Friday, September 25, 2009

Het water zakt...maar voor hoelang

Hier nog een update voordat ik weer terug vlieg naar Nederland. Hieronder zie je een foto hoe Canoe er nu bij ligt. Canoe is een top restaurant en wij kwamen daar met het werk vaak. Voor Canoe heb je nu een canoe nodig..., hoe wrang.





Hieronder heb ik nog een paar links geplaatst met foto's die gemaakt zijn door de ajc, zeg maar het NHD van Atlanta. Klik hier en hier.

De meeste overstromingen hebben plaats gevonden in de buurt waar wij woonden. De meeste gebieden konden wij bereiken binnen 15 minuten met de auto. Het gekke is overigens dat bij wijze van spreken 200 meter verder helemaal niets gebeurd is. Alles ziet er nog keurig uit. Ik ben gister nog even met Tjeerd door een normaal hele mooie wijk gereden. Daar was goed te zien aan de tuinmuren hoe hoog het water daar heeft gestaan. Op diverse plaatsen stond het water zo'n meter hoog. Het water is nu wel weer weg, maar de drek blijft achter. Wat een bende. Overal afval containers om de spullen uit de kelders en huizen te halen. "Basements" zijn vrij populair hier en zijn meestal ingericht met slaapkamers, badkamers en thuisbioscopen. Als dat allemaal onder gelopen is, dan kun je dus heel veel weggooien.

De staat Georgia heeft nu wel de noodtoestand afgekondigd in een aantal "counties", deelgemeenten, zodat er noodfondsen komen om wegen en bruggen te repareren. Niets daarvan gaat naar de bevolking, die moeten het allemaal zelf oplossen. Maar dan komt wel de American spirit omhoog. Overal zijn inzamelacties en iedereen probeerd de getroffenen te helpen. Maar is is vanmorgen wel weer een "flood watch" afgegeven voor vrijdag en zaterdag. Er wordt weer behoorlijk wat regen verwacht. Laten we hopen voor iedereen dat het meevalt.

Het weer is verder deze week prachtig. Zonnetje, bijna 30 graden. Ik vlieg vandaag, vrijdag, weer terug naar huis. Heb het wel weer gehad hier deze week. Heel veel werk gedaan en nog meer gekregen in verband met mijn nieuwe baan. Dat, en met de geruchten over de verkoop van pharma, heeft deze week weer een hoop energie gekost. Dus lekker naar huis en van het weekend plamuren enz., want de klus thuis wacht ook weer.

Tuesday, September 22, 2009

Wow, wat een weer....

Ik vertelde gister al over het slechte weer. het was echt niet normaal. Er viel binnen 36 uur op sommige plaatsen 30 inch regen, dat is 760 mm. In Nederland valt gemiddeld in het hele jaar tussen de 690 en 900 mm regen.

Een collega vertelde dat hij snel 15 cm water uit zijn zwembad had laten lopen, maar binnen 4 uur stond het water weer tot aan de rand.

Gister reed ik nog van het vliegveld naar het hotel en reed over de I-285. Daar staat nu allemaal water. Dit is een belangrijk knooppunt naar Alabama.



Klik hier voor meer foto's. Dit is op het stuk vlakbij waar wij woonden. O.a. bij de grote Kenworth vrachtwagen dealer. Hier reed ik gistermiddag nog, maar nu is alles daar dicht.

De governeur van Georgia heeft contact gehad met president Obama of ze de noodtoestand af kunnen kondigen om op die manier extra fondsen aan te kunnen wenden voor het herstel. Meer dan 100 wegen zijn afgesloten en 12 bruggen verwoest. Vele van de normaal kabbelende beekjes zijn veranderd in kolkende watermassa's. Veel mensen zijn hier niet voor verzekerd en als ze dat wel zijn, dan is het nog maar de vraag of er uitgekeerd wordt. Daarbij moeten mensen vandaag "gewoon" weer aan het werk.

Wat mij overigens een beetje verbaasd is dat er zo weinig te vinden is op sites als De Telegraaf, die normaal er wel als de kippen bij zijn als er sensationeel nieuws te melden is.

Update over school en andere dingetjes...

Zoals ik al in de vorige post had aangegeven is Jill voor het eerst naar school gegaan. Alles is prima gegaan. Ze voelde zich helemaal thuis en ook volgens juf is het net alsof ze er al gewoon bij hoort. Nog een paar weekjes en dan mag onze kleine meid naar de kleuterschool. Ze heeft er echt heel erg veel zin in, dus dat gaat vast wel goed komen.

Vorige week was er feest op de Zeppelin, de school bestond namelijk 10 jaar. De hele week waren er allerlei activteiten en stond het thema grootmoederstijd centraal. Op woensdag mochten alle kinderen verkleed naar school komen. Zo ook Jill, want dat is de dag dat zij mag oefenen, dus mevrouw had weer mazzel.

