Op 29 oktober 2006 startte ons Amerika avontuur. Wij gingen voor 6 maanden wonen en werken in Atlanta, Georgia. Sinds 6 mei 2007 zijn we weer terug in Nederland, maar juli 2015 vertrekken wij opnieuw. Nu naar Jacksonville, Florida voor 3 jaar. Onze blog is afgestoft en nieuw leven ingeblazen om familie, vrienden, collega's en kennissen op de hoogte te houden van onze belevenissen. Je kunt een reactie achter laten door een "comment" te schrijven.
Sunday, May 20, 2007
Joepie de poepie, Jill mag bijna uit de spreider
Afgelopen dinsdag naar het ziekenhuis geweest. Op tijd van huis vertrokken, want ja de ring van Alkmaar is nog steeds niet optimaal. En als je dan om 08.30 uur in het ziekenhuis moet wezen...... Ook nog ff verkeerd gereden. Is er opeens een straat eenrichtingsverkeer, weten wij veel! Dat hebben we het afgelopen half jaar niet mee gekregen. Maar goed, om 08.20 uur waren we in het ziekenhuis. Ook daar is flink verbouwd. Een geheel nieuwe poli, die helaas nog niet open was. Wij evengoed naar binnen, want ja.... weten wij veel :-). De dame achter de balie hielp ons evengoed. Zij melde dat ze zelf misschien wel wat laat was. Na een klein half uurtje te hebben gewacht konden we met Jill op de foto. Deze keer hield ze zich heel goed. Geen gehuil en gebrul, toppie! Terug naar de poli en daar begon het wachten. Wat is dat toch een ellende. Enfin, om 09.30 uur werden we opgeroepen. Weer wachten in het polikamertje en na ca. 5 minuten kwam daar dan eindelijk dokter Stavenuiter. Zoals gewoonlijk weer in een vreselijke haast. Dus het gesprek was vlug, vlug, vlug. Maar hij had wel goed nieuws. De waardes van Jill haar heupen waren nu 18 graden en 20 graden. Dat is vrij normaal voor haar leeftijd. We moeten nog drie maanden de spreider omhouden. Daarna mogen we abrupt stoppen. We hoeven dan niet meer terug totdat ze drie is. Tussen het tweede en derde jaar doen ze namelijk niets. Een eventueel hulpmiddel heeft dan ook weinig zin, we moeten de natuur z'n gang laten gaan. Met drie jaar gaan ze dan kijken en maken ze de schifting tussen kinderen die verder behandeling nodig hebben, kinderen die onder controle blijven en kinderen die klaar zijn. We gaan uiteraard voor het laatste. Maar voorlopig dus geen ziekenhuis meer en even een jaartje rustig aan.
Monday, May 14, 2007
Alweer een week terug
Hallo allemaal,
Hierbij een nieuw bericht op onze blog. We zijn dan wel terug in Nederland, maar we hebben beloofd aan onze vrienden in Amerika dat we de blog wel bij blijven werken. Al zal het wel wat minder frequent zijn. We gaan eerst nog even terug naar Atlanta.........
Woensdag was Bas zijn laatste dag op kantoor. Hij heeft het echt ontzettend naar z'n zin gehad en wat dat betreft hoefde hij echt niet terug. Om 14:00 werd er een heerlijke taart binnen gebracht en daarbij vruchten en ijs. Susan hield een korte toespraak en Bas kreeg een mooie kaart met leuke teksten van de collega's. Tsjaa, en dat was het dan...
Donderdag en vrijdag zijn we aan het inpakken geslagen. Het werd toch allemaal wel een beetje krap. Maar uiteindelijk hielden we 1 doosje over met spullen die Bas een volgende keer mee zal nemen. Vrijdagavond waren we uitgenodigd bij Tjeerd en Kiki om lekker te komen grillen. Echt zalig gegeten. Het was bere gezellig en om rond 21:30 gingen we naar huis. De kids hadden het helemaal naar hun zin (zeker met ootje=oma) en waren verbaasd dat we al naar huis gingen. Op deze manier hebben we een hele leuke, bijzondere laatste avond gehad. Dus familie Edelman nogmaals ontzettend bedankt!
