Storm en regen... en jullie 25 graden.

Goedendag allemaal,

Weer een week voorbij. Aan de ene kant gaat het nu heel hard. Aan de andere kant zijn we er klaar voor en duren de weken heel lang. Het voelt allemaal een beetje dubbel. Het is net als op vakantie. Als je weet dat het tijd wordt om naar huis te gaan dan wil je ook erg graag naar huis. We hebben, wat mogelijk was, gezien en gedaan. En verlangen naar ons eigen huis, onze spullen, vrienden, familie, kennissen en het normale leven. Maar van andere dingen zullen we nooit genoeg krijgen en bevalt het leven ons dus nog prima hier. Enfin, nog drie weken te gaan en dan staan we weer op Nederlandse bodem.

De week is rustig verlopen. Maandagochtend samen met Pauline en de kindjes een bakkie gedaan bij de Starbucks. Dinsdag bij huis gebleven. Woensdag naar de Hobby Lobby geweest voor splitpennentjes (ga dat maar eens uitleggen in het Engels!) en een cadeau voor vriendje Joost. Ook deze keer zag ik natuurlijk weer van alles,maar kon me goed inhouden. Want ja, er moet al meer dan genoeg mee terug. Maar het is allemaal o zo leuk! Ook donderdag bij huis gebleven en vrijdag was het weer schooltijd voor Scott. Jill en mama zijn met de andere mama’s, hoe kan het ook anders, koffie wezen drinken en shoppen. Ja, wat dat betreft werkt dit land echt een shopverslaving in de hand. De middagen van afgelopen week zijn opgegaan aan huishoudelijke klussen, scrapbooken, bellen, mailen en Scott bezig houden. Want ja, de kleine man wil niet zo erg graag meer slapen. En krijgt daar natuurlijk ook de leeftijd voor. Maar dan zijn de middagen wel vol hóór. Ik weet niet hoe jullie dat allemaal beleven of hebben beleeft, maar de hele middag is het ‘mama, wat gaan we nu doen’, ‘mama, helpen’, ‘mama, kom eens kijken’, ‘mama, ik moet naar het toilet’. Goh, dan zijn die paar uurtjes “voor jezelf” toch wel heel erg lekker. Maar het is ook heel gezellig hóór. Samen lekker knutselen, koken of gewoon boekje lezen. Dat is toch ook heel fijn met onze kleine grote vriend.

Zaterdag hadden we een echte mama-Scott dag. We zijn samen met vriendje Björn, mama Mandy, vriendje Joost, mama Saskia en de oma van Joost naar het poppentheather geweest. Ontzettend leuk. We hebben eerst in Midtown een koppie gehaald en daarna naar het Center for Puppertry Arts. We gingen naar de voorstelling van Galapagos George. Een klein schildpadje dat als enigste van zijn soort overleefd op een van de Galapogos eilanden. Er is een dame die het verhaal verteld en tegelijkertijd met de poppen speelt. Eigenlijk heel simpel allemaal, maar wel heel knap. Want ga daar maar eens staan. Een uur lang in je eentje een verhaal neer zetten. Na de voorstelling mochten de kinderen nog een schildpad knutselen. Om 12.30 uur namen we afscheid van elkaar en zijn Scott en mama terug gereden naar Midtown. Daar met z’n tweeën heerlijk geluncht, een marktje bezocht en toen op naar huis. Om half drie waren we weer thuis. Scott vertelde ’s avonds tegen papa dat hij een hele leuke dag had gehad. Nou, een mooier compliment kan je toch niet krijgen.

En nu is het dan zondag. Vanmorgen een lekker rustig ochtendje gehad. Vanmiddag zijn we bij Joost op verjaardag geweest. Joost woont samen met z’n papa en mama in Snellville. Dat is zo’n uurtje hier vandaan. We werden om twee uur verwacht voor zijn partijtje. Er waren heel wat Nederlanders. Dit aangevuld met vrienden en familie van Saskia en Walter. Het was dus een drukke bedoening, maar heel gezellig. Ze wonen ontzettend leuk in een wat “ouder” straatje. Daarmee bedoelen we dan niet in zo’n mega grote nieuwbouw community. Dus een wat kleiner (wat is in Amerika klein?!) huis met veel privacy en een echte veranda. Helemaal gaaf. Ze hadden het goed voor elkaar. Als iemand ooit nog zegt dat wij overdrijven met een verjaardag……… Hier staat er gewoon een heel koud en warm buffet klaar. De kinderen konden cakejes versieren en chipskettingen rijgen. De boefjes van ons waren dus niet naar bed geweest, maar hebben zich prima vermaakt. Scott heeft heel lief gespeeld en Jill hebben we neergezet en niet meer gehoord. Zet mevrouw maar tussen al die grote kinderen en je ziet er alleen nog voor een hapje of drankje. Al met al dus een zeer geslaagde middag.

Verder is het hier koud. Heeft iedereen ons verteld dat we onze winterkleding wel mee konden geven (en dat hebben we dan ook gedaan), nu is het gewoon vies rot weer. We hebben van de week zelfs -1 gehad ’s morgens. De rest van de week veel wind, regen en gewoon koud. Echt niet leuk. Zo wisselend als het land is, zo wisselend zijn hier dus ook de temperaturen.

Jill heeft verder niet meer gestapt. We durven dus nog steeds niet ons geld in te zetten op een lopende Jill bij thuiskomst. Maar ze probeert wel meer en meer zelf te staan. Erg grappig. Want ze gaat staan en applaudisseert dan zelf het hardst. Tevens wil de dame ook niet erg meer slapen ’s middags. Na een uurtje heeft ze het wel gezien. En dat is natuurlijk veel te kort voor onze kleine kontkrummel. De eerste paar middagen brulde ze om het hardst. Maar de volhouder wint. We horen nu wel dat ze wakker is, maar ze blijft rustig liggen. Het is wel niet ideaal, maar dan rust ze in ieder geval wel.

Zo, dit was weer de wekelijkse update. We hopen dat jullie nog steeds van onze verhaaltjes genieten. Voor iedereen een dikke knuffel en groetjes vanuit Smyrna.