Het was allemaal leuk gedaan en de kids hebben een leuke week gehad. Op donderdag lag er zelfs een kunstijsbaan op het schoolplein. En dat met 20 graden buiten!

Dit jaar zijn Marit en Sabina klassenmoeder voor groep 1/2B. Ze had toch nog niet zoveel te doen. ;-) Maar goed, waar een wil is, is een weg en drukke mensen hebben altijd tijd toch? De taak van de dames is om de juffen te ondersteunen bij diverse activiteiten, zoals feestmutsen maken, assistentie verlenen bij de diverse december feesten enz. enz. Zij hadden zich opgegeven en werden met een overmacht aan stemmen gekozen. :-)

Er komt dan altijd een foto op het prikbord, zodat iedereen weet wie de moeders van welke kids klassenmoeder zijn. Dat is wel handig, want na 2 jaar weet ik nog steeds niet welke moeder bij welk kind hoort. Maar ja, ik ben er ook alleen op donderdag.



Verder zijn we afgelopen weekend met de vrienden op pad geweest. We gaan al jaren samen het 3e weekend van september op stap. Het ene jaar een weekendje en het andere jaar een dagje. De organisatie van dit jaar, was het organiseren van het dagjeen was in handen van Sandra, Hans-Peter en ons. We hadden een leuke programma opgezet, dit keer in Volendam. Om 12:00 uur werden we opgehaald met de bus en naar Volendam gebracht. Daar hebben we eerst een lunch gehad bij Smit-Bokkum en daarna een speurtocht door Volendam en met z'n allen op de foto in klederdracht. Afsluitend lekker eten en 's avonds nog een kroegentoch door Volendam. Om 23:00 uur stond de bus weer klaar en bracht ons naar Heerhugowaard. Helaas heb ik nog geen foto's. Deze staan nog op het toestel en ik zit nu in de VS en heb de foto's niet bij me. Maar die houden jullie tegoed. We hadden echt prachtig weer en al met al was het een erg leuke dag. Dat bleek ook uit de reacties die we hebben gekregen.

Dan zijn we ook nog bezig met het afmaken van de inrichting voor de nieuwe kamers. Alles is inmiddels in de latext gezet, zodat we verder kunnen met plamuren, verven en behangen. Pfff, waren er wat meer weekenden...

Zoals ik al zei ben ik vanmiddag voor een week geland in de VS en ik kan zeggen dat het hier echt hondenweer is. Ontzettend veel water. het komt echt met bakken uit de lucht. Wegen zijn afgesloten, onbegaanbaar, scholen zijn dicht. Dit heb ik hier nog nooit gezien. Ik ben hier wel eens geweest met Tornado watch alerts enz., maar dit was heel heftig. Ik zag het al vanuit de lucht. De lokale krant heeft er een aantal foto's van genomen, en die kun je hier zien. Zelfs de connector (2x 6 banen breed) was vanmiddag een tijd afgesloten. En vanmiddag hoorde ik dat de kelder van Tjeerd en Kiki ondergelopen was. Er stond zo'n 60 cm water in de "basement", wat helemaal ingericht was. Jongens wat erg, dat wordt weer heel veel werk. Morgen schijnt het wat beter te worden, dus daar hopen we dan maar op.

Groeten van ons.

Wednesday, September 09, 2009

Grote stap voor Jill

Vandaag gaat Jill voor het eerst oefenen op de Zeppelin in groep 1. Natuurlijk voor ons allemaal een grote stap en binnenkort hebben we 2 kids op de basisschool. Wat gaat de tijd toch snel.

De afgelopen tijd hebben we er veel over gepraat met Jill en ze heeft er heel veel zin in! Ze is er ook echt klaar voor. Op de Peuterdeel wijst ze de nieuwe kindjes de weg en helpt ze de juffen met schoonmaken (de appel valt niet ver...), de puzzels e.d. zijn niet echt meer een uitdaging voor haar en ook thuis kun je merken dat ze er echt aan toe is. Wat wordt het toch snel een grote meid.

Maar toch...gisteravond tijdens het eten begon ze te huilen. We vroegen wat er was, maar ze wist het niet echt. Toen we vroegen of ze het spannend vond om naar school te gaan knikte ze. 's Avonds in bed vertelde ze me dat ze mama morgen een stevige hand zou geven en dat ze dan zo de klas in zou gaan. En weer gaf ze aan dat ze het wel spannend zou vinden. Gelukkig... onze grote meid is toch nog een klein meisje van nog geen 4.

Hieraan denkend schiet het nummer van Marco, Dochters, in mijn hoofd:

Ooooh wat gaat de tijd toch snel
Gisteren nog zag ik haar voor het eerst
Lag ze hier in m’n armen
Wat is ze mooi
En wat staat de tijd haar goed
Ik knipper m’n ogen en zie hoe ze steeds
Weer een beetje veranderd is
Maar hoe groot ze ook mag zijn
In mijn ogen blijft ze altijd klein

Tsja, wat gaat de tijd toch snel.

Wordt vervolgd.