De tijd vliegt

Jeetje, alweer ruim twee weken voorbij na de laatste blog. De hoogste tijd voor een artikel(tje), maar de tijd vliegt echt de laatste weken. Met als hoogtepunt deze keer natuurlijk de komst van vaders en moeders. De kinderen wisten echt helemaal van niets en de verrassing was dus enorm. De snoetjes, onbetaalbaar en de mooiste opmerking kwam van Jill; "Jullie zijn toch wel echt???".

We hebben genoten de afgelopen weken, lekker bijgekletst en veel samen gedaan. Want ja, hier gaat het leven natuurlijk ook gewoon door. Scott traint drie keer in de week en Jill, afhankelijk of er een wedstrijd is doordeweeks, twee keer. Dan allebei wedstrijden in het weekend. Dus ja, dat verschilt allemaal niet zoveel van Nederland. Wat wel een groot verschil is, is dat ze niet even op de fiets naar de trainingen en wedstrijden kunnen. Scott traint op 3 verschillende locaties, waarvan de verste 30/40 minuten hier vandaan ligt. Gelukkig hebben we met de ouders van een teamgenoot de afspraak kunnen maken dat wij brengen en zij halen. Dat scheelt, ook dat we daar niet 1½ uur hoeven te blijven. Opa en oma zijn de afgelopen dagen veel mee geweest naar de sportvelden, zowel voor de trainingen als voor wedstrijden.

En dan was daar Jill haar verjaardag. Onze kleine meid heeft dubbele cijfers als leeftijd, een tweede tiener in huis. Ze heeft een ontzettend leuke verjaardag gehad en is absoluut niet vergeten. Zondag maar ontbijt op bed, want maandag valt niet mee, met cadeautjes van papa en mama en Scott. Maandag was de kamer versierd, waren er kaarten, pakketjes uit Nederland met daarin cadeautjes, visite (opa en oma), kaarten met centjes, cadeautjes, mailtjes en een Amerikaanse taart. