Tuesday, January 30, 2007

En dan ben je weer thuis…

Aan al het mooie komt een eind zeggen ze wel eens. Zo ook voor onze vakantie. Nadat we vrijdag nog 1 keer naar Disneyworld zijn gegaan stond voor de zaterdag de terugreis gepland. Het plan was om 9:00 uur weg te gaan en dat was alweer gelukt! Om 8:45 reden we weg van ons vakantiehuis richting huis of is het nou thuis? Het waren een beetje gemengde gevoelens. Net zoals we niet echt het vakantiegevoel hadden toen we weg gingen, hadden we nu ook niet echt het gevoel dat we naar huis gingen. Tel daarbij op dat we het heel erg naar onze zin hebben gehad en boven in het hoofd gaat het dan behoorlijk stormen. Maar goed, de terugreis ging erg voorspoedig. Je hebt hier iedere 50 mijl een soort publieke parkeerplaats waar er beveiliging is met camera’s in de toiletgebouwen en er buiten netjes banken en tafels staan om een broodje te eten. Dat is wel de omgekeerde wereld met Nederland. In Nederland zien de tankstations er meestal wel goed uit en de parkeerplaatsen zozo. Hier is dat dus omgekeerd. De tankstations zien er echt niet uit, de toiletten dan, en de publieke parkeerplaatsen zien er echt keurig uit. Lekker even een broodje gegeten, ja wat went dat toch snel. Eind januari en wij zitten in ons t-shirt buiten… Na het broodje viel Jill al snel in slaap, dat was erg lekker want die moet je echt wel bezig houden onderweg. Nadat ze wakker was geworden was het weer een en al leven en toen ze haar beentjes op tilde zagen we wel waarom. Ze had werkelijk waar alles onder gewerkt. Luier, romper, broek en zelf het autostoeltje zat onder, niet normaal. Gelukkig waren we net vlakbij een parkeerplaats. Even verschonen dus maar, we hadden tenslotte genoeg kleren achterin de koffer. De dame had zelf de grootste lol, dus ja wat kun je dan anders doen dan lachen. Net over de grens met Georgia moest er even getankt worden dus van de weg af. De meeste van jullie weten wel dat wij een TomTom aan boord hebben en na het tanken hoorden we opeens van achter (Scott):”Hier, hier, omdraaien zegt Tom.” Tom zei helemaal niets, maar Scott had wel gelijk, want we moesten weer terug naar de snelweg om de reis te vervolgen. Wij moesten in ieder geval erg lachen. Zo tegen 17:00 waren we weer terug in Atlanta en hebben we nog even lekker gegeten bij ons favoriete restaurant hier, Applebees Neighborhood Grill. Zoals ik al zei gingen we met een raar gevoel naar huis terug, maar gelukkig was daar de email en gewone post uit Nederland. Een aantal lieve kaartjes, waaronder een kerstkaart gepost op 15 december 2006, een lieve heeeeeeeeeele uitgebreide mail van Miranda. Dat deed ons erg goed.

Zondag de dag besteed aan boodschappen doen, wat lekker toch de winkels open op zondag, de auto schoonmaken, rommeltjes opruimen en natuurlijk wassen en strijken. Wat hebben moeders toch altijd direct weer een hoop werk.

Nogmaals, wij hebben echt een super vakantie gehad en het is zeker iets dat ons altijd bij zal blijven!

Monday, January 29, 2007

Een dagje rust en opnieuw Magic Kingdom

Zoals jullie in het vorige artikel al konden lezen begon de dag met regen, regen en regen. Wij hadden deze dag toch al als rustdag bestempeld, dus het kwam ons niet zo slecht uit. Wel lekker hoor zo’n dagje, zelfs papa heeft ’s middags geslapen. De vermoeidheid kwam er waarschijnlijk uit, zullen we maar zeggen. Sabina weer even de strijk gedaan, je hobby moet je toch bij houden!?!? ’s Avonds zijn we nogmaals met de auto naar Downtown Disney geweest om wat te shoppen en te eten. Een van de dingen die we daar gekocht hebben zijn Mickey Mouse kerstballen die je kon laten voorzien van een opschrift. Jill en Scott hebben nu in ieder geval een herinnering die jaarlijks weer terug komt.
Voor het eten hadden we dit keer gekozen voor een Italiaans restaurant; Don Pablo’s. Wel een beetje een fancy restaurant. Dat hadden we alleen pas door toen we er al zaten. We twijfelden nog een beetje of het wel zou gaan met Scott en Jill aan tafel, maar uiteindelijk hebben we allemaal heerlijk gegeten. Heel on-amerikaans. We gingen om 17:30 aan tafel en om 19:15 liepen we de deur uit. Na het eten werden we zelfs nog gecomplimenteerd met onze kids door de mensen van het tafeltje naast ons!

Vrijdag de laatste dag en terug naar Magic Kingdom. De dag begon al met stralend, maar fris, weer. Zo’n 10 graden, maar later zou het wel opwarmen. Of het de spanning was of het koude weer weet ik niet, maar Scott kon het niet droog houden. Eerst al in de rij voor de kaartjes snel naar binnen gegaan om naar de WC te gaan. Pffioe, net op tijd. Nog geen 10 minuten later op de ferryboot naar het park moest hij weer. Helaas geen WC op de boot en dus de broek nat. Bij de ticket controle maar snel naar de WC. Natuurlijk hadden we een extra set kleren mee, want je weet maar nooit. Toen ik daarmee aan kwam in de WC zegt hij:"Dat is effe slim papa!". Later op de dag ging het alleen nog een keer mis en toen haden we niets meer. Gelukkig was het aardig opgewarmd en droogde het snel. Het zal de spanning wel zijn.

OK, nog een keer op handtekeningen jacht en nog 1 keer naar Mickey en z’n vriendjes en Pooh en z’n vriendjes. Er misten nog een aantal handtekeningen. Zodra we in het park in kwamen, liepen we Knabbel en Babbel tegen het lijf en even later Katrien Duck.

Het mooie van vrijdag was dat we onze weg al wisten door het park. Daardoor konden we snel naar de dingen die we nog niet gedaan hadden. Fantasyland en Adventureland hadden we nog niet gezien, dus daar zijn we als eerste heen gegaan. Adventureland is een thema gedeelte over Aladdin. Daar stond het vliegende tapijt van Aladdin. Het leek erg op Dombo, maar dan met een soort tapijtjes. Scott vond het erg leuk. Hij had uitgevonden dat je met de hendels omhoog en omlaag kon, dus we gingen op en neer. In Fantasyland was er niet zo veel voor de kleintjes. Dit is een thema gedeelte over het wilde westen met Splash Mountain en een achtbaan waar Scott helaas net iets te klein voor was. Het was veel drukker dan maandag in het park en voor een de meeste attracties was het wachten 30 minuten of meer. Bij een aantal attracties kun je dan een Fast Pass halen. Hoe werkt dat? Je gaat naar de attractie. Daar staan een aantal automaten die je op basis van je kaartje een Fast Pass geeft. Je moet dan plm. een uur later terug komen en dan heb je een speciale ingang en sluit je vooraan in de rij! Die hebben we gebruikt om nog een keer de show van Pooh te bekijken en de avonturen van Peter Pan. In Tomorrowland staat een hele grote kartbaan en daar zijn Bas en Scott in geweest. Je rijdt op een soort rail en hebt zo’n meter bewegingsruimte. Je kunt dus wel sturen, maar niet crashen op je buurman. Scott vond het helemaal geweldig, zelf sturen! Halverwege was hij echter meer aan het zwaaien naar z’n buurvrouw. Terwijl wij in de rij stonden ging Sabina met Jill naar de speeltuin van Pooh. Daar kon ze heerlijk spelen en even uit de wagen. Erg leuk om te zien dat zij contact maakt met andere kinderen en direct samen gaat spelen, waar Scott erg op zichzelf gesteld is. We hebben ons überhaubt erg over haar verbaasd. Zowel op woensdag als vrijdag had mevrouw geen trek om te gaan slapen. Ze deed de schouderriempjes in de wagen af zodat ze alleen nog maar met het tuigje bij haar broek vast zat. Zo kon ze alles goed zien en slapen had ze echt geen tijd voor.

Het handtekeningen boek was bijna vol. We wilden nog erg graag de handtekening van Sneeuwwitje, Assepoester en Belle hebben. Dus maar weer in de rij gestaan, maar die ging dit keer redelijk snel. Om 14:00 begon de grote show op het kasteel, daar moesten we bij zijn. Leuk gedaan met Mickey, Donald, Goofy, de prinsessen, Peter Pan en Kapitein Haak. Na de voorstelling startte de parade van het kasteel naar Main Street. Deze was niet zo mooi als die in Animal Kingdom. Het was meer een typische Amerikaanse parade met veel vlaggen. En dan komt er een einde aan de dag en aan onze vakantie. Wij hebben ontzettend genoten. Het is een belevenis die wij nooit meer zullen vergeten en ik denk ook nooit meer zullen overtreffen. Wij hadden nooit verwacht dat die snoetjes van Scott en Jill je zelfs kunnen ontroeren. We gaan niet sentimenteel worden, maar het is een onderdeel van het ouderschap dat je zeker niet in de boeken leest! Schitterend! Natuurlijk staan alle nieuwe foto's ook op de site.

Magic Kingdom is echt prachtig voor kleine kinderen. We hadden gedacht dat Jill er nog te klein voor zou zijn, maar ze had alles in de gaten zodra er maar ergens een Disney karakter te zien was, dan riep ze al:”Kijk!”

Ik heb nog een aantal feitjes op een rij gezet:
Walt Disney World in Orlando bestaat uit 4 thema parken, 2 water parken, 23 hotels en resorts en een heleboel winkels. Totaal werken er hier 54.000 mensen en dat maakt WDW de grootste “single site” werkgever in Amerika. Per jaar worden er totaal 10 miljoen hamburgers, 7 miljoen hotdogs, 4 miljoen kilo patat en 150.000 kilo popcorn verkocht. Oh ja, dan heb ik het nog niet over de 50 miljoen colaatjes die hier verkocht worden. WDW is groot en de infrastructuur ook. Veel wegen, 3 banen is heel gewoon, en de “ringweg” van WDW lijkt op de ringweg van Amsterdam. De totale oppervlakte is ruim 120 vierkante km. Even ter vergelijk, de oppervlakte van de gemeente Heerhugowaard is 40 km2. Totaal is WDW dus 3x de grootte van Heerhugowaard.

Thursday, January 25, 2007

Animal Kingdom

Dat hebben wij weer. Zitten we in de staat waar altijd de zon schijnt, pist het van de lucht. Gisteren was het gewoonweg koud en hadden we af en toe wat dikke druppels. Aan het einde van dag konden we nog net droog de parade zien. Toen snel naar de auto onder begeleiding van een paar spetters. En eenmaal in de auto begon het te plenzen. Het heeft echt de hele avond en nacht geregend en het is nu sinds een klein uurtje droog (donderdag 11.00 uur). Maar nog wel erg fris. We komen dus niet zoals gehoopt bruin verbrand terug. Enfin, dat mag de pret niet drukken. We hebben gisteren evengoed weer een heerlijke dag gehad.

Zoals gemeld zijn we van plan veranderd en naar Animal Kingdom gegaan. Zo rond de klok van 10.00 uur waren we op het park. Toch maar jassen aangedaan en Bas van korte naar lange broek geswitched, want erg warm was het niet. Dit park heeft een compleet ander concept als Magic Kingdom. Het is echt niet te vergelijken. Af en toe hadden we het idee niet meer in Amerika te zijn. Wat een junglegebied. Na bij de ingang diverse dieren (voornamelijk vogels) te hebben bekeken op naar Dinoland U.S.A. Dit gedeelte kan je vergelijken met een kermis. Scott samen met Bas aan boord van een vriendelijk dinosaurusje gegaan voor een vliegavontuur (net zoiets als Dombo). Verder was Scott eigenlijk overal te klein voor en Jill natuurlijk helemaal.

Via de buitenrand doorgelopen naar het Azië gedeelte. Op onze route kwamen we langs een nieuwe attractie; Expedition Everest-Legend of the Forbidden Mountain. Dit zag er zo spectaculair uit dat Bas even voor een ritje ging. Na zo’n 20 minuten wachten kwam ie terug. Het was onwijs gaaf. Doorgelopen naar de Maharajah Jungle Trek. Hier kon je via een uitgestippelde route lopen langs onder andere herten, vogels, een super grote Komodovaraan, tijgers en vleermuizen. Vanuit hier op naar Rafiki’s Planet Watch. Met een treintje werden we gebracht naar een junglegedeelte waar tussen de bomen van alles werd verteld over kleine insecten. Dit door middel van borden en plaatjes. Op het eind was er een kleine kinderboerderij. Onze kleine held wilde wel naar binnen, maar na een tweetal schuchtere aaitjes was het “noeg” geweest. Tussen de bomen wat gegeten en gelachen met een pratende en bewegende vuilnisbak.

Op naar de volgende attractie. Deze was gelegen in het Afrika gedeelte. Onderweg kwamen we de aap uit het Jungleboek tegen. Dat was natuurlijk weer helemaal goed. Handtekening halen (ging alleen niet vanwege zijn grote plastic handen) en op de foto. Nu gingen we mee met de Kilimanjaro Safaris. In een soort van open vrachtwagen werden we door de savanne heengereden. Hier leven giraffen, olifanten, leeuwen, krokodillen en nog vele andere dieren ‘vrij’ in de natuur. Het was een zeer leuke tocht met een goed vertelende chauffeur. We merkten alleen dat de kinderen niet erg getriggerd waren. Animal Kingdom is heel leuk voor de wat oudere kinderen en volwassenen. Maar Scott en Jill waren elke keer na 5 seconden uitgekeken. Ze waren wel enthousiast hóór. Zeker op de safari; “kijk papa, een baby olifant” en Jill vond het gehobbel vreselijk leuk, maar het was tekort.

Dus op naar het kamp van Minnie en Mickey. Hier waren de grote favorieten van onze kinders weer te bewonderen. Minnie, Mickey, Goofy en Donald waren allemaal in outdoor kleding en stonden klaar voor een hand, een hug en een foto. Van Donald natuurlijk ook nog even zijn handtekening gehaald.

Ondertussen was het nabij 16.00 uur en zijn we langs de route gaan staan waar de parade voorbij kwam. Dit vonden wij toch eigenlijk wel een van de leukste dingen van de dag. En ook Scott en Jill genoten met volle teugen. Het is zo bijzonder om te zien hoe enthousiast ze zijn als er weer een vriendje langskomt. Zelf Jill herkent ze al. Dat is echt super. En toen was het, zoals gemeld, rennen naar de auto. Vlakbij het vakantiehuis nog wat gegeten en rond 18.30 uur waren weer thuis. Beide kindjes hadden niet geslapen dus die meteen naar bed en ik zal eerlijk bekennen, wij zijn niet veel later gegaan. Het was een vermoeide, maar wederom geweldige dag.

