Het wordt al een heel klein beetje gewoon....

En zo is week drie van het 'normale' leven alweer van start gegaan en zijn de voorgaande weken echt omgevlogen. De kinderen gaan naar school, Bas naar zijn werk en ik probeer ook een ritme op te bouwen. We worden vooral opgeslokt door school (lees huiswerk), werk, sport en het huishouden (ja..... ook hier moet gewoon schoongemaakt en gestreken worden).

De kinderen gaan rond 8.00 op de fiets naar school. De school opent haar deuren om 08.00 uur en vanaf dat moment mogen ze ook de klas in. Ze moeten om 08.25 in de klas klaar zitten en om 08.30 uur begint de les. Ze zijn om 14.50 uur uit en om circa 15.00/15.15 weer thuis. Even wat drinken en wat lekkers en dan aan het huiswerk. Das behoorlijk veel en door de taalbarrière ook nog behoorlijk pittig. Zoals jullie weten doet Scott nog een keer groep 8 (6th grade), maar we hebben toch echt wel het gevoel dat ze hier al verder zijn en we al bezig zijn met middelbare school zaken. Ook Jill heeft behoorlijk wat testen en projecten die op haar afkomen. We zitten dan tot ca. 5/6 uur (afhankelijk of er gesport moet worden) aan het huiswerk en dan ook 's avonds nog vaak. Maar beiden slaan zich er onwijs goed doorheen. De eerste cijfers en waarderingen zijn binnen en die zijn meer dan goed.


Scott traint inmiddels drie keer in de week (dinsdag, woensdag en donderdag) en zoals alles is dat niet om de hoek (20 min rijden). Dus ook daar gaat tijd inzitten (wegbrengen, ophalen). Jill gaat eind deze maand beginnen met softballen. Afgelopen weekend haar tenue aangeschaft en ze is er helemaal happy mee. Jill gaat op recreatieniveau softballen en zal na de tryouts horen in welk team ze wordt geplaatst.








Bas heeft het ontzettend druk op zijn werk. En is blij dat hij hier nu is. Het niet meer reizen is toch wel heel lekker en dichtbij je team zijn, maakt de lijnen korter en makkelijker. Inmiddels ook nog weer wat meer mensen erbij gekregen door verschuivingen in de organisatie, dus al met al nog steeds uitdagingen.

En ik probeer regelmaat in de week te krijgen. Ben afgelopen week eindelijk maar weer eens begonnen met sporten en heb zelfs een tennis-clinic bijgewoond. Heb alweer geholpen op school en ben natuurlijk ook veel bezig met het huiswerk van de kids. Daarnaast heb ik de afgelopen tijd wat onderzoekjes gehad en helaas staat er een operatie in het vooruitzicht. Na onderzoek (bloed, echo, etc.) is duidelijk geworden dat ik galstenen heb. De grootste is 2.4 centimeter en das toch een behoorlijk steentje (als ze nu ook nog wat wegen, val ik misschien ook nog af :-) ;-). Hoe kom je eraan hoor ik jullie denken, belangrijker is hoe kom ik eraf, want de aanvallen zijn behoorlijk en ik ben er dan goed ziek van. Morgen heb ik dan ook een afspraak met de chirurg en dan hoor ik meer. Wordt vervolgd en het komt vast en zeker allemaal goed.

Afgelopen weekend hadden we ook nog het project "fietshelmen". Helaas, de kinderen moet eraan geloven. Wij dachten: 'eerst eens kijken hoe heet de soep gegeten wordt", maar na een officiële waarschuwing van de sheriff en een belletje van school of we hulp nodig hadden, hebben we ze toch maar gekocht. Het is namelijk gewoonweg de wet dat kinderen onder de 16 naar en van school fietsten met helmen. Ik mocht de foto erbij plaatsen, alleen als ik wel zou melden dat ze zich allebei "dood schamen". Maar het is niet anders en ook dit zal weer wennen. Er zal nog wel veel meer komen om aan te wennen........

En de school is begonnen.....

Nu al, hoor ik zo hier en daar. Ja, de kids hadden dit jaar vijf weken vakantie in plaats van zes. Maar geen zorgen hoor, dat maken ze volgend jaar ruimschoots goed met 10 weken vakantie. De laatste schooldag is dan namelijk op 26 mei en beginnen ze weer ergens in augustus. Daarentegen hebben ze hier geen herfstvakantie, geen meivakantie en heel af en toe een een vrije dag. Wat dan wel.....: 2 dagen Thanksgiving break, 2 weken Winterbreak (kerstvakantie) en  Springbreak in maart (1 week). 't Is allemaal ff anders ingedeeld, maar dat went vanzelf weer.

