweest. De Kletskoppen is een groep Nederlands vrouwen die eenmaal in de maand bij elkaar komen. Vaak is het lekker uiteten, maar ook wel eens spelletjes doen bij iemand thuis of koken met elkaar. Iedereen mag aanschuiven, maar als je een keer niet kan ook geen probleem. Afgelopen maandag gingen we met 13 meiden uiteten, heel gezellig.

En ja, nu is het alweer maandag. De zomer is hier echt begonnen en we hebben temperaturen tussen de 25 en 31 graden. Echt lekker. Hoewel ik wel moet zeggen dat ik (denk ik) blij ben dat we hier niet zitten in juni/juli en augustus. Dan is het hier dus niet om uit te houden. Scott en Jill zijn gelukkig allebei weer beter. Nu is uitkijken dat ze niet weer last krijgen. Want ja, buiten bloedheet en overal waar je binnen komt koude airco. Dat is ook niet echt goed voor die kleintjes. Daarnaast moeten we bij Jill nog wel een keer het hele proces door, want er is nog geen nieuwe tand of kies te zien. Helaas. Vanmorgen zijn we lekker naar het park geweest. Nu ligt Jill te slapen en ook opa en oma doen ff een tukkie. Ja jongens, ze worden echt ouder (en gelukkig maar). Scott is heel lief aan het spelen. Hij kon al een paar dagen ’s middags niet slapen, dus we gaan maar afbouwende heen. Maar hij is zo pittig, dat ik even de tijd had om een verhaal te schrijven.

Nu, iedereen is weer op de hoogte. Volgende week doen we ons best om weer wat nieuws te schrijven.

Veel liefs, Sabina en natuurlijk van Bas, Scott, Jill, opa en oma De Boer

Monday, March 19, 2007

Druk, druk, druk...(in de zomertijd)

Dat was al met al een druk weekje. Zondagavond op het vliegtuig naar Nederland en donderdag weer terug. Ik zal er in vogelvlucht doorheen gaan. En dat in de zomertijd. Sinds afgelopen zondag is het hier namelijk al zomertijd en hebben we dus tijdelijk 5 uur verschil met Nederland.

Zoals gezegd ben ik afgelopen zondag voor een paar dagen terug gegaan naar Nederland. Het was niet de bedoeling dat ik zou reizen, maar een aantal ontwikkelingen in het team leidde ertoe dat Frans, mijn manager, toch vroeg om voor deze workshop naar Weesp te komen. Dus ja, dan land je gewoon maandag morgen in Amsterdam. Snel een douche genomen op het vliegveld, de huurauto opgehaald en naar Weesp gereden. Wel raar hoor, in je eigen land, met een huur auto en slapen in een hotel. Maandag goede sessies gehad en gegeten in het hotel. Om 20:00 uur had ik een afspraak met pap en mam in de lobby van het hotel. Ik had namelijk voor de gelegenheid alvast maar 2 koffers meegenomen met diverse dingen die weer terug konden. Wat speelgoed van de jongens en vooral winterkleren, want die hebben we hier echt niet meer nodig. We hebben even in de lobby een bakkie gedaan en toen de spullen overgeladen. Dinsdag en woensdag wederom erg goede vergaderingen gehad. Woensdagavond nog even snel naar HHW gereden om een extra lege koffer op te halen. Ja, en dan kom je daar. Kun je niet eens parkeren op je eigen pad, je was trouwens laat Geert :-), en moet je aanbellen om je eigen huis binnen te komen. Maar goed, was toch wel weer even gezellig. Donderdag het vliegtuig weer teruggepakt en donderdagmiddag om 17:00 uur was ik weer thuis. Ja, thuis, want dat is daar waar je gezin op je wacht toch?

