Friday, November 24, 2006

Onze eerste gasten en Thanksgiving

Daar zijn we weer,

Zoals jullie in het vorige stukje hebben kunnen lezen, kregen we onze eerste gasten over. Vorige week vrijdag arriveerden Femke en Geert. Dat zou een druk weekend worden, want we hadden van alles gepland.

Zij kwamen met een grote koffer met van alles en nog wat. Veel kado's voor de komende "weken" en speciale bestellingen, zoals limonade, liga's enz. Iedereen die daar z'n steentje aan bijgedragen heeft hartelijk bedankt. Er waren wel wat problemen bij de douane. Alles moest open en Femke moest uitleg geven. De dounanier zei zelfs dat hun vrienden wel heel blij zouden zijn met zoveel 'candies' en 'presents'. Uiteindelijk mocht alles mee het land in. Vrijdagavond ben ik met Geert naar een ijshockey wedstrijd geweest. Het was een wedstrijd uit de NHL, de eredivisie van het ijshockey. Er waren nog drie collega's en het was erg gezellig. Veel entertainment en een leuke pot.

Zaterdagochtend zijn we naar het Aquarium geweest. Een schitterend aquarium met totaal plm. 100.000 vissen van 500 soorten. Daarna ben ik met Geert naar huis gegaan en konden de dames direct doorgaan naar "de outlets" om te shoppen. De kids moesten tenslotte naar bed. Heerlijk een biertje gedaan in de voortuin. Wie heeft het, 19 november en buiten aan een biertje. Later zelfs naar binnen gegaan omdat het te warm werd in het zonnetje. Nadat Scott en Jill weer wakker waren, zijn we met z'n allen naar de mall gegaan. Die was totaal verbouwd en werd geopend door de kerstman inclusief een "tree lightning".



Zondag zijn we eerst "down town" gegaan om het Olympisch park te bekijken. Helemaal aangekleed voor de kerst met zelfs een echte ijsbaan in het park. Wel koud, dus tijd voor een bakkie in het hoofdkantoor van CNN. Er is daar een soort plein met fast food en Starbucks, waar je goede koffie kunt halen. Nadat Scott en Jill hadden geslapen, weer in de auto naar Stone Mountain. Dit is een soort attractiepark om een grote berg. Ook al helemaal in kerstsfeer. Kijk maar naar de foto's, die spreken voor zich! 's Avonds lekker geborreld en tegen 11 uur kwam het moment dat onze gasten al weer gingen. Wij hebben super genoten jongens! Top dat jullie langs kwamen.



Tja, en dan maandag. Geen gasten meer, een druk weekend gehad en dan val je een beetje in een gat. Niet echt een top dag dus, zeg maar gerust het eerste dipje. 's Avonds ging het alweer beter en besloten we voor dit weekend maar een kleine vakantie te boeken. Deze week is het Thanksgiving op donderdag en de vrijdag is ook een vrije dag. Een mooie gelegenheid om er een weekend tussenuit te gaan. We gaan dan ook morgen naar Chattanooga in de staat Tennesee, zo'n twee uur rijden vanaf hier. Toevallig kwamen we er achter dat er ook een gezin van Scott's school is, dus kunnen we mooi 's avonds even borrelen.



Vandaag was het Thanksgiving en waren we uitgenodigd bij David, mijn collega. Dit is de belangrijkste dag voor de Amerikanen. De dag begint met de Macy's Parade in New York, een optoch met een soort luchtballonnen en fanfare's. Bijna alle families komen bij elkaar en eten kalkoen en heel veel andere, niet Sonja proof, lekkere dingen. Het is de drukste dag van het jaar op de weg en op de vliegvelden en ook voor zondag wordt veel drukte verwacht. Wij werden om 13:00 verwacht. Eerst een paar snackies en om 14:00 kwam al het eten op tafel. Erg lekker allemaal. Na de hoofd maaltijd American Football kijken en na een uurtje kwam het desert, apple pie, banana pie en pumpkin pie, op tafel. De calorieen vlogen door de kamer. Erg leuk om mee te maken op deze manier. Het was niet zoals in de films, waarin iedereen aan tafel met een grote kalkoen op tafel zit en strak in het pak zit, maar meer zoals m'n collega's het hadden voorspeld. Het hoofdgerecht aan tafel en dan bank hangen en televisie kijken en af en toe een happie tussendoor. Wel schitterend weer met iets meer dan 20 graden.