De afgelopen week kon je goed merken dat het "Back to School" tijd werd; overal aanbiedingen voor "schoolsupplies". Wij konden via de site van school ook lijsten downloaden voor de benodigdheden van 5th en 6th grade.  Dit moesten we aanschaffen voor de kinderen. Nu weten we natuurlijk dat je dat op het voortgezet onderwijs ook moet, maar hier gaat het net weer een tikkie verder. Van schriften, pennen en potloden tot aan keukenrol, handzeep en tissues. De school is dan "free", maar al met al ben je aardig wat kwijt voordat ze naar school kunnen. Via een speciale website kon je alles on-line bestellen en daarmee steun je dan ook gelijk de school. Dat hebben we dan ook maar gedaan en zo kregen we twee dozen thuis gestuurd. Daarnaast staat ook op de site ook nog het wensenlijstje van de betreffende juf of meester, of je daar misschien ook maar iets van wil aanschaffen!?!?

6th Grade / Groep 8

5th Grade / Groep 7

En de hype werd nog mooier. De staat Florida heeft twee weken "tax free" winkelen ingesteld. Zo kun je alle kleding, schoolspullen, elektronica, meubilair, etc zonder BTW kopen (als het maar gerelateerd was aan "back to school"). Dus een mooie gelegenheid voor ons om te gaan shoppen :-). De kids zijn weer in het nieuw gestoken voor het nieuwe schooljaar. Ze hebben geen jassen en lange broeken nodig, maar polo's, korte broeken en shirts.

En toen kwam maandag dichter en dichterbij. Tijdens het weekend veel over gesproken en de spanning werd langzaam groter met mixed feelings over de taal, word ik niet uitgelachen, wat doe ik als ik het niet snap, wat als ik geen vriendinnen krijg...

Maar gisteren gingen ze dan voor het eerst naar school. Wat waren ze zenuwachtig. De een had een strak koppie en werd al stiller, de ander ratelde veel maar werd ook steeds stiller. Om iets over 8 uur gingen we op de fiets naar school en ruim voor de school stonden de auto's al in de file voor "drop off" en waren er overal klaarovers en zelfs politie om het verkeer te regelen. Safety first voor de kids! Maar ze zaten netjes op tijd op school. Wij terug naar huis met een brok in de keel (wat doen we ze aan...), maar ook trots op onze spruiten en natuurlijk benieuwd hoe het ze zou vergaan.

Toen de school uit was, kwamen er twee enthousiaste kinderen uit school. Een klein verschil... Scott die thuis kwam in Nederland: "Hoe was het op school? Goed. Wat heb je allemaal gedaan? Zelfde als gister. Was het leuk? Hmmmm..." Dat was wat er ongeveer uit kwam. Nu vertelde hij ronduit over hoe z'n dag was geweest. Hij had een leuke dag gehad en er waren nog meer kids die niet uit de VS kwamen. Zijn lerares Math had zelfs de Google Translate app over de speakers gezet en op die manier werd er bij rekenen veel vertaald. Hoe leuk is dat?!?

Jill ratelde helemaal aan een stuk door. Ze had al contact gemaakt met een aantal meisjes en die wilde graag Nederlands leren. Dolenthousiast was ze en wilde heel graag morgen weer naar school. Ze was zelfs zo enthousiast dat ze 's avonds om 22:00 uur nog lag te stuiteren in haar bed.

Dag twee is inmiddels ook voorbij. En weer blij uit school. De aangeschafte schoolsupplies blijken lang niet genoeg te zijn. Veel leerkrachten (voornamelijk bij Scott) komen nog met A4tjes met benodigde supplies voor het betreffende vak. Groot verschil is ook dat er bij Jill nog veel geregeld wordt en dat van Scott verwacht wordt dat hij het grootste gedeelte toch wel zelf uitzoekt. Scott wisselt elk uur van vak en we hebben A en B dagen. Zo krijgen ze in twee weken tijd elk vak vijf keer. Het moet wennen; kluisje, wat moet ik mee, 1 unlock moment op de dag, eten in een immense kantine en niet te vergeten de taal. Zijn homeclassteacher geeft ICT en is dus ook echt een droge computerman, een groot verschil met waar we vandaan komen. Jill wisselt ook vier keer van klas, maar komt elke dag bij dezelfde juffen terecht. Ze wisselt op een relatief kleine oppervlakte (2x tegenover haar eigen klas en 1x naast haar eigen klas), Ze heeft een hele fijne homeclassteatcher, die de afgelopen vijf jaar Engels heeft gegeven, dus moet helemaal goed komen toch.