Zaterdag was dan de grote dag. Terug naar Nederland. Om 13:30 zou de taxi komen en we werden uitgezwaaid door Wouter, Pauline en kleine Robyn. Heel lief! Anders ga je gewoon weg en dit maakte het toch speciaal. De vlucht was compleet op schema. Eerst nog even wat gegeten en gedronken in de lounge en toen de lucht in. Dat had nog wel wat voeten in de aarde, want ze hadden ons echt compleet verspreid door het toestel. Maar de crew kon ons gedeeltelijk weer bij elkaar krijgen. De vlucht is echt prima verlopen. Scott en Jill hebben zo'n 3 a 3,5 uur geslapen en toen konden papa en mama mooi even een filmpje kijken.
We landen een half uur voor op schema, 7:15. Maar ja, Polderbaan, wachten op de wandelwagen, wachten op de bagage, enfin om 8:15 stapten we door de deuren en stond ons werkelijk waar een compleet ontvangst comitee te wachten. Niet alleen onze ouders, maar ook zus, schoonzus en heel veel vrienden met hun kinderen stond op ons te wachten. Dat was echt geweldig! We hadden dat echt niet verwacht. En wat voelt dat dan goed. Ik probeerde met 2 bagagekarren mij een weg te banen naar de uitgang. Opeens stond Milorad en vader de Boer voor me om de karren over te nemen en vervolgens waar ik ook keek zag ik bekenden. Iedereen is daarna mee gegaan naar ons huis om even koffie te doen. Op die manier konden we toch al een heleboel mensen spreken.
Verder de dag doorgekomen met uitpakken en 's avonds heerlijk gegeten op de Jade. Ja, we moesten natuurlijk gelijk het nieuwe optrekje van paps en mams ff bewonderen. Maandag hadden we beiden nog vrij, dus dat was wel lekker. Verder uitpakken, op zoek naar spullen in je eigen huis en boodschappen doen. Dinsdag was de eerste dag dat we beiden weer aan het werk moesten en dat viel niet mee. Scott had namelijk nog wel wat last van het tijdsverschil. Hij dacht om 1:00 uur 's nachts dat het wel genoeg was en wilde gaan spelen. Hij kwam iedere 15 minuten wel aan ons bed en viel pas tegen 4:00 uur weer in slaap. Ja en dan is het snel 5:30 als de wekker gaat. Gelukkig heeft het maar een paar dagen aangehouden en nu is het over. Jill heeft echt helemaal nergens last van gehad en zat direct weer in het schema.
Het was meteen alweer een drukke week met van alles en nog wat op ons pad. Het lijkt wel of we niet weg zijn geweest.
Vandaag ging Scott weer voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Hij had er erg veel zin in. In de auto zij hij tegen Bas:"Papa, ik ben wel een beetje verlegen." In het begin was hij inderdaad wel wat verlegen, maar binnen 5 minuten was dat over. Hij had nog net tijd om Bas uit te zwaaien, want hij ging spelen. Om 15:15 heeft Bas hem opgehaald en hij wilde niet mee. Hij was nog aan het spelen. Dat is ons dus 100% procent mee gevallen.
Morgen moeten we met Jill naar het ziekenhuis voor haar heupjes en natuurlijk hopen we dat het allemaal goed gaat. Woensdag gaan Gertjan en Rina trouwen en donderdag en vrijdag hebben we alle twee vrij.
Voor iedereen die dit leest vanuit Amerika, we zullen proberen de blog regelmatig bijwerken. We willen jullie nogmaals danken voor jullie gezelligheid en als Bas weer eens in de buurt ben, komt ie wel ff een bakkie halen. Als laatste willen we natuurlijk iedereen in Nederland bedanken voor het lezen van de blog en voor de vele berichtjes die we hebben ontvangen. Het was zo ontzettend leuk dat we op de hoogte werden gehouden van ieders wel en wee. Het was elke keer een feest als we wat hoorden. Nogmaals bedankt. Blijf lezen als jullie het leuk vinden en vooral blijven reageren.
Veel liefs, Bas, Sabina, Scott en Jill
Hierbij een nieuw bericht op onze blog. We zijn dan wel terug in Nederland, maar we hebben beloofd aan onze vrienden in Amerika dat we de blog wel bij blijven werken. Al zal het wel wat minder frequent zijn. We gaan eerst nog even terug naar Atlanta.........
Woensdag was Bas zijn laatste dag op kantoor. Hij heeft het echt ontzettend naar z'n zin gehad en wat dat betreft hoefde hij echt niet terug. Om 14:00 werd er een heerlijke taart binnen gebracht en daarbij vruchten en ijs. Susan hield een korte toespraak en Bas kreeg een mooie kaart met leuke teksten van de collega's. Tsjaa, en dat was het dan...