Verder nog wat huishoudelijk nieuws, deze week zijn de stoeltjes voor op de veranda binnen gekomen, de knijpers zijn er en de wasmachine wordt niet vervangen. Onze, Extra Large Capacity, is dus niet groot genoeg om de dekbedden te wassen.

Morgen zoals gezegd voor een kleine vakantie naar Tennesee, daar horen jullie wel weer over.

De foto's staan op de Foto Gallerij, hebben jullie weer wat om naar te kijken.

Groeten van Bas en de rest of The Ursems.

Friday, November 17, 2006

Update-je

Goedendag lieve mensen,

Wat is het toch heerlijk om jullie reacties te vernemen. Alle comments lezen we met veel plezier. Het is echt fijn om van jullie wel en wee een beetje op de hoogte te blijven. En al lijkt het voor jullie niets wij vinden het erg leuk om op de hoogte te blijven. Al is het over het feit dat Annie en Kees weer veilig terug zijn uit Denemarken, Jo en Er heerlijk hebben kunnen uitslapen na Sint Maarten (hoe doen jullie dat toch; 9.00 uur Thierry wakker), Tara al weer een hele meid wordt, Chris aardig begint te praten (geweldig die opmerking tegen Serra), Roos van alles tegelijkertijd last krijgt en Nelly het druk heeft gehad met afbellen van de kleintjes op zaterdag, het is super (we kunnen niet alles opnoemen hóór). Het is voor ons onmogelijk om iedereen persoonlijk bericht terug te geven, maar we lezen alles. Zowel op de blog, als de zonnet-accounts en de hotmail. Jullie genieten van onze verhalen, maar wij niet minder van die van jullie.

Hier begint het dagelijks leven aardig z'n ritme te vinden. Afgelopen weekend hier en daar boodschappen wezen doen en zoals we al eerder schreven daar ben je niet zomaar mee klaar. Niet alleen omdat ze zoveel hebben, maar ook omdat je voor bepaalde dingen dan toch weer ergens anders naar toe moet en dat is vaak niet om de deur. Alles is hier gericht op shoppen met de auto. Parkeerplaatsen zijn er dan ook overal en in overvloed. Voor Scott hebben we een paar nieuwe schoenen gekocht. Cars (van de film) schoenen met lichtjes. Helemaal geweldig vondt hij het. Bij de Hallmark winkel alvast het kerstmisitem gekocht. Dit wordt voor ons een collectorsitem, want thuis hebben we er al drie staan. Elk jaar komt Hallmark namelijk met een nieuw soort, ja hoe noemen we dat eigenlijk, speelgoed op de markt. Bij drie Hallmark kaarten mag je het dan voor de helft van de prijs kopen. En omdat het verleden jaar op het eind geheel uitverkocht was, moesten we er dit jaar maar vroeg bij zijn.