Sabina heeft het die dagen niet makkelijk gehad want de kinderen werden in plaats van beter nog zieker. Scott heeft een hele nacht gehuild van de oorpijn en Jill kan vanwege de verkoudheid gewoon niet slapen. En dus moest ze bellen met de huisarts die weer recepten uit moest schrijven voor Scott en ophalen bij de Pharmacy. Het ging niet allemaal vanzelf. Dokters die hun eigen handschrift moeten lezen voor een telefoonnummer, blijkt erg moeilijk. Maar goed, het is gelukt. Ondertussen had Jill de oogontsteking van Scott overgenomen en oogdruppels vond mevrouw niet zo erg fijn. Het was bijna onmogelijk om die bij mevrouw in haar ogen te krijgen. Gelukkig gaat het nu intussen wat beter. Jill krijgt er weer een kies bij en dat draagt natuurlijk niet bij aan de feestvreugde. Nogmaals, alles is erg goed gegaan in Weesp. Ik kon m'n hoofd er goed bij houden en dat kan natuurlijk alleen maar als je weet dat het thuis, ondanks de zieken, goed draait!

Vrijdag en zaterdag hebben we het eigenlijk een beetje rustig aan gedaan. Zaterdag kwamen Wouter en Pauline op bezoek met Robyn. Dit was erg gezellig en we hebben lekker gegeten van de chinees.

Terwijl ik dit schrijf is mijn gezicht nog een beetje aan het nagloeien en mijn oren nog een beetje aan het suizen. Ik ben namelijk vandaag naar Nascar geweest met David en zijn vader. Dit is auto racen op een ovale baan met 50 auto's en gemiddeld tegen de 275 km/uur. Wat een belevenis! Het begon al met het parkeren. Allemaal pick-up trucks met de achterklep open, tailgating noemen ze dat. Dat is BBQ'en met een biertje erbij op de achterkant van je pick-up truck met natuurlijk Country Rock muziek. Vervolgens het stadion in waar ruimte is voor zo'n 80.000 mensen. Voordat de race begint schalt het Onze Vader door de speakers om de coureurs het beste te wensen en heel weer aan de finish te krijgen. Daarna het volkslied met een fly by van de luchtmacht met 4 helikopters waaronder een Apache en een Chinook. En dan... Gentlemen, start your engines!!! Man, wat een herrie komt er uit die auto's. 2 Ronden als warmup en dan begint de race. Formule 1 is luid, maar dit is nog erger. Doordat de toeren lager zijn, dreunt het echt overal doorheen. Zelfs de Cola in je flesje trilt ervan. Heel veel mensen hebben hun eigen koptelefoon. Hiermee kunnen ze afstemmen op de frequenties die de rijders ook gebruiken en dus kunnen ze meeluisteren met hun favoriet en de stadion speaker horen, want zonder die koptelefoons hoor je die dus echt niet. Een absolute ervaring die ik niet snel zal vergeten! Hieronder een paar foto's, maar dit is eigenlijk typisch zo'n gevalletje Daar moet je bij zijn!



Nog een paar dagen en dan komt onze visite. Vader en Moeder de Boer komen op bezoek. Wij hebben er allemaal heel veel zin in en kunnen niet wachten om ze van Hartsfield International Airport af te halen.

Heel veel lieve groeten van ons allemaal!

Monday, March 12, 2007

Weer een rustig weekje

Zo, Bas hoog in de lucht, de kindjes in bed, tijd om de blog bij te werken.

Wederom een easy week. Maandag geen bijzondere dingen gedaan. Evenals dinsdag, woensdag en donderdag eigenlijk. Dinsdag nog wel even om 16.00 uur met Pauline afgesproken bij de Starbucks. Wij lekker aan de koffie en de kindjes konden spelen. Haar dochter Robyn ligt dan nog wel in de wagen, maar genoot zichtbaar van alle aandacht. Jill vond Robyn namelijk erg interessant. Verder zijn we deze week veel buiten geweest. Het voorjaar is hier echt begonnen. ’s Morgens is het nog wel wat fris, maar de afgelopen dagen kon ’s middags de korte broek aan. Gewoonweg zalig. Ik heb eigenlijk de hele week ’s middags niets anders gedaan dan op het balkon zitten met een boekje. Niet echt productief, maar wel lekker. ‘s Morgens konden we ons goed vermaken in de speeltuin, met boodschappen (of schootbapjes zoals Scott ze noemt) doen of we zijn weer op de bouwplaats gaan kijken hier vlakbij. Scott blijft dat echt geweldig vinden. Maandag- en woensdagavond nog in de sportschool geweest, want ja ook dat moet ik bijhouden.

