Saturday, April 15, 2017

Contractverlenging......



De besprekingen over een eventuele verlening of niet van ons contract kwamen eerder als verwacht. De tijd gaat hier ook snel, dus voordat je het weet is het zover en wij zijn tenslotte al over de helft. Het bedrijf is happy en de vraag die bij ons werd neergelegd was dan ook: Wat willen jullie?

Goh, ja wat willen we nu eigenlijk? Net als de vorige keer hebben we de voors en tegens tegen elkaar afgewogen, de kinderen erbij betrokken en het een en ander op een rijtje gezet. En omdat we zelf ook wel wilden weten of we straks ons laatste jaar ingaan of dat we nog even blijven, zijn we de besprekingen gestart. Met als eindresultaat dat wij afgelopen weekend een nieuw contract hebben getekend voor nog twee jaar!

Dit houdt in dat wij zeker tot juni 2020 in Amerika wonen. Ondanks het gemis van familie en vrienden (wat gewoon blijft en ook niet minder wordt) en wat Nederlandse gewoonten, hebben we het hier super naar onze zin. Alle vier hebben we het gevoel dat we er net zijn en dat het avontuur nog niet klaar is. We voegen dus nog een paar bladzijden toe aan ons boek.

Fijne Paasdagen allemaal!!!

Sunday, March 19, 2017

En dan ben je opeens illegaal....

Ja, dat was wel even schrikken. Wat een simpele rijbewijs verlenging had moeten zijn op 28 februari, liep heel anders. Sabina's Floridiaans rijbewijs was verlopen en moest verlengd worden. Dit komt doordat de vervaldatum op het rijbewijs gekoppeld is aan je I-94, dat weer gekoppeld is aan je Nederlandse paspoort. Nu hadden we die wel in oktober vernieuwd, maar nooit gezien dat het dezelfde datum is die op je rijbewijs staat en dus vernieuwd moest worden. Enfin, geen man overboord en hup naar de instantie die dat regelt en alle papieren mee. Een van de papieren is een I-94 en hierop staat tot wanneer je geldig in het land mag zijn, maar............ ook deze datum is gekoppeld aan de datum op het Nederlandse paspoort en dus verlopen. Okay dan!!! Niemand die ons door ook maar even over geïnformeerd heeft, zelfs de instantie niet die ons helpt met het hele visumgebeuren. En ook al hadden we mijn paspoort vernieuwd, dit was blijkbaar verder nooit verwerkt in dat I-94 formulier en nogmaals wij wisten überhaupt niet dat het een probleem was. We hebben tenslotte een visum tot 2020, dat zelfs verder gaat dan het contract dat we hebben tot midden 2018. Er werd mij verteld dat dit echter een groot probleem was. Dat ik basically "illegaal" in het land was en dat ze me vooral geen nieuw rijbewijs kon geven. Dat komt wel ff binnen hoor, kan ik je vertellen. Had al visioenen van "border security" in mijn hoofd met van die mensen die afgevoerd werden.  

De afgelopen weken stonden dus volledig in het teken van een nieuw I-94 formulier. Snel contact opgenomen met de immigratie advocaat die het bedrijf bij staat en het was allemaal simpel op te lossen. "Jullie moeten EVEN het land uit en weer terug en dan moet alles weer goed komen als jullie door de douane gaan." Dan wordt automatisch het I-94 bijgewerkt met de juiste de datum van je paspoort. Op de vraag wat als dat niet goed gaat kwam het antwoord: "Dat is dan wel een probleem. Sabina is langer in het land dan ze mag en als het mis gaat moet ze naar Nederland om opnieuw een nieuw visum aan te vragen. Oja, en in het ergste geval mag ze 3 jaar het land niet in."

Goed, dat komt heerlijk uit. Volgende week komen pap en mam en wij moeten het land uit. Snel zoeken en er waren eigenlijk 3 opties: 1. Vliegen naar Canada, 2. Vliegen naar Mexico of 3. Met de ferry naar de Bahama's. Omdat we vonden dat we bij de immigratie een "weekendje weg" beter konden uitleggen dan naar Canada vliegen en dezelfde dag weer terug (en Sabina niet zo erg van het vliegen is) gekozen voor optie 3. En pap en mam gelijk een weekendje meegenomen. Laten we dan van de nood een deugd maken.