Stomste fout deze week was de koop van bietjes. De bietjes uit blik waren niet te eten, dus Sabina dacht 'dan koop ik toch verse bietjes'. We moeten ze dan wel zelf schoonmaken, koken, raspen, nu jullie weten het natuurlijk wel. Helaas heb ik nooit goed naar mijn moeder geluisterd (ja ik weet het mam, had ik maar beter opgelet) en dus niet naar de prijs gekeken. Toen ik ging afrekenen, moest ik toch wel even slikken. Nog geen pond bieten voor $ 8, dat is omgerekend € 6,40. Dat moeten toch wel hele lekkere bietjes zijn. Nou ja, leren we ook weer van. En als we het dan toch over foutjes hebben; ik heb deze week het beddengoed gesloopt. Althans, in zowel Scott zijn sprei/deken als in die van ons zit een (flinke) scheur. Op je bed hier ligt namelijk een soort van sprei/deken/dekbed. Je bed is dan geheel in kleur op elkaar afgestemd. Dit kan, volgens de labels, in de wasmachine. Nadat ik die van Scott had gewassen ontdekte ik al een scheurtje, maar ach we konden zien dat dit geen nieuwe deken was, dus misschien zat het er al. Vervolgens onze deken in de wasmachine gestopt en wat er toen gebeurde. Als eerste kwam het water boven uit de wasmachine lopen. Bijkeuken blank, niet fijn. Vervolgens eruit gehaald en toen ontdekte we dat er ook hier, nu een flinke, scheur in zat. Ik baalde ontzettend, want alles zag er keurig uit toen we hier kwamen en dan wil je het niet stuk achterlaten. Maar goed, Bas heeft toevallig net een gesprek met Joanne gehad (P&O Solvay Amerika) en zij melde dat die gewoon moest kunnen. We moeten dus contact opnemen met Fred Lemon & Associates. Zij hebben hier het huis ingericht. Kunnen we ook gelijk melden dat de vaatwasser niet echt goed schoonmaakt en omdat het hier vaak nog lekker weer is zouden we wel twee buitenstoeltjes willen hebben. Wordt vervolgd.

Afgelopen dinsdag met Charla (de vrouw van Dave) en twee van hun kinderen naar de dierentuin geweest. Het was prachtig weer en we liepen zelfs in ons t-shirtje buiten. Het was een hele mooie, schone dierentuin. Ruim twee maanden terug is er een baby panda geboren. Helaas was deze nog niet buiten. Dit gebeurd pas begin februari, op z'n vroegst. Chase, de middelste zoon, was hier erg verdrietig om. Hij wilde perse de baby panda zien. Maar na een snack en een ritje in de trein was het verdriet al weer over. Scott en Jill vonden alles prachtig. Het was heel leuk om te zien hoe de kinderen met elkaar communiceerde. Eigenlijk niet dus, maar donderjagen is bij elk kind hetzelfde. William (de jongste zoon en dezelfde leeftijd als Scott) vond het heel moeilijk dat Scott hem niet begreep. En als je Chase uitlegde dat hij engels spreekt, ontkende hij dit direct. Dat vond hij toch zo raar. Maar goed het was leuk om zo met elkaar op stap te zijn en het maakt het voor Thanksgiving misschien iets makkelijker. Dan zijn we namelijk bij Dave en Charla uitgenodigd voor het diner. Heel erg leuk en we zullen jullie daar ook zeker over berichten, want we verwachten natuurlijk wel zo'n grote kalkoen op tafel.



Woensdag heeft het hier de hele dag geregend. Niet een klein beetje, maar het regende continu hard. Omdat we toch wel in heuvelachtig gebied zitten, stroomde het hier naar beneden. Ik heb er weinig last van gehad, want toen de kinderen 's middags op bed lagen heb ik mijn snijspullen gepakt. Lekker begonnen aan een thanksgivingkaart voor Charla. En als ik eenmaal aan het snijden ben vliegt de tijd. Donderdag was het ook nog grauw. Even naar de Wal*Mart geweest voor shoenveters en schoenpoets en toen gauw weer naar huis. Al met al 2 uur onderwerg, maar dat mag de pret niet drukken. Je bent bezig om het zo maar te zeggen.