Wednesday, January 24, 2007

Zondag, maandag en dinsdag op vakantie

En dan is het vakantie! Zondag zijn we om 8:45 vertrokken naar Florida. Het plan was om weg te gaan om 9:00, dus daar hadden we onze eerste winst te pakken. Het was nog wel koud in Atlanta, zo’n 7 graden. Buiten de omgeving van Atlanta, dachten we dat het erg leeg zou zijn, maar niets was minder waar. Nog steeds veel shoppies, restaurants en tankstations, maar tussen deze plaatsen vooral heel veel groen. Verder verbaasden we ons over de grote hoeveelheid auto’s onderweg. We hadden het wel wat rustiger verwacht. Onderweg nog even lekker een broodje gegeten. Bij zo’n 25 graden is het toch heerlijk zitten in het zonnetje.

Zo tegen 16:00 kwamen we in de buurt van Universal Studios en Disney en dat was goed te merken. Hier is alles er toch echt op ingesteld om veel mensen toegang te verlenen tot de parken. Grote snelwegen met heel veel banen. Er gaan gewoon meer dan drie banen de parken van Disney in. Tegen 16:30 hadden we de sleutels opgehaald en konden we ons huis in. Scott vond het erg spannend om naar binnen te gaan. Hij stond helemaal te springen voor de deur. Hij had al snel door dat je rondjes kon lopen door het huis en hij mocht zelfs z’n eigen kamer uitzoeken.

Maandag zijn we naar Disney Magic Kingdom gegaan. Het is onmogelijk om alles te vertellen, maar we zullen de hoogtepunten eruit halen. Alles was prima aangegeven en we waren vanaf het huis in zo’n 10 minuten op het park. Vanaf de parkeerplaats konden we op een treintje die ons verder het park in bracht. Het viel ons op hoe netjes alles was en hoe vriendelijk de mensen daar zijn. Maar goed, het park. Je komt binnen op een soort plein, Main Street USA. Scott die vond het helemaal geweldig! Hij stond te springen en te doen. Ongelooflijk! Dit was voor ons een moment om nooit vergeten. Als je die blik in de ogen van Scott en Jill zag, geweldig! We hadden al snel door dat je overal met de Disney karakters op de foto kon en dat je boekjes kon kopen waarin ze hun handtekening zetten. Dat wilden wij natuurlijk ook! Dus snel even een boekje gehaald en daarna als ware fans achter alle Disney figuren aan.

Vervolgens zijn we doorgelopen naar het kasteel van Cinderella en daar kwamen we in Fantasy land. Dit is voor de allerkleinsten, dus papa met Scott in de paardendraaimolen en in Dombo, een andere draaimolen. Verder was daar ‘It’s a small world after all’, in een bootjes langs allerlei culturen. Zowel Jill als Scott vonden het prachtig. Zo tegen 12:00 werd het wel tijd om even te eten en dat hebben we gedaan in het huis van Pinokkio. Met een volle maag liepen we naar de volgende belevenis, Pooh’s park. Zowel Jill als Scott vinden Winnie de Pooh erg leuk en het was dan ook een feest om met ze op de foto te mogen en zelfs te knuffelen met Pooh. Wederom geweldig om die snoetjes te zien! Daarna door naar het land van Mickey Mouse, want we moeten natuurlijk wel het huis van Mickey Mouse zien. En ja hoor, gevonden. Naast het huis van Minnie stond het huis van Mickey en gelukkig was hij thuis.

Heel mooi allemaal en heel veel vriendelijk personeel. Volgens de medewerkers was Mickey al de hele dag thuis en wachtte hij op ons. Scott snapt er natuurlijk niets van in het Engels, maar het is goed bedoeld. Sabina en Scott hebben nog een tijdje in de rij gestaan om handtekeningen te halen van Mini, Goofy en Pluto. Ook weer op de foto. Bas heeft een tijdje rond gelopen en Jill viel in slaap in de wagen. Met Scott nog in een kleine achtbaan geweest. Hij vond het allemaal prachtig. Ik had van tevoren gezegd dat het wel hard zou gaan. Toen we eruit kwamen was het eerste wat hij zei: “Papa, hij ging helemaal niet heel hard.” Daarna langzaam richting de uitgang gelopen op zoek naar een plekje om het vuurwerk te kijken en wat te eten. Daar kwamen we terecht in een restaurant waar Pooh en z’n vrienden rondliepen. Vooral Jill d’r snoetje was onvergetelijk. Geweldig vond ze het. Op de foto met Knorrie en Iejore en natuurlijk de handtekeningen scoren.

Sabina en ik werden er zelf fanatiek van! Daarna het schitterende vuurwerk bekeken en rond 18:45 richting de uitgang gelopen. Wat een schitterende dag! Lekker weer, zo’n 27 graden, een beetje bewolkt en zelfs een paar kleine pestbuitjes, maar die konden de pret niet drukken. We hebben besloten om woensdag naar Animal Kingdom te gaan en vrijdag nog een keer terug te gaan naar Magic Kingdom. We hebben nog niet alles gezien en willen graag nog een keer terug. Het is gewoon niet te beschreven. De eerste dag was dus eentje met een gouden randje. De belevingen van de kinderen, dat is zo geweldig om te zien. Af en toe ontroerend gewoon. Een dag om nooit te vergeten.