Donderdag en vrijdag zijn we aan het inpakken geslagen. Het werd toch allemaal wel een beetje krap. Maar uiteindelijk hielden we 1 doosje over met spullen die Bas een volgende keer mee zal nemen. Vrijdagavond waren we uitgenodigd bij Tjeerd en Kiki om lekker te komen grillen. Echt zalig gegeten. Het was bere gezellig en om rond 21:30 gingen we naar huis. De kids hadden het helemaal naar hun zin (zeker met ootje=oma) en waren verbaasd dat we al naar huis gingen. Op deze manier hebben we een hele leuke, bijzondere laatste avond gehad. Dus familie Edelman nogmaals ontzettend bedankt!
Zaterdag was dan de grote dag. Terug naar Nederland. Om 13:30 zou de taxi komen en we werden uitgezwaaid door Wouter, Pauline en kleine Robyn. Heel lief! Anders ga je gewoon weg en dit maakte het toch speciaal. De vlucht was compleet op schema. Eerst nog even wat gegeten en gedronken in de lounge en toen de lucht in. Dat had nog wel wat voeten in de aarde, want ze hadden ons echt compleet verspreid door het toestel. Maar de crew kon ons gedeeltelijk weer bij elkaar krijgen. De vlucht is echt prima verlopen. Scott en Jill hebben zo'n 3 a 3,5 uur geslapen en toen konden papa en mama mooi even een filmpje kijken.
We landen een half uur voor op schema, 7:15. Maar ja, Polderbaan, wachten op de wandelwagen, wachten op de bagage, enfin om 8:15 stapten we door de deuren en stond ons werkelijk waar een compleet ontvangst comitee te wachten. Niet alleen onze ouders, maar ook zus, schoonzus en heel veel vrienden met hun kinderen stond op ons te wachten. Dat was echt geweldig! We hadden dat echt niet verwacht. En wat voelt dat dan goed. Ik probeerde met 2 bagagekarren mij een weg te banen naar de uitgang. Opeens stond Milorad en vader de Boer voor me om de karren over te nemen en vervolgens waar ik ook keek zag ik bekenden. Iedereen is daarna mee gegaan naar ons huis om even koffie te doen. Op die manier konden we toch al een heleboel mensen spreken.
Verder de dag doorgekomen met uitpakken en 's avonds heerlijk gegeten op de Jade. Ja, we moesten natuurlijk gelijk het nieuwe optrekje van paps en mams ff bewonderen. Maandag hadden we beiden nog vrij, dus dat was wel lekker. Verder uitpakken, op zoek naar spullen in je eigen huis en boodschappen doen. Dinsdag was de eerste dag dat we beiden weer aan het werk moesten en dat viel niet mee. Scott had namelijk nog wel wat last van het tijdsverschil. Hij dacht om 1:00 uur 's nachts dat het wel genoeg was en wilde gaan spelen. Hij kwam iedere 15 minuten wel aan ons bed en viel pas tegen 4:00 uur weer in slaap. Ja en dan is het snel 5:30 als de wekker gaat. Gelukkig heeft het maar een paar dagen aangehouden en nu is het over. Jill heeft echt helemaal nergens last van gehad en zat direct weer in het schema.
Het was meteen alweer een drukke week met van alles en nog wat op ons pad. Het lijkt wel of we niet weg zijn geweest.
Vandaag ging Scott weer voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Hij had er erg veel zin in. In de auto zij hij tegen Bas:"Papa, ik ben wel een beetje verlegen." In het begin was hij inderdaad wel wat verlegen, maar binnen 5 minuten was dat over. Hij had nog net tijd om Bas uit te zwaaien, want hij ging spelen. Om 15:15 heeft Bas hem opgehaald en hij wilde niet mee. Hij was nog aan het spelen. Dat is ons dus 100% procent mee gevallen.
Morgen moeten we met Jill naar het ziekenhuis voor haar heupjes en natuurlijk hopen we dat het allemaal goed gaat. Woensdag gaan Gertjan en Rina trouwen en donderdag en vrijdag hebben we alle twee vrij.
Voor iedereen die dit leest vanuit Amerika, we zullen proberen de blog regelmatig bijwerken. We willen jullie nogmaals danken voor jullie gezelligheid en als Bas weer eens in de buurt ben, komt ie wel ff een bakkie halen. Als laatste willen we natuurlijk iedereen in Nederland bedanken voor het lezen van de blog en voor de vele berichtjes die we hebben ontvangen. Het was zo ontzettend leuk dat we op de hoogte werden gehouden van ieders wel en wee. Het was elke keer een feest als we wat hoorden. Nogmaals bedankt. Blijf lezen als jullie het leuk vinden en vooral blijven reageren.