Vanmorgen Scott voor de derde keer naar school gebracht. Was het de vorige keren dat hij op school pas begon met huilen, nu wilde hij niet eens van thuis mee. Dikke tranen. O, wat doet je moederhart dan toch zeer. Ook op school was het niet veel beter. Niet uit de auto willen en in de klas niet van mijn zijde te krijgen. Op slot moet je dan toch weg. Achteraf heeft het nog even geduurd de tranen, maar daarna heeft Scott lekker meegedaan. Ik was ondertussen met Mandy (de moeder van Björn, klasgenoot van Scott) naar een winkelcentrumpje gereden. Een hele leuke vrouw die hier nu vier maanden is. Haar man heeft getekend voor drie jaar bij de Firma Meyn uit Oostzaan. Ze belde me afgelopen maandag omdat ze uit ervaring wist dat de eerste maand nooit de telefoon gaat. Heel lief. Lekker koffie gedaan (wat een huisvrouwen leven hé?!) en wat gewinkeld. Jill had alleen erg last van krampjes (gisteren voor het eerst druiven gegeten, zal het daar aan liggen?) en heeft wel drie poepbroeken gehad. Ze was dus niet echt tevreden, maar we moeten zeggen dat ze over het algemeen aardig is bijgedraaid. Ze kan zich echt heel goed vermaken 's morgens, ze is dan zo ontzettend lief aan het spelen. 's Middags is het niet meer huilen als ze naar bedje gaat en ook 's avonds slaapt ze nu snel in. Helemaal goed dus.

En nu komen dan straks onze eerste gasten. We hebben er ontzettend veel zin in. We hebben allemaal leuke plannentjes bedacht, maar daarover volgende keer meer. Het is in ieder geval zo fijn om de eerste ervaringen en indrukken te kunnen delen met vrienden. We gaan voor een fantastich, zonnig en plezierig weekend, maar dat komt wel goed als je het mij vraagt.


Veel liefs, Sabina, Bas and a big hug from Scott and Jill

P.S. De duizeligheid is zo goed als over, ook erg prettig!

Friday, November 10, 2006

Alweer een week voorbij

Hallo allemaal,

We zijn weer een weekje verder en hebben wederom van alles beleefd. Zondag heerlijk een wandeling gemaakt in het park. Althans het was meer een bospad langs een rivier, maar het was prachtig weer, dus zalig. Op woensdag gingen we een dag op cursus, alleen hadden wij de luxe dat de lerares aan huis kwam zodat we geen oppas hoefden te regelen. Onze lerares ging ons van alles bijbrengen over en het leven en werken in de VS. Wij kregen geschiedenis, een overzicht van de normen en waarden in de VS, het dagelijkse leven in de VS, omgangsvormen, management stylen en hoe je het beste gewenningsproblemen kunt oplossen. De zogenaamde "Culture Schock", bleek eigenlijk niets anders te zijn dan heimwee. Oftewel een dipje als je een tijdje hier bent. Ook terug in Nederland kan ons dit dus overkomen.

Het was een leerzame dag, hoewel ik nog steeds vind dat als je het boek van Charles Groenhuijsen, ´Amerkanen zijn niet gek´, leest, je net zoveel weet. Maar de praktische vragen, zoals wat neem ik mee als we ergens worden uitgenodigd, of een overzicht van cursussen en andere handige tips maakten de dag absoluut tot een waardevolle.

Het is algemeen bekend dat Amerikanen veel aan liefdadigheid doen. Bij Solvay is de United Way campagne weer gestart met diverse acties. Onder andere loterijen en Chili Cook Off, waar je gerechten kunt proeven van medewerkers en geld kunt doneren als het lekker is. Als je wat meer geld ter beschikking stelt, kun je een diner bijwonen waar ook de CEO van Solvay Pharmaceuticals US aanwezig is. Allemaal voor het goede doel. Een andere actie is "Wear jeans on Friday" stickers. Je koop dan een sticker die je op je toegangspas van kantoor kunt plakken. Die sticker geeft je het recht om op vrijdag in spijkerbroek naar je werk te komen. Deze moest ik echt even kopen. Voor $ 150,- kon je een jaarpas kopen die recht gaf om iedere vrijdag in jeans naar je werk te komen, maar er waren ook goedkopere varianten. Natuurlijk stond er in de kleine lettertjes dat je wel representatief moest blijven en dus geen (heup)broeken of broeken met scheuren en gaten mocht dragen. Ik had er al vaker van gehoord, maar nu kan ik ook 10x naar kantoor in spijkerbroek. Het geeft maar weer eens aan hoe creatief je kunt zijn in geld ophalen.