Vandaag hebben we lekker uitgerust en gezwommen in ons zwembad in de tuin. Lekker alle twee weer een middag naar bed, zondag en maandag was dat er bij ingeschoten. Wij hebben lekker in de tuin aan het zwembad gezeten met een boekje. Erg lekker hoor! Vanavond hebben we de auto gepakt naar Disney Downtown, een soort boulevard met restaurants en winkeltjes. Daar lekker gegeten in “Rainforest Park”, het was net de jungle met allerlei dieren die af en toe bewogen. Scott vroeg zelfs of die olifanten ook Scottjes aten. Dat hebben we dus maar even uit z’n hoofd gepraat.

Zo, dit berichtje komt weer tot een eind. Kijk ook even naar de foto’s. Helaas kunnen jullie alleen de foto’s met ons delen. Disney is nu echt zoiets dat je zelf moet zien!

Tuesday, January 23, 2007

Bijna vakantie...

Bijna vakantie…

Zo, even een kort berichtje over de afgelopen week. Volgende week hebben we veel meer te vertellen, want dan gaan we op vakantie. Zondag zijn de mannen naar de kapper geweest. Voor Scott werd het hoog tijd en voor de vakantie moest het er natuurlijk wel goed uitzien. Hij vond het bere interessant. Ze gaan hier eerst knippen, dan wassen en dan de laatste puntjes nog even. In een grote stoel, hoofd achterover, helemaal geweldig. Papa ook gelijk maar even geweest, maar ja, wat kun je daar nu nog van maken.

Maandag had Bas een vrije dag. Het was de geboortedag van Dr. Martin Luther King. Aangezien hij in Atlanta geboren is, is er van alles te doen (alleen hebben wij daar weinig van gemerkt). Wij zijn naar het museum van Coca Cola geweest. Coca Cola heeft z’n hoofdkantoor in Atlanta en er is een museum; The World of Coca Cola. Wisten jullie dat Coca Cola hier in Atlanta is uitgevonden in de 19e Eeuw? Er wordt een nieuw museum gemaakt naast het Aquarium, maar dat is nog niet klaar. Het is wel leuk om te zien hoe het allemaal vroeger ging en in het gebouw is een verdieping waar je alleen maar alle soorten die de firma Coca Cola maakt kunt proeven. Wij vonden het dus erg grappig dat wij ook Spaecie kon proberen (voor de wintersporters onder ons wel bekend). Dinsdag en woensdag waren niet echt bijzonder, household as usual zullen we maar zeggen. Ook was er een temperatuursdaling. Was het maandag nog 21 graden, de rest van de week kwamen we niet hoger dan rond de 2/3 graden met kans op zware ijzel. Na 2 dagen binnen zitten had moeders het donderdag wel gezien en is ze met de kindjes naar KangaZoom geweest. Een overdekt jumphouse. Geweldig vonden ze het. Overal grote springkussens, een kleine ruimte waar Jill lekker vrij kon ‘kontwippen’ (ja, ja, dat doet ze nog steeds, ze heeft nog geen stap gezet) en ook nog een aantal glijbanen. Het is allemaal erg kindvriendelijk en Scott kon overal in en bij. Het is alleen zo jammer dat hij niet gaat zodra er andere kinderen in en/of op de attributen zitten. Mama moet mee. En dan zit hij ergens alleen in, komt er iemand bij dan is ie er zo weer uit. Wat dat betreft is hij erg op zichzelf, maar het zal wel allemaal goed komen. Vrijdag was het weer tijd voor de Molenwiek (de Nederlandse school, red.). Hadden we op een school nog een paar traantjes, toen mama wegging zat Scott heerlijk te puzzelen. Sabina was natuurlijk supertrots. De eerste keer weg, zonder dat je kleine mannetje hartverscheurend huilt is erg fijn. Bij het ophalen melde Scott dat hij ook met de andere kindjes had gespeeld. Of dit echt waar is weten we niet, maar dat maakt ook eigenlijk niet zoveel uit. Er zit vooruitgang in, dat is het belangrijkst. Na schooltijd nog even bij juf Simpha gebleven voor het scrapbook. Voorlopig heb ik de boeken mee van de afgelopen twee jaar. Daar moet nog het een en ander aan gebeuren, maar dat is allemaal niet zo spannend. Uiteraard gaat er natuurlijk wel weer meer tijd in zitten dan dat we denken. Ik ben vrijdagmiddag al even begonnen en dan weet je wel weer hoe het gaat. Ook vertelde Simpha dat ze onze blog had gelezen. Ze wilde nog wel even kwijt dat 45% van de ouders wat doet voor de Nederlandse school. Ik was er al bang voor, dat ze wat zouden zeggen op het vorige artikel. Enfin, maakt niet uit. Sabina heeft netjes uitgelegd dat ze daarom ook heel duidelijk heeft gezet “de moeders die ik spreek” en dat daarbij ging om een leermoment voor haarzelf. Niet overal meteen induiken! Hoewel Bas zegt dat ik toch niets liever doe! Zaterdag zijn we begonnen met inpakken voor de vakantie, het komt nu toch allemaal wel dichtbij.

We zullen volgende week af een toe de blog bijwerken om iedereen op de hoogte te houden van ons verblijf in Florida. Hou dus ook de foto's in de gaten!

Groeten van ons!