Dus zo gezegd zo gedaan. Snel een ferry naar de Bahama's geboekt die vertrok vanuit Fort Lauderdale en met 3,5 uur konden wij op de Bahama's zijn. Volgende dag terug, door de douane en alles zou geregeld zijn...

















Vrijdag naar Fort Lauderdale gereden, daar de namiddag en avond gespendeerd en zaterdag 12 maart vertrok om 8:00 uur (6.00 aanwezig zijn) de boot. We zouden om 11:30 aankomen en op die manier de rest van de dag bij het zwembad kunnen liggen en genieten van het eiland.  Half 10: "Ladies and gentlemen, we have an emergency and we will return to Fort Lauderdale". Wat bleek, er had iemand een hartaanval gekregen op het schip en we moesten terug. Het was nog onduidelijk of we opnieuw de haven zouden verlaten, er kwam later meer info. De heer of mevrouw had het niet gered, wat natuurlijk vreselijk was. Maar daardoor moest er onderzoek worden gedaan en zaten we voorlopig vast op de ferry in onzekerheid of ons plan ging lukken dit weekend.





Gelukkig gingen we uiteindelijk om 14:30 de haven uit, alsnog naar de Bahama's. Na 10 uur op de boot gezeten te hebben konden we 's avonds rond 20:00 uur inchecken. Hier namen ze ook de tijd voor, daarna snel gegeten en doodop naar ons bed. De volgende dag op tijd naar het zwembad en dan om 16:00 uur terug naar de haven. De terugtocht ging gelukkig allemaal prima en zondagavond waren we om 22:00 uur in de haven. Nu door de douane en dan was alles klaar, toch? De immigratie ambtenaren bekeken onze paspoorten en alles was goed en we mochten door. Hmmmm, ze hebben onze paspoorten niet eens gescand dus hoe kunnen ze nu het systeem bijwerken? Toch maar even vragen of ze een stempel in het paspoort willen zetten zodat we in ieder geval bewijs dat we het land verlaten hebben en weer zijn binnen gekomen. Niet wetende dat deze stempel heel erg belangrijk zou worden.



















Alles leek goed gegaan en na 24 uur zouden we op een website een nieuw I-94 formulier kunnen opvragen. Missie dus bijna geslaagd. Maar maandag werd dinsdag en dinsdag werd woensdag maar nog steeds geen nieuw formulier. Dus maar weer bellen met immigratie advocaat. "Bas, ik heb voor vrijdag een afspraak met de immigratiedienst bij de haven in Jacksonville voor je gemaakt. Passen ze het even aan in het systeem en zijn we klaar. Goed dat jullie dat stempel hebben, want dat bewijst dat je het bent uitgegaan en binnen bent gekomen." Ondertussen begonnen we ons wel steeds meer ongerust te maken, omdat hoe meer mensen en naar moesten kijken het risico dat er een streep doorging groter werd. Langer blijven dan je mag is echt wel een dingetje.

Vrijdag 17 maart vroeg op pad om op tijd bij de havenautoriteiten te zijn. Half 9 waren we er en na twee uur wachten nog steeds geen formulier. "De supervisor zit in een meeting en die moet er naar kijken omdat "you have a red flag". Wij bellen u als het geregeld is of als de supervisor "No" zegt. Wat ?!? Het nachtmerriescenario kwam nu dus toch opeens wel dichtbij. Super gefrustreerd naar huis. We zijn verdorie al bijna 3 weken bezig om een 1 dataveld in een bestand aangepast en op 1 A4tje uitgedraaid te krijgen.

Gelukkig kwam om half drie het verlossende telefoontje. Alles was goedgekeurd en het systeem was bijgewerkt. Pfffffff, wat een opluchting. Alles weer in orde en nog steeds niet begrijpende hoe het kan dat je illegaal bent terwijl je een visum in je paspoort hebt tot 2020.

Dit zijn van die dingen waar je heeeeeeel goed zonder kan en een hoop stress opleveren. We hebben het super naar onze zin hier, maar dit zijn wel momenten dat je denkt: "Wat doen we hier"??? We houden het er maar op dat het weer een nieuw boeiend hoofdstuk is in ons boek genaamd: "Ons avontuur in Amerika". Wordt wel een interessant boek :-) :-).

De volgende keer hopen we jullie weer te berichten over minder spannende zaken.

Liefs van hier en de komende weken gaan we nog lekker genieten van ons bezoek.