Vrijdag was ik uitgenodigd voor een Expat Welcome Diner. Voor lokaal bekenden, dit was bij Canoe. Erg lekker eten en erg gezellig, waarbij ook iedereen een mooi glazen wereldbol mocht ontvangen. Het geeft toch maar weer eens aan hoeveel waarde Solvay hecht aan mensen die in andere landen gaan werken. Ik moet zeggen dat ik nog steeds verbaasd ben hoe goed alles geregeld is.

En jawel, we hebben een nieuwe auto. Ik heb voor een klein bedrag de auto van mijn collega gekocht. Een oude Toyota Camry met bijna 2 ton op de teller. Ik ga er zelf in rijden van en naar kantoor. Kan Sabina met de andere auto op pad als ze dat wil. Piekfijn karretje!

Wij krijgen regelmatig de vraag of we ook nog op een andere manier zijn te bereiken. Voor iedereen geldt dat onze eigen zonnet accountants gewoon zijn te benaderen. Ook onze mobiele nummers zijn niet veranderd en ons hotmail adres is ook onveranderd. Iedereen kan dus altijd iets ergens naartoe sturen (of bellen) wat niet in de comments op de blog past.

Verder ik jullie even laten weten dat de foto gallerij is bijgewerkt. Kijk aan de rechterkant bij Links en daar vind je de Foto Gallerij. Je komt dan in een nieuwe scherm en daarin kun je de albums selecteren. Tot op heden November en Vriendenweekend, maar er zullen regelmatig nieuwe albums bij komen.

Als je een album hebt gekozen, krijg je een overzicht van de foto's op dia formaat. Klik nu op een foto en je krijgt hem groot in beeld. In de rechterboven hoek vind je een knopje die er zo uitziet:
. Als je hier op klikt, dan wordt na 3 seconden automatisch de volgende foto geladen. Boven in de balk kun je naar een hoger niveau of een ander album.

Succes!!! En we lezen het wel als het niet werkt. :-)

Bas en de rest van de familie

Monday, November 06, 2006

The first week

De eerste week zit erop. Het was een week vol ontdekkingen, leren, uitproberen en opslaan. We waren dan ook (en zijn nog steeds een beetje) ontzettend moe. Elke avond om 21.00 uur ging en gaat het licht uit. Voordeel is dat we dan ook wel weer op tijd wakker zijn, alhoewel ik kan beter zeggen gemaakt worden. Het is hier namelijk wel erg gehorig en overdag heb je daar geen last van, maar 's morgens vroeg (5.30 uur) vind ik dat toch wat minder. Als de bovenburen naar het toilet gaan, lijkt het net of de stortbak over ons hoofd wordt uitgestort en zachies lopen (misschien proberen ze het wel hóór) is er ook niet bij. Enfin, het zal wel wennen.