Sunday, January 14, 2007

Z'n gangentje

Hallo iedereen,

Wat went dat toch gauw; rust. We hebben sinds zondag geen bovenburen meer en dat is zalig. We kunnen gewoon uitslapen (totdat de kindjes wakker worden dan hé) en worden niet meer midden in de nacht gewekt door iemand die boven ons hoofd loopt ‘te rennen’ of die het toilet doortrekt (zodat het net lijkt of je de stortbak over je heen krijgt). Ook ’s middags is het nu veel rustiger en we hoeven niet tot 00.00 uur wakker te blijven omdat de buren zo’n herrie maken. Maar het zal wel gauw over zijn met de pret. Vandaag (zaterdag 13.01.07) waren er allerlei bezichtigingen in het appartement. We verwachten dat het weer gauw verhuurd zal zijn, maar voor nu genieten we er nog maar even van.

Het weer is ook hier omgeslagen. Af en toe een dagje grauw en regenachtig. Van de week zelfs echt koud, maar wel een lekker zonnetje. ‘s Morgens krabben en woensdag gaf de meter 6 graden aan (om ca. 11.30 uur). Dat is dus niet veel, maar het is gewoon lekker winterweer. Zeg maar goed skiweer, alleen dan zonder sneeuw. Vandaag was het dan weer echt warm met (aan het einde van de dag) 21 graden. Dit schijnt het hele weekend zo te blijven en donderdag komt er weer een koufront. We wachten het maar weer af.

Hier gaat verder alles z’n gangentje. Dinsdag de kerstversiering opgeruimd. Ruimt altijd weer lekker op, maar het is dan ook meteen weer zo kaal. Dat duurt dan weer twee dagen en dan is de ruimte weer heerlijk. De kerstboom gaat naar Dave en Charla. De spulletjes heb ik in tassen gedaan en die staan klaar voor vaders en moeders. Ja, moeten jullie nagaan zo langzamerhand begin ik al te kijken wat er met de eerste lichting mee terug mag. Er is dan ook alweer ruim 1/3 om van onze trip. Het gaat snel (veel te snel) en dit nieuwe jaar zal nog sneller gaan. Nog een weekje dan gaan we op vakantie. Als we terugkomen is het nog 3 weken totdat vaders en moeders komen. Als die dan weer terug gaan duurt het nog 4 weken en komen pap en mam en als die weer teruggaan dan zijn we nog maar 1 maand hier. Jullie zien het wij leven in weken. Het lijkt misschien nog een heel eind tot mei, maar voordat je het weet zijn we weer thuis. We hebben in ieder geval hele leuke weken om tegemoet te zien.

Woensdagmorgen op de koffie geweest bij Mandy. Wederom erg gezellig en was pas om 14.00 uur thuis. Ja, ze woont nu eenmaal niet om de hoek. Doe er toch zo’n 45 minuten over van daar naar hier. Maar maakt niet uit, als het maar leuk is (en dat is het). Jill gelijk in bedje gestopt maar Scott wilde niet slapen. Voor deze keer dan goed gevonden en daarbij gaan we er toch al meer naar toe dat hij ’s middags niet meer slaapt. Hoewel ik moet zeggen dat dit de eerste keer is sinds een week of twee, dus dat valt mee. Hij zat heerlijk te stempelen en te kleuren. Later nog met elkaar geknutseld, wat hij ook helemaal geweldig vond. Het wordt toch zo’n grote vent. ’s Avonds moest Bas met een vertegenwoordiger uit eten, maar heeft hier nog wel een klein bordje meegegeten. Die avond moesten ook de kindjes in bad, waarvan hierbij een foto. Ze gaan nu af en toe samen in bad en dat is een groot feest. Het is dan ook wel gelijk een waterballet in de badkamer, maar ze hebben zoveel pret samen dat nemen we op de koop toe.

De rest van de week gespendeerd aan het normale. Huishouden, mailen en foto’s plakken. Druk, druk, druk. Dat is iets wat me wel tegenvalt hóór; ik dacht zeeën van tijd hier te hebben en dat heb ik gewoon niet. Met de foto’s gaat het de goede kant op. De bouw van het huis zit erin. Wel is het nog steeds jammer dat we zoveel foto’s kwijt zijn door de toentertijd gestolen laptop, maar er bleven gelukkig nog genoeg foto’s over. Van de week het jaar 2003 uitgezocht, dus daar ga ik nu zo snel mogelijk mee beginnen. Het begint wel een beetje een obsessie te worden die foto’s. Maar ik wil zoveel mogelijk gedaan hebben, want volgende week krijg ik het scrapbook van school. Ja, daar heb ik me voor aangeboden. Ze maken van elk schooljaar een scrapbook dus ik dacht ‘kom ik moet me natuurlijk ook ergens voor aanmelden’. Fout, fout, fout. De moeders die ik spreek hebben helemaal niets ingevuld en doen ook niets. Ze waren dus waarschijnlijk zeer blij met mijn ingevulde lijst. Enfin, weer wat geleerd. Niet gelijk je ergens voor opgeven, kan later ook nog altijd.