Donderdag zijn we, aan het eind van de dag, nog naar een dokter geweest. Scott blijft maar hoesten en dat is toch heel vervelend. De praktijk zat circa een kwartiertje verderop en na een belletje konden we daar voor vijven terecht. Na alle benodigde papieren te hebben ingevuld en 90 dollar te hebben afgetikt konden we in een soort polikamertje plaatsnemen. De arts die kwam was erg aardig, maar wat gehaast. Hij begon met Scott zijn oren en constateerde een oorontsteking. Ondertussen zat Scott in zijn ogen te wrijven en melde dat hij zere ogen had (hadden wij hem nog nooit over gehoord). Enfin, de dokter vernam dat ook en constateerde een ooginfectie. Toen wij hem er op wezen dat we hier eigenlijk voor de nare hoest waren, luisterde hij snel naar zijn longen en keek in zijn neus. Daarop melde de arts dat hij een zware verkoudheid had en zeer veel last van snotterigheid. Van de praktijk kregen we samples voor de oorontsteking en de hoest. Voor de ooginfectie moesten we druppels halen bij een plaatselijk apotheek. Dat dan ook maar meteen gedaan en om 18.00 uur waren we weer thuis. Bas alleen gegeten met de kindjes want ik had om 18.30 uur een afspraak bij de kapper. Deze keer alleen even bijgepunt en verder leuk in model geföhnd. Het jammere is alleen (en de meeste vrouwen weten dan wel wat ik bedoel) is dat je het thuis niet zo voor elkaar krijgt als bij de kapper. Maar goed, het zit nu in ieder geval weer beter als na het permanenten. Blij dat jullie me toen allemaal niet gezien hebben!

Vrijdag was het weer tijd voor school. Scott heeft er nu echt zin in ’s morgens en dat is erg prettig. Hij komt ook altijd weer blij de klas uit om 12.00 uur. Ze doen erg leuke dingen met de kinderen en spelen niet helemaal vrijblijvend. Alles wat er gedaan wordt staat in verband met een thema. Dat thema wordt uitgedragen door vriendje Puk (een pop). Elke week dus weer wat anders en soms een paar keer hetzelfde thema. Leuk om te zien en te horen. Ondertussen ben ik met Jill inkopen gaan doen bij de GAP. Dit blijft de favoriete winkel van moeders. Zowel Scott als Jill hebben een groeispurt achter de rug. Daarbij moeten ze natuurlijk wel wat voor de zomer hebben, want zoals het er nu naar uitziet kunnen we hier echt nog wel een paar weken in t-shirt en korte broek. Goed geslaagd en met een volle tassen Scott opgehaald en naar huis.

Vrijdagavond zijn we met David en Charla wezen uiteten. Lisanne kwam oppassen, we zijn echt heel blij dat we haar gevonden hebben. We zijn naar het Sun*Dial (http://www.sundialrestaurant.com/mosedavis.php) restaurant geweest. Boven, in de top van het vijf na hoogste gebouw van Atlanta, is een restaurant gevestigd. De buitenste ring, waar je zit te eten, draait rond waardoor je een fantastisch uitzicht krijgt over geheel Atlanta. We hadden prachtig en helder weer, dus het was super. Daarnaast was het eten heerlijk. Wederom weer een zeer geslaagde avond met onze Amerikaanse vrienden.

Zaterdagmorgen naar de Cumberland Mall geweest. Scott een noodluier aangegeven want die was toch aan de diaree. De buikgriep is toch niet iets typisch Nederlands denken we nu. We moesten een broek ruilen die ik op de gok had meegenomen voor Bas. Ook wilde ik, om het geheel gelijk compleet te maken, zomerschoentjes voor de kindjes. Om 12.30 uur liepen we met een nieuwe broek, 4 paar schoenen (ja, mama zag natuurlijk ook weer wat) en een headset het winkelcentrum uit. Die headset was nodig voor het skypen. Onze derde telefoon begaf het namelijk donderdag. We hebben geprobeerd hem nog te ruilen. Maar helaas, de garantie liep af op 24 januari j.l. en verder was er nergens meer zo’n telefoon te krijgen. Dus nu maar verplicht als een telefoniste bellen naar Nederland. Het is niet anders. Zaterdagmiddag grote boodschappen gedaan, gesopt en ’s avonds gesport en voor de buis waar er niet zoveel aan was. Ook ging hier toen de klok een uur vooruit dus het was al snel 23.30 uur (we schelen dus voor 3 weken 5 uur met Holland).