Ook het boodschappen doen kost veel energie. We zijn de afgelopen week wel tien keer naar de supermarkt geweest. Dan weer voor dit, dan weer voor dat. Op vrijdagavond ben ik voor het eerst alleen gegaan met de auto (ja, ja, ik durfde het aan). Ik was om 18.30 uur in de supermarkt en liep er om 21.00 uur weer uit; gebroken. Voordat je alles hebt ontdekt en gelezen. Gaan jullie maar eens opzoek naar nootmuskaat en dan zoeken in stellages met honderden potjes. Of probeer eens ketjap te vinden. Het is niet niks, alles is groot en veel. Wel heb ik wat 'hollandse' groente gevonden. Van de week eten we bloemkool, witlof en broccoli. De mevrouw achter de kassa vroeg zich af wat de witlof was, ze had het nog nooit gezien. Geweldig! Tevens hebben we eindelijk lekker brood gevonden. Ook leuk is dat je in de supermarkt toch wel gauw contact hebt. In Nederland heb ik eigenlijk altijd haast en zijn de boodschappen een must. Nu stond ik bij het water en een grote, dikke Amerikaan melde dat je toch niet ging betalen voor water. Ik moest lachen en vertelde hem dat ik het water hier uit de kraan niet te drinken vind. Het kan wel, maar er zit een chemisch smaakje aan. Hij vroeg waar ik vandaan kwam, want hij merkte mijn accent op. Toen ik vertelde uit Nederland werden vrouw en kinderen erbij geroepen en hebben we even staan praten. Ik werd wederom welkom geheten, een prettig verblijf toegewenst en als ik dit al een grote Publix (naam van de supermarkt) vond, moest ik eens een paar kilometer verderop gaan kijken. Oké, het mag dan oppervlakkig wezen het is toch wel leuk. En wat de grote van de supermarkt betreft, het is ongeveer tweemaal zo groot als de 'oude' Dekamarkt in Middenwaard en bovendien 5 minuten met de auto dus lekker dichtbij. Nee, ik denk dat dit wel onze huisleverancier wordt, alhoewel het ook leuk shoppen is bij Wal*mart. Die hebben echt alles. Niet alleen levensmiddelen, maar ook kleding, potten en pannen, meubels noem maar op. Opvallend in de supermarkt is dat de cassieres staan en dat alles voor je wordt ingepakt (aan plastic tasjes hier geen gebrek) en als je mazzel hebt lopen ze nog mee naar je auto en zetten ze het er voor je in. Echte service waar je ze niet voor hoef te tippen. Gelukkig maar, want de levensmiddelen hier zijn niet echt goedkoop. Alle overige artikelen wel (zoals kleding, meubels, etc), maar voor je eten moet je echt wel betalen. Daarom gaan veel Amerikanen dus ook uiteten, want het maakt niet of je nu thuis eet of buiten de deur. De kosten zijn hetzelfde. Gisteren zijn wij voor het eerst uiteten geweest en met z'n vieren waren we nog geen 40 dollar kwijt. Geen geld! Bovendien sta je bijna binnen een uur weer buiten, dus met kinderen geen probleem. Erg gezellig is het niet, maar wel makkelijk.

Bas is inmiddels begonnen op zijn nieuwe oude werkplek. Hij had woensdag nog niet veel zin, maar er is genoeg werk en hij kreeg een heel warm welkom. De start was dus goed en dan komt de zin vanzelf. Nu de tweede week van start is gegaan en hij gesproken heeft met zijn baas welke projecten hij gaat doen, is het enthousiasme weer geheel terug (het was niet echt weg hoor, maar zo'n eerste week heb je toch een beetje vakantiegevoel).

Verder moet ik een nieuwe ritme proberen te vinden. Het is wel gek hóór. Je neemt je eigen gezin mee, met je eigen gewoontes en toch ben je van slag (en dat is niet bevoordelijk voor zo'n gewoontedier als ik). In huis ben ik nog erg zoekende. Ik ben heel erg duizelig in het appartement en dat is niet leuk. Dit komt waarschijnlijk daardat mijn oog/evenwicht coordinatie niet juist is. De weg voor ons huis loopt namelijk af naar beneden omdat we op de voet van de heuvel zitten. Ook de keuken is niet helemaal recht geplaatst en zijn de vloeren niet helemaal recht. Op allerlei plekken in huis ben ik dizzy en ik kan je vertellen dat is echt niet fijn. Daarnaast mis en miste ik toch wel veel dingen (een droogrekje, wasknijpers, waterkoker, etc) en moet je ook leren hoe hier de wasmachine (rare dingen hier), droger, kookplaat enzovoort werkt. Leren, leren, leren dus. Maar alles went en het gaat met de dag beter. Ik begin aardig te wennen. Ook met skypen, msn'en, bloggen en mailen ben ik druk in de weer. Daarover wil ik nog wel even zeggen dat wij het ontzettend leuk vinden jullie reacties te lezen. Het is super om op deze manier op de hoogte te blijven van jullie wel en wee. Daarnaast wil ik even de reactie van Danielle en Damian uitlichten. Wat gaaf om wat van jullie te horen. Ik kan alleen niets terugmailen want ik heb geen adres en ik kan ook jullie weblog niet vinden. Maar nogmaals super tof om wat van jullie te vernemen. De techniek staat ook voor niets hé!?