Veel liefs, Bas, Sabina, Scott en Jill
Wednesday, May 02, 2007
Er veranderd ook niets...of misschien toch wel?
Zondagmorgen, Atlanta GA. Zo tegen 8:30 zetten we de PC aan. Natuurlijk direct naar pagina 818 voor de tussenstanden betaald voetbal. OK, de wedstrijden zijn begonnen. Wie zou er toch kampioen van Nederland gaan worden? AZ heeft de beste papieren, maar ja, die druk hè? Dat hebben ze nog niet eerder meegemaakt. Bovenaan staan op de laatste dag is toch wat anders dan bovenaan de winterstop in gaan. Ajax dan? Lucky Ajax, volgens Henk ten Cate zou zijn vriend Ton Lokhoff er voor zorgen dat "zijn" Excelsior niet zou verliezen van AZ. Maar ja, dan moet Ajax ook wel winnen en zorgen dat ze PSV voor blijven. Of wordt het dan toch gewoon PSV, zoals de laatste jaren het geval is. Ouch, 1-1 tussenstand AZ en de overigen staan voor. Dat doet natuurlijk pijn. Aan Van Gaal kan het niet liggen, want die zit op de bank nietwaar? We kunnen de spanning niet meer aan. Wij gaan naar de Starbucks voor een cappuccino en een frappuccino, een heerlijke milkshake. Die hebben ze daar ook. Natuurlijk aardbeiensmaak, maar dat is geen verrassing voor de mensen die mij kennen. Bij terugkomst staat het 2-2 en de rest staat voor. Ajax virtueel kampioen. Maar als ik dan even later voor de zoveelste keer op F5 druk, verversen van de pagina voor digibeten, en vanuit de kamer krijg te horen:"Wat doe je toch steeds bij de computer? PSV wordt toch kampioen", is het duidelijk. Alle standen geel. Dus eindstanden en AZ met 3-2 verloren. Ik kan zo ff snel niet bekijken wie het dan wel is, dus snel naar nu.nl. En ja hoor, daar staat het:"PSV kampioen in voetbalthriller!" Sorry mensen, dit was niet bedoeld om zout in de wonden te strooien, maar we hebben echt meegeleefd. Wat balen zeg!
Er veranderd dus inderdaad helemaal niets. Aan het begin van het seizoen ga je naar de VS en aan het einde van het seizoen ben je weer terug en PSV is kampioen! Laten we hopen voor AZ dat ze de beker pakken zodat er toch nog iets verandert is. Maar ik heb er een beetje een hard hoofd in. Ajax is toch wel meer gewend aan het spelen van finales dan AZ.
Zoals ik in het vorige artikel al schreef hadden we zaterdag bij Susan thuis een feestje voor het team ter ere van ons afscheid. Ze zijn dus echt blij dat ik weg ga! :-) We werden om 17:00 uur verwacht en volgens goed Amerikaans gebruik waren we er om 17:10. Eerst nog even door de buurt gereden, wat is het daar mooi zeg!
Susan had gemaild dat ze de pool zou verwarmen voor de kids, dus wij hadden alles mee. Zij hebben echt een schitterend huis en tuin met een prachtig zwembad.
BBQ stond er vandaag op het menu. En ik had het kunnen weten, want ik had het al eens meegemaakt in Texas, maar dat heeft dus niets met onze barbeque te maken. Deze BBQ is en vorm van gerookt vlees met heerlijke sauzen, mais kolven en cole slaw. Mocht je meer willen weten over BBQ, klik dan hier. We hebben ons prima vermaakt. De kinderen vonden het helemaal geweldig in het zwembad en Scott had dikke pret met Sarah, Erick's dochter, en Hudson, David's zoon. Op een gegeven moment liep hij hand in hand met haar en riep hij:"Let's go!"
Vrijdag zijn we heerlijk uiteten geweest met David en Charla naar Canoe's. Dit is een goed restaurant, in de buurt en je kunt er aan de rivier eten. Het was erg gezellig. Wat ons het meeste opviel is dat we met hun over van alles en nog wat kunnen praten met heel veel humor. En dat in een voor ons vreemde taal. Geeft toch wel aan dat je de taal aardig oppikt in een half jaar.
