Missie geslaagd?!

Nu we aan het einde komen van ons avontuur vragen een aantal mensen of alles gelukt is en of de missie geslaagd is. Voordat ik hier op terugkom, wil ik eerst even de week doornemen.

In het vorige stuk vertelden we al over de verjaardag bij Joost. Daar had Sabina afgesproken om dinsdag koffie te gaan drinken bij Charlotte. Charlotte woont in Dacula, in de buurt van David. Hun huis was nagel nieuw en zelfs Tom wist niet waar het precies was. Maar goed, Sabina in de auto met de kids en op naar Dacula. Na een uur en een kwartier gereden te hebben was ze dan op de plaats van bestemming en het was gezellig. Max, hun zoon, had een levensgrote Thomas trein en daar was Scott helemaal weg van. En ook Jill vermaakte zich prima met het vele speelgoed wat Max en Tessa hadden.

Op woensdag niet zo veel gedaan. Behalve dan naar de Starbucks gelopen voor een lekkere cappuchino. Altijd weer een mooi loopje, het weer is nu een stuk beter, en lekkere koffie (leert ze het dan toch nog :-). Donderdag lekker geluncht met Bas bij de Applebee's. Bas had een $ 50,- gift card gehad van een project manager bij Solvay. Dit omdat hij een aantal dingen had gedaan wat erg op prijs werd gesteld en niet bij zijn standaard takenpakket hoort. In Nederland wordt dit vaak gezien als onderdeel van je takkenpakket genaamd Verder Voorkomende Werkzaamheden. Hier krijg je dan een extra beloning in de vorm van een Team Award. Maar goed, lekker geluncht. Scott vind het helemaal geweldig als hij papa op kan halen van "Het hele hoge huis". Tijdens de lunch realiseerden we ons dat het de laatste keer was, dus we hebben maar snel nog een lunch gepland voor volgende week. Nu kan het nog ;-).
De vrijdag staat altijd in het teken van de school. 's Avonds is Sabina nog bij de voetbal van Lisanne wezen kijken. Dit was de afscheidsavond van de seniors. Lisanne is nog wel geen senior maar speelt wel al met de seniors mee. Om 17:00 uur moest ze bij Kiki zijn en ze dacht rond 19:30 wel weer thuis te zijn. 19:30 werd 23:30, maar wel een hele leuke avond gehad. We hebben het hier over het schoolvoetbal. Het afscheid nemen was tussen de wedstrijd van de dames en heren in. Heel apart allemaal, maar wel ontzettend leuk dat ze er op deze manier wat aan doen. Helaas kon Sabina voor onze dames bij KSV niemand scouten, maar de jongens kunnen makkelijk mee bij KSV!

Zaterdag was het feest van De Molenwiek. De hollandse school in Atlanta bestaat alweer 5 jaar en dat moest gevierd worden. Vanuit Nederland was het circus van Hannes en Co ingevlogen. Zij hebben met de oudere kinderen een geweldige act gepresenteerd. Daarna was er een receptie, die erg gezellig was met lekker eten en drinken. Ook hier was Lisanne en Scott en Jill hadden haar al snel gevonden. Namens Solvay mochten wij nog een kado aanbieden aan de jarige school en ook wij zelf hadden wat meegenomen. Alles werd erg op prijs gesteld.

Aan het einde van de receptie hebben we afscheid genomen van de eerste mensen hier. Ja, dan komt het afscheid toch wel dichtbij en realiseer je, je dat het echt over is over 2 weken. Bij thuiskomst hadden we een SMS en daarin stond dat Rene en Ilona Dudink een dochter hebben! Geweldig nieuws natuurlijk!
Zondag als eerste gebeld naar de kersverse ouders van Gwen. Gelukkig is alles goed gegaan en we komen snel kijken hoor! Daarna zijn we naar de outlets gegaan om nog wat inkopen te doen. De dollar werkt in ons voordeel op het moment, dus we nemen het er nog maar even van.

OK, dan nu terug naar de vraag in de titel, het week overzicht kost toch altijd meer woorden dan je denkt.

Zoals jullie ongetwijfeld weten was ik officieel op een Mission voor Solvay. Deze missie had als doel om meer te weten te komen hoe er bij CRIS gewerkt wordt. CRIS is een knowledge center binnen Global IT van Solvay Pharmaceuticals. OK, nu even in het Nederlands. CRIS is een afdeling binnen IT dat wereldwijd projecten uitvoert en IT systemen beheert voor diverse andere afdelingen. Poeh, best lastig om dat goed neer te zetten in het Nederlands als je met zoveel engelse termen werkt. Het doel van de missie was dus het opdoen van kennis van deze afdeling. Door projecten te leiden vanuit IT moest ik hun methoden gebruiken en moest ik een werkrelatie opbouwen met de anderen in dat team. Ik moet zeggen dat dit erg goed gelukt is. Helaas is een ander project dat ik zou doen uitgesteld, maar ik heb m'n handen vol aan het huidige project. Het is erg interessant en ik heb met hele andere mensen te maken dan waar ik tot nog toe mee te maken had.

Is de Missie geslaagd? Ja! Dat kan ik volmondig beaamen. Ik weet nu goed hoe zij projecten aanpakken en heb een goede relatie opgebouwd met de mensen hier. Vooral dit laatste is erg belangrijk in een team dat verspreid over de wereld zit. Misschien realiseren jullie je dat niet zo snel, maar het is lastig om met mensen te werken die je maar eens in de 6 tot 8 weken ziet. Natuurlijk hebben we de telefoon, email en chatprogramma's, maar dat kan het echte contact niet vervangen. Voeg daaraan toe dat engels niet de moedertaal is van collegae uit Frankrijk, Duitsland en Nederland en dat we dus geen amerikanen zijn en je snapt dat een eenvoudig iets als communcatie heel erg lastig kan zijn.

Natuurlijk was mijn werk bij Solvay de driver om naar de VS te gaan, maar ook als gezin was het een uitdaging. We hebben het afgelopen half jaar heel veel tijd samen doorgebracht en het als heel bijzonder ervaren en wij zijn elkaar nog steeds niet zat :-). Zo maar een half jaar weg van huis, je familie en je vrienden. Het geeft je absoluut een andere kijk op je leventje en dat neemt niemand ons meer af. Natuurlijk was het niet altijd makkelijk, ik denk dat het voor mij zelfs nog het makkelijkste was. Maar Sabina was altijd thuis, zonder werk en met de kids, die ook wel eens een off-day hebben. We hadden nooit verwacht dat we bepaalde zaken helemaal niet zouden missen en andere dingen juist weer wel. Verder hebben we hier met sommigen onder jullie meer contact gehad dan dat we thuis in Nederland hebben. Dat zijn toch dingen die je niet van tevoren kunt bedenken.

Inderdaad nog iets meer dan een weekje en dan gaan we terug naar Nederland. Komende zaterdag heeft Susan, mijn manager hier, een poolparty voor de medewerkers en hun families georganiseerd. Dit is een officieel afscheidsfeest, al zal ik ook na de missie hier nog veel komen.

Naturlijk zullen we jullie in de volgende blog hier wel weer verslag van doen. Dan weten we ook wie er kampioen van Nederland geworden is. Tsjonge, wat een ontknoping van de competitie. Wie had dat gedacht! Wij zorgen in ieder geval dat we het volgen via het Internet.