Afgelopen weekend zijn we ook nog op zoek geweest naar een auto voor tante Sabien, maar helaas. Bas had wat gezien en was daar met een collega naar toe gereden. Ze belanden zo'n beetje in de achterbuurten van Atalanta. Dave was hier nog nooit geweest en melde dat hij er ook niet zo snel meer zo komen. De auto's waren niets. Of aan de buitenkant met deuken en gebladerd of van binnen heel smerig. Ik mag nu twee weken Dave zijn nieuwe auto lenen, want die gaat voor twee weken naar Nederland. Vandaag neemt een andere collega van Bas zijn tweede auto mee, want die wil er vanaf. Hopenlijk is dat wat.

Tot slot nog even over het weer. 's Nachts is het hier om en nabij het vriespunt. Overdag komt dan meestal het zonnetje en loopt het op tot gemiddeld 14 graden. Heerlijk winterweer dus. Gisteren zijn we met de kindjes naar het park gegaan. Nu, het was meer een bos met een hikepad, maar we hebben even een lekker stuk gelopen. De bomen hebben hier prachtige kleuren en het was zalig. De foto's hierbij zijn van de weg naar de outlets toe, daar kun je goed de verschillende kleuren op zien. Echt plaatjes.

En als allerlaatste wil ik nog even wat zeggen over de verkiezingen deze week. Deze week kan men stemmen op gouverneurs, rechters, scherrifs enzovoort. Overal langs de kant van de wegen staan kleine bordjes met daarop 'vote for ......'. Vrijdag heb ik vreselijk gelachen. Gaan bij ons de kandidaten zelf het land in (doen ze hier ook wel denk ik), de aanhangers van hier nemen een bordje ter hand en gaan staan zwaaien langs de kant van de weg. Echt Amerikaans?!

Nu, het is wel weer genoeg geweest (je tikt toch gauw wat uurtjes weg hé?!). Keep in touch en tot gauw.

Dikke kus van Sabina en de rest van de fam

Saturday, November 04, 2006

Halloween en de nieuwe school

Zo, daar zijn we weer. Even een kort stukje over twee grote gebeurtenissen deze week, voor Scott; Halloween en de nieuwe school. Nadat we zondag waren aangekomen hebben we maandag en dinsdag besteed om een beetje te settelen, even naar de supermarkt, schoonmaken, inrichten, enz. Dinsdag was het Halloween, voor meer info klik hier om door te linken naar Wikipedia. Dat hield dus in dat er snoep gekocht moest worden en dat Scott verkleed op pad moest. Met z'n allen in de auto naar de dichstbij zijnde Walmart. Daar hebben we snoep gehaald en daar zagen we ook het kostuum voor Scott, Winnie the Pooh.

De hele dag hebben we hem geleerd en toen het zover was kon hij keuig netjes zeggen: "Trick or treat" en "Thank you". Aan het begin van de avond had het management van het complex een kraampje gemaakt. Hier waren de eerste snoepjes te verkrijgen en voor de papa's en mama's appelcider. Daarna op pad met mama om snoep op te halen. Eerst wat verlegen, maar bij de laatste deur had Scott het goed in de gaten; snel wat zeggen en graaien wat je graaien kan. Wat een feest, twee dagen in de VS en nu al zo'n event!

Vrijdag was voor de Scott het volgende grote moment. Hij mocht vandaag naar school. De hele week kwam het af en toe al ter sprake, maar vrijdag was dan de grote dag. Al vroeg op pad met de auto, zo'n 40 minuten rijden vanaf huis. Hij vond het allemaal wel spannend en toen wij weg gingen was het brullen. Gelukkig vingen juf Kiki en juf Simpha hem op en als het echt niet ging zouden ze Bas bellen, maar dat is niet gebeurd. Hij vond het allemaal toch wel leuk.

Verder beginnen we te wennen hier. Vooral Jill heeft het wel moeilijk gehad met slapen deze week, maar ook dat gaat steeds beter. De 2e boventand is doorgekomen, dus dat zal er allemaal op wel wat mee te maken hebben gehad. Dit weekend gaan we op zoek naar een auto voor Sabina zodat ze op pad kan wanneer ze dat wil.

Groeten van ons!