Al met al positieve eerste ervaringen. Benieuwd wat de toekomst brengt.........

Het begint op een thuis te lijken

Het was even stil op de blog, maar we hadden het dan ook ff heeeeeeel druk. Want eindelijk was de container dan daar.  Maar, voor de juiste chronologisch volgorde beginnen we bij het einde van de vorige blog.

Maandag de 20ste nog niets gehoord, alleen dat ze wat gezien hadden en verder onderzoek nodig was.  Dinsdag 21 juli zijn we verhuisd naar een ander hotel. Het hotel waar we zaten was vol geboekt en we moesten eruit. Verre van ideaal, maar 'it is, what it is'. Woensdag 22 juli kregen we aan het einde van de dag te horen dat de container gereleased was. Yeahhhh, er was licht aan het einde van de tunnel. Er werd gewerkt aan het transport. Wat ze nu uiteindelijk gezien hebben of dachten te hebben gezien, blijft voor ons een groot raadsel. Donderdagmiddag werden we gemaild dat de container zaterdag gebracht zou worden. En vrijdag wisten we dat het tussen 8.00 en 10.00 uur zou zijn.

Zaterdag de 25ste om 8.10 uur hoorden we de vrachtwagen aankomen. Jeetje, kan me niet herinneren dat we ooit zo blij zijn geweest om onze eigen spullen weer te zien. Het leek erop dat container uiteindelijk niet open was geweest, maar bij aankomst zagen we dat de zegel verbroken was. Het hoe of het wat blijft onduidelijk. De heren waren met z'n vieren en buffelden aardig door. Geen koffie en koek zoals in Nederland, maar af en toe een water of frisdrank, sigaretje en weer door. Met als gevolg dat we om half 2 aan onze eigen tafel, op onze eigen stoelen aan de lunch zaten. Zalig!!!!

Doel voor die dag was om 's avonds in ons eigen bed te slapen. Voornamelijk ook omdat de hotels vaak in het weekend worden gebruikt voor trouwerijen/familiebijeenkomsten en jullie snappen hoe dat dan gaat; laat, luid en party. Dus wij wilde eigenlijk wel weg en....dat is gelukt. De heren hebben nog geholpen met de bedden van de kinderen, maar met ons bed kwamen we er niet uit. Dat gingen we dan wel zelf doen. Nou, dat hebben we geweten. De bouten bleken te lang (we hebben hier dikkere vloerbedekking in de slaapkamers). Helaas konden we geen bedrijf vinden die de 6 bouten even konden afslijpen, dus Bas is 1,5 uur bezig geweest met een ijzerzaag. Toen moesten de lattenbodems erin, wat ook nog even een gepuzzel was. Vervolgens stonden de elektrische lattenbodems omhoog en tja, waar zijn de bedieningen ervan??? Ja, gevonden, maar doen het natuurlijk niet hier op het elektriciteitsnet. Echter inmiddels ook de omvormer gevonden en ja hoor, daar gingen de bedden naar beneden. Snel de bedden opgemaakt en na 6 weken heerlijk in ons eigen bed geslapen.

De afgelopen dagen hebben zich dus gevuld met schoonmaken, uitpakken en inruimen. Het valt ons 100% mee hoe alles er onderuit is gekomen. Tuurlijk hebben we hier en daar schade, maar nog niet onoverkomelijk. Grootste gemis is eigenlijk twee sleutels van de kast in onze slaapkamer (echt niet handig) en de stroomstrijkijzer lekt water, dus is waarschijnlijk overleden. Van de 237 dozen staan er nog zo'n 14 vol. Dit zijn voornamelijk garagespullen, buitenspeelgoed en de glazenkast is nog niet ingeruimd. Maar ons huis begint al aardig op thuis te lijken en dat is het voornaamste.

Scott is verder naar de introductiedag van de middlescholers geweest, zijn de schoolspullen binnen (daarover later meer), hebben we evengoed nog tijd gevonden om te zwemmen, is de 1e soccer training een feit, zijn de dames naar de nagelsalon geweest en tja, heeft Bas gewoon weer gewerkt deze week.