Over school gesproken, Scott moest natuurlijk weer heen afgelopen vrijdag. Vraagt ie bijna drie weken lang elke dag “mag ik school vandaag?”, is het zover en dan niet willen. Hier thuis ging het nog wel, maar op school was het weer brullen. Hij heeft het gewoon veel te gezellig thuis (ha, ha). Enfin, ik ging dus wederom niet gezellig weg van school. Maar ja, hij moet er toch doorheen. Als we straks terugkomen gaat hij twee dagdelen naar de peuterschool. En dan duurt het geen jaar meer voordat hij naar de kleuterschool gaat. Gelukkig hoorde ik van de juffen bij het ophalen dat hij daarna helemaal niet meer had gehuild en dat het super met hem ging. Hoewel hij zelf anders beweerde want op mijn vraag of hij nog lang had gehuild antwoordde hij volmondig ja. Zo zie je maar, ze kunnen toch vaak wat heel anders beweren. Maar goed, hij kwam blij uit school en had een mooie tekening gemaakt.

Vandaag om 10.00 uur met Mandy afgesproken bij Barrett Parkway. Een heel groot shopping gebied; een grote mall met daaromheen veel, heel veel winkels en restaurants. Je komt gewoon ogen en oren te kort. Lekker dagje dus gehad en Bas ook met de kindjes. Nu is het dan zaterdagavond. Kindjes naar bed, blog bijgewerkt, ff wat kaarten verstuurd (het 85e achterkleinkind van oma De Boer is geboren, dat is toch wel bijzonder), dan is het nu tijd voor een borrel.

Gegroet en wellicht tot horens, dikke kus The Ursems

Monday, January 08, 2007

Het eerste korte weekje van het jaar

Zo,

de eerste week zit er al weer op. Dinsdag 2 januari 2007, de eerste dag van het nieuwe jaar op de zaak. Normaal altijd een dag van handjes geven en de beste wensen wensen. Hier niet, het is gewoon business as usual. Iedereen komt gewoon op kantoor en gaat aan het werk. Op zich wel makkelijk, maar toch ff wennen. In onze postbakjes lag een presentje van het management. Voor het eerst in de geschiedenis kwam de omzet van Solvay Pharmaceuticals in de VS boven de 1 miljard dollar. Dat was wel een moment om bij stil te staan.

Ik ben vorige week helemaal vergeten om een uitspraak van Scott te beschrijven. Ik belde even naar huis om te horen hoe het ging. Hoor ik op de achtergrond: "Mama, wie is dat aan de telefoon?" Waarop mama zei dat het papa was, zegt de wijsneus: "Mag ik papa ook even spreken?" Ongelooflijk, het klonk zo goed en duidelijk te verstaan. Wat wordt het toch al een kerel. Woensdag kwam hij naar ons toe met z'n voetbal. Hij was lek, maar Scott vertelde dat de batterijen op waren! Wij moesten natuurlijk vreselijk lachen, maar hij was er niet blij mee.

Woensdag was het heerlijk weer, dus tijd om er op uit te trekken. Maar ja, hoe doe je dat met parken alleen te bereiken met de auto en papa aan het werk? Nou, Sabina ging gewoon ff Googelen op het internet om een park te zoeken en vervolgens met de auto er naar toe. En nog het park gevonden ook! De kids vonden het heerlijk. Toen ze naar huis gingen zei Scott: "Dat was effe leuk mama!"

Vrijdag is Sabina met de kinderen samen met Charla, vrouw van David, en 2 van haar zoontjes naar Chuck E Cheese geweest. Een soort speelpaleis met van alles en nog wat waar je munten voor moet kopen. Je kunt dan kaartjes verdienen die je in kunt wisselen voor kadootjes. Voor Jill was er niet zo veel te doen, maar Scott had Scoop, van Bob de Bouwer, gevonden. Terwijl ze daar zaten is het hier vreselijk slecht weer geweest. Heel veel regen, het leek wel nacht, en in het zuiden van Atlanta een aantal tornado's.

De vlag gaat uit!!!! Deze week zijn we er achter gekomen dat onze boven buren gaan verhuizen. Er werd van alles in geladen en zaterdag stond er een verhuiswagen voor de deur. Dat houdt in dat we voorlopig, al weten we natuurlijk niet hoe lang, geen wc doortrek geluiden en geen gestamp boven ons horen vanaf 5:30 's morgens. We hopen natuurlijk dat het nog een tijdje rustig blijft, maar je weet maar nooit. Voorlopig genieten we er nog maar een tijdje van.

Zoals ik al schreef, was de voetbal lek. Deze moest natuurlijk vervangen worden en daarom zijn we zaterdag naar de Sports Authority gegaan. Dat is een soort Hink Sport Megazone, waar ze van alles verkopen. Van kleding en schoenen van alle merken, tot home trainers en paintball geweren. Een hele mooie bal uitgezocht voor Scott. Hij vond het in ieder geval een heel 'coole bal'. Ook nog maar even wat sportkleding voor papa en sportschoenen voor mama gehaald. En toen werd het natuurlijk etenstijd. Vlakbij de sport winkel zit Don Pablo's, een mexicaans restaurant. Daar hebben we heerlijk gegeten. Zowel Scott als Jill vonden de quesadillas erg lekker.