En nu dan zondag. Alles ging eigenlijk wel voorspoedig totdat we in Scott zijn kamer een uitbraak van vliegen hadden. Jeetje, wat was dat naar. Moet je natuurlijk net mij voor hebben! Ze kwamen uit een kier in het raamkozijn. Ik denk dat ik er ondertussen wel 200 heb opgezogen. We hebben eerst het noodgevallen nummer van het complex gebeld, maar daar gaven ze geen thuis. Of in zoverre, pestcontrol valt niet onder een emergency. Toen zelf maar wat gehaald. Scott tijdelijk bij ons in bed en Bas op naar de Publix. Daar hadden ze het natuurlijk niet, dus wielen gekeerd en op naar de Home Depot (zeg maar Gamma). Twee bussen van een één of ander spulletje gehaald en gelukkig dat vonden ze niet fijn. Maar ondertussen zaten ze wel door de hele slaapkamer. Dus bed en nachtkastjes van de kant, bed verschoond en alles schoongemaakt. Ja, zo loopt de zondag weer anders dan gepland. Tussendoor snel de koffers ingepakt want Bas werd om half vier opgehaald door David.

Bas is dus nu vertrokken en sta ik er 4 dagen alleen voor. Het is wel een beetje vreemd, maar ik denk meer voor Bas als voor mij. Hopende dat het van de week niet zulk prachtig weer is ga ik maar weer eens scrapbooken (ligt ook alweer een weekje stil) en wil ik hoognodig een paar mensen terugmailen c.q. bellen. Er moeten nog wat kaartjes de deur uit en verder is er natuurlijk gewoon de was, strijk, stofzuiger en sopdoek. Ik verveel me dus nog niet. Wel merk ik dat de mensen die hier langer zijn of die er net zijn en langer blijven hun eigen leven krijgen. Ze hebben of krijgen het veel drukker dan ik. Gaan overal op en aan en dat doen ze natuurlijk goed. Maar juist dan merk je dat je insteek heel anders is. Wij blijven hier maar een half jaar en dan ga je bijvoorbeeld niet op toneel of Scott naar een Amerikaanse school sturen. Maar nogmaals het is en blijft een hele bijzonder ervaring. En als ik straks eenmaal thuis ben, zal ik ongetwijfeld nog wel eens met weemoed terugdenken aan de tijd hier!

Thursday, March 08, 2007

Helaas, vandaag toch weer aan het werk...

Tsja,

het had zo anders kunnen lopen...

Gister was namelijk de trekking van de Lotto. Mega Millions had de jackpot staan op $ 390 miljoen. Het grootste bedrag ooit in de lotto in Noord Amerika. Het was het gesprek van de dag op de zaak en ja, dan gaan ook wij ff een gokje wagen. Je koopt de loten hier voor 1 dollar en je moet altijd cash betalen. We hadden 5 loten gekocht en zaten vol spanning om 23:00 uur voor de tv. Speciaal hiervoor was de uitzending live vanaf Time Square in New York.

Helaas, wij zaten niet bij de gelukkigen. Toch zijn er 2 loten verkocht met de winnende combinatie. Zij krijgen ieder zo'n $ 90 miljoen. De belasting krijgt namelijk ook hier een deel.

Natuurlijk wel weer blij naar het werk geweest en misschien maar beter ook zo. ;-)

Sunday, March 04, 2007

Rustig weekje...

Zo, zondagmiddag. Tijd om een berichtje te plaatsen. Ja ja, een Budweisertje en wat Hollandse borrelnoten bij de hand, laat Bas maar tikken.