Verder kregen we vrijdag via de mail door dat Anny Kay een lintje heeft ontvangen uit naam van de Koningin. Van harte Anny! Dat heb je meer dan verdiend. Mocht je trouwens de regels willen lezen klik dan even hier. Je kunt daar lezen dat je hem niet iedere zondag op mag spelden als je naar KSV gaat. :-) OK, alleen als ze kampioen worden op Koninginnedag, dan is het een feestdag.
Wij hebben hier een rustige koninginnedag gevierd. Moest zelfs aan het werk. 's Middags heeft Sabina samen met de kids, Kiki, de moeder van Kiki en Agnes heerlijk gelunchd bij de Atlanta Bread Company in Vinings. Deze lunch stond ook weer in het teken van afscheid nemen, want Agnes zou ze niet meer zien. Ze kreeg van de meiden een echte Starbucks beker cadeau en ook de lunch. Was, zoals gewoonlijk, dus weer erg gezellig. 's Avonds had Sabina een Kletskoppenavond die in het teken stond van 30 April. Ook hier weer.......erg gezellig. Eerst lekker eten en daarna diverse spelletjes gedaan. Volwassen vrouwen die spijkerpoepen, donut happen en piepers jassen. Onder het motto:"Als het maar gezellig is". Alle foto's staan op de foto galerij, maar hier vast een impressie.
Vandaag hebben de kids zich helemaal uitgeleefd op het balkon met water. Wij hebben hier wel een zwembad op het complex, maar daar is geen pierebad. Het is direct 1 meter diep. Niet echt handig dus om overdag alleen met de kids naar toe te gaan, dus dan maar op ons balkon. We gaan denk ik morgen wel even met z'n allen naar het zwembad. Het is echt heerlijk weer met 30 graden, dus ze hebben zich helemaal uitgeleefd.
Vanavond is Sabina uiteten met Mariska Mulder, een collega van mij die hier 3 jaar is komen wonen. De dames zouden gaan stappen, maar dat is er niet van gekomen, dus dan maar een happie eten bij de Cheesecake Factory. Erg gezellig.
Morgen heb ik de laatste dag op kantoor hier. Het voelt erg vreemd allemaal, ik heb het enorm naar m'n zin. Het is net alsof je een andere baan hebt aangenomen. Ik weet wel dat ik hier nog geregeld terug zal komen, maar toch. Morgen ga ik de laatste dingetjes doen en overdragen. Om 13:30 is er taart en daarna is het feest hier echt afgelopen. Donderdag en vrijdag gaan we alvast inpakken en vrijdag natuurlijk de laatste dag van Scott's school. Vrijdagavond zijn we uitgenodigd bij Kiki en Tjeerd om te komen eten. Dan gaan we grillen, dus geen BBQ. :-) Dat zal wel erg gezellig worden en aan het einde van de avond zal er wel een traantje vloeien.
Zaterdag gaan we, denk ik, 's morgens nog naar de Starbucks. Daar moeten we natuurlijk nog even afscheid nemen. Niet dat ze ons daar kennen, maar het is altijd lekker zullen we maar zeggen.
Kortom, het is weer druk druk druk. het lijkt wel alsof we weer thuis zijn. Of zijn we hier nu thuis? ;-). Hoe het ons de laatste dagen is vergaan, dat lezen/horen jullie volgende week wel weer via de blog of face to face, zoals ze dat hier zeggen.
Groeten van Bas en iedereen vanuit een zonnig en warm Atlanta.
Er veranderd dus inderdaad helemaal niets. Aan het begin van het seizoen ga je naar de VS en aan het einde van het seizoen ben je weer terug en PSV is kampioen! Laten we hopen voor AZ dat ze de beker pakken zodat er toch nog iets verandert is. Maar ik heb er een beetje een hard hoofd in. Ajax is toch wel meer gewend aan het spelen van finales dan AZ.
Zoals ik in het vorige artikel al schreef hadden we zaterdag bij Susan thuis een feestje voor het team ter ere van ons afscheid. Ze zijn dus echt blij dat ik weg ga! :-) We werden om 17:00 uur verwacht en volgens goed Amerikaans gebruik waren we er om 17:10. Eerst nog even door de buurt gereden, wat is het daar mooi zeg!
Susan had gemaild dat ze de pool zou verwarmen voor de kids, dus wij hadden alles mee. Zij hebben echt een schitterend huis en tuin met een prachtig zwembad.
BBQ stond er vandaag op het menu. En ik had het kunnen weten, want ik had het al eens meegemaakt in Texas, maar dat heeft dus niets met onze barbeque te maken. Deze BBQ is en vorm van gerookt vlees met heerlijke sauzen, mais kolven en cole slaw. Mocht je meer willen weten over BBQ, klik dan hier. We hebben ons prima vermaakt. De kinderen vonden het helemaal geweldig in het zwembad en Scott had dikke pret met Sarah, Erick's dochter, en Hudson, David's zoon. Op een gegeven moment liep hij hand in hand met haar en riep hij:"Let's go!"
Vrijdag zijn we heerlijk uiteten geweest met David en Charla naar Canoe's. Dit is een goed restaurant, in de buurt en je kunt er aan de rivier eten. Het was erg gezellig. Wat ons het meeste opviel is dat we met hun over van alles en nog wat kunnen praten met heel veel humor. En dat in een voor ons vreemde taal. Geeft toch wel aan dat je de taal aardig oppikt in een half jaar.
Verder kregen we vrijdag via de mail door dat Anny Kay een lintje heeft ontvangen uit naam van de Koningin. Van harte Anny! Dat heb je meer dan verdiend. Mocht je trouwens de regels willen lezen klik dan even hier. Je kunt daar lezen dat je hem niet iedere zondag op mag spelden als je naar KSV gaat. :-) OK, alleen als ze kampioen worden op Koninginnedag, dan is het een feestdag.
Wij hebben hier een rustige koninginnedag gevierd. Moest zelfs aan het werk. 's Middags heeft Sabina samen met de kids, Kiki, de moeder van Kiki en Agnes heerlijk gelunchd bij de Atlanta Bread Company in Vinings. Deze lunch stond ook weer in het teken van afscheid nemen, want Agnes zou ze niet meer zien. Ze kreeg van de meiden een echte Starbucks beker cadeau en ook de lunch. Was, zoals gewoonlijk, dus weer erg gezellig. 's Avonds had Sabina een Kletskoppenavond die in het teken stond van 30 April. Ook hier weer.......erg gezellig. Eerst lekker eten en daarna diverse spelletjes gedaan. Volwassen vrouwen die spijkerpoepen, donut happen en piepers jassen. Onder het motto:"Als het maar gezellig is". Alle foto's staan op de foto galerij, maar hier vast een impressie.
Vandaag hebben de kids zich helemaal uitgeleefd op het balkon met water. Wij hebben hier wel een zwembad op het complex, maar daar is geen pierebad. Het is direct 1 meter diep. Niet echt handig dus om overdag alleen met de kids naar toe te gaan, dus dan maar op ons balkon. We gaan denk ik morgen wel even met z'n allen naar het zwembad. Het is echt heerlijk weer met 30 graden, dus ze hebben zich helemaal uitgeleefd.
Vanavond is Sabina uiteten met Mariska Mulder, een collega van mij die hier 3 jaar is komen wonen. De dames zouden gaan stappen, maar dat is er niet van gekomen, dus dan maar een happie eten bij de Cheesecake Factory. Erg gezellig.
Morgen heb ik de laatste dag op kantoor hier. Het voelt erg vreemd allemaal, ik heb het enorm naar m'n zin. Het is net alsof je een andere baan hebt aangenomen. Ik weet wel dat ik hier nog geregeld terug zal komen, maar toch. Morgen ga ik de laatste dingetjes doen en overdragen. Om 13:30 is er taart en daarna is het feest hier echt afgelopen. Donderdag en vrijdag gaan we alvast inpakken en vrijdag natuurlijk de laatste dag van Scott's school. Vrijdagavond zijn we uitgenodigd bij Kiki en Tjeerd om te komen eten. Dan gaan we grillen, dus geen BBQ. :-) Dat zal wel erg gezellig worden en aan het einde van de avond zal er wel een traantje vloeien.
Zaterdag gaan we, denk ik, 's morgens nog naar de Starbucks. Daar moeten we natuurlijk nog even afscheid nemen. Niet dat ze ons daar kennen, maar het is altijd lekker zullen we maar zeggen.
Kortom, het is weer druk druk druk. het lijkt wel alsof we weer thuis zijn. Of zijn we hier nu thuis? ;-). Hoe het ons de laatste dagen is vergaan, dat lezen/horen jullie volgende week wel weer via de blog of face to face, zoals ze dat hier zeggen.
Groeten van Bas en iedereen vanuit een zonnig en warm Atlanta.
Subscribe to:
Posts (Atom)