's Avonds was er een marathon uitzending van Desperate Housewives. Van 20:00 tot 23:00. Jullie begrijpen dat ik die avond gebruikt heb om wat vakbladen door te nemen. Deze week beginnen de nieuwe afleveringen van alle series weer, dus we kunnen er weer tegen aan ;-).

Vandaag zijn we even op de koffie geweest bij Wouter en Pauline. Zij zijn hier voor een periode van 3 jaar in verband met Wouter's werk, inkoper bij Vanderlande Industries. Vanderlande is vooral bekend van bagage afhandel systemen(banden) en hebben en aantal jaren gelden een distributie systeem gebouwd voor het laden en lossen van pakjes voor UPS. Hij vertelde dat daar nu 72 vliegtuigen tegelijkertijd pakjes kunnen laden en lossen en dat dit nu verhoogd wordt tot ruim 130 vliegtuigen. Het systeem wordt maar een paar uur per dag gebruikt. Vanderlande bouwt het logistieke systeem hiervoor. Dat vind ik toch wel behoorlijk indrukwekkend. Wouter en Pauline hebben we leren kennen via de Kletskoppenlijst. Dat is een lijst met Nederlanders die hier wonen en kinderen op de Nederlandse school hebben of zelf werkzaam zijn voor de school. Pauline heeft een paar weken geleden contact gezocht toen zij zag dat wij dichtbij bleken te wonen. En inderdaad, wij kunnen eindelijk bij iemand op de koffie zonder de auto te hoeven pakken. Behalve dan vandaag, want het regende behoorlijk.

Dit weekend hebben we het eigenlijk gewoon druk gehad. Viersprong in elkaar zetten, chatten met Nederland en mailen met deze en gene. Sabina's foto plak project begint overigens te vorderen. Er wordt drukt geplakt en geschreven. We haden 5 jaar achterstand en net toen we een jaar hadden ingelopen werd het 2007, dus weer 5 jaar achterstand. Maar het gaat de goede kant op. Gelukkig verkopen ze hier ook Henzo fotoboeken! We bestellen ze op het Internet en dan worden ze geleverd vanuit Florida.

Zo, de nieuwe aflevering van Desperate Housewives zit er weer op en ik heb het stukje klaar en staan er weer nieuwe foto's op de site.

Groeten van Bas en de rest van The Ursems!

Thursday, January 04, 2007

De beste wensen voor 2007

Hallo allemaal,

Jawel, het mag nog net. Het is nog geen 6 januari. Ook wij willen iedereen natuurlijk het allerbeste voor 2007 wensen vanuit de VS. Dank voor jullie sms-jes, e-mails en belletjes. We hopen dat iedereen lekkere dagen heeft gehad. Wij hebben ook erg leuke feestdagen gehad. Sabina heeft in het vorige artikel al het een en ander verteld over de kerst, dus daar zal ik het nu niet over hebben.

Net voor het nieuwe jaar hadden wij nog een primeur. Jill kan helemaal zelf staan! Ze trekt zich nu op aan alles wat ze nodig heeft om haar doel te bereiken. Ze stond al een tijdje met 1 been maar bleef met haar andere been op haar knietje steunen. Maar nu staat ze overal en dat vindt ze prachtig. Niets is meer veilig voor haar. Dat zal zeker voor Scott (en mama) wel even wennen worden. Want op de kleine tafel kon Jill nog niet bij zijn speelgoed en drinken. Nu maar hopen dat ze snel gaat lopen :-).

Oud en nieuw was erg gezellig. Wij waren uitgenodigd bij Marco en Mandy (de ouders van Björn, jullie weten dat ondertussen wel). Mandy haar ouders waren ook over en Marco had nog een zuid-afrikaanse collega uitgenodigd. We begonnen de middag eerst lekker met koffie en gebak. Ze hebben hier bij de Cheesecake Factory hele lekkere Dutch Applepie, zalig! Om 18:00 uur hebben we nog even symbolisch 2 sierpotten afgestoken, want in Nederland was het 12:00 uur. Na diverse sms-jes en belletjes begonnen wij aan ons diner, chinees. Zo tegen 19:30 uur de kids in bed en lekker borrelen. Terloops kwam er nog een andere Nederlander langs die zelf oliebollen had gebakken. Het ontbrak ons werkelijk aan niets.



En dan is het zomaar weer 12:00 uur. Tijd voor vuurwerk dus! Buiten gekomen bleek dat we de enige waren in de omtrek. De kinderen werden er wel wakker van en die hebben we maar even uit bed gehaald. Prachtig vonden ze het. Daarna nog een stukje oliebol en hup weer naar bed.



Tegen 2:00 uur hadden wij het ook wel bekeken en gingen we allemaal slapen, want de kinderen zijn tenslotte rond 7:30 uur ook weer wakker. Oud en nieuw is hier toch wel anders als bij ons. Amerikanen vieren het niet zo uitbundig en vuurwerk kennen ze ook niet echt. Veel mensen blijven niet eens op tot 12:00 uur maar merken 's morgens pas dat het nieuwe jaar is aangebroken. Maar wij hebben het echt super gezellig gehad. Daar kunnen die Amerikanen nog een hoop van leren.

Tot zover even een korte update van onze jaarwisseling!

Groeten van Bas, Sabina en de kids