Nadat ik maandag m'n ouders naar het vliegveld had gebracht eigenlijk rustig aan gedaan. Je hebt dan toch wel een paar dagen dat je van slag bent. Daarbij werden de kinderen zieker en zieker. Allebei vreselijk verkouden en ontzettend hoesten. Gelukkig gaat het nu wel weer beter en is het ergste voorbij.

Woensdagavond is Sabina wezen scrappen, hobbiën om het zo maar te zeggen. Dit was bij Simpha thuis samen met Kiki (de juffen van Scott) en Jeanine. Het was enorm gezellig. Ze had dan ook een soort flashback. Het voelde aan als een avondje snijden met de meiden. Lekker beppen en freubelen. Ze was dan ook pas tegen 23:30 thuis.

Donderdag is het hier echt heel slecht weer geweest. Veel regen en onweer. Wellicht hebben jullie er wel iets over gelezen over de tornado's in Alabama en Georgia. Dat was wel 2, 3 uurtjes bij ons vandaan, maar toch. Je moet er niet aan denken dat het jezelf overkomt. De huizen zijn hier veelal van hout en die zijn dus echt zo weg als er een tornado langskomt.

Ja en dan is het alweer bijna weekend. Toen we vrijdag naar school wilden gaan bleek het een puinhoop op de weg. Op de I-285 kwam Sabina al een ongeluk tegen met 4 auto's die ik net had gemist, ik was 5 min. eerder weg. En toen ik richting de I-75 ging, zag ik het al. Alles stond vast. Ik had om 9:00 een presentatie voor de management board, dus ik zag m'n geest al dwalen. Gelukkig was ik net op tijd, maar Sabina had meer pech. Er was downtown Atlanta een bus van het viaduct afgereden en de I-75 South was helemaal afgeloten. Het was echt een heel erg ongeluk. Een bus met een baseball team waarvan 6 doden en 9 zwaargewonden. Dit is een hele belangrijke noord-zuid ader met 6 tot 7 rijbanen aan 2 kanten. Iedereen pakte dus de backroads en alle wegen zaten overvol. Tegen 9:45 was ze op school en dus niet de enige die te laat was. Normaal doe je er zo'n 30 minuten over, maar nu dus dik een uur.

We zijn vanmorgen naar de Dekalb Farmers Market geweest. Dit is een hele grote internationale markt waar je van alles kunt kopen. Tom ingesteld en koersen maar. De snelste weg was binnendoor dwars door Atlanta heen. Het ligt eigenlijk precies aan de andere kant van de stad voor ons. Zie je weer eens een andere kant van Atlanta. Heel veel vervallen huizen en plekken waar je 's avonds liever niet alleen komt zullen we maar zeggen. Maar goed, we hebben leuke dingen onderweg gezien en we kwamen uiteindelijk bij de markt aan. Je kunt het een beetje vergelijken met een Oosterse markt in Beverwijk. Echt heel veel speciale dingen die je normaal niet in de winkel kunt vinden. Zelfs op de visafdeling zwommen de vissen nog. Veel verser kun je ze dus niet kopen. Scott en ik vonden het wel interessant, maar mama liep met Jill snel verder. Wat een lucht! :-) . Leuk om eens te zien, maar niet echt een winkel voor ons. We gaan liever naar Harry's. Een veel mooiere zaak.

Nog een weekje en dan vlieg ik voor een kort bezoek terug naar Nederland. Zondag vlieg ik voor een workshop naar Nederland. Mijn aanwezigheid werd toch wel erg op prijs gesteld, dus dan ga je maar. Ik vlieg donderdag weer terug, dus het zijn maar een paar dagen. Het zal wel vreemd zijn. Alleen terug naar Nederland, niet in mijn eigen bed, maar in een hotel in Amsterdam en dan weer terug naar "huis". Ik heb geen tijd om nog wat bezoekjes af te leggen, daarvoor is de tijd te kort. Alle dagen en avonden zijn vol gepland.

Zo iedereen is weer even op de hoogte van onze belevenissen hier.

Groeten van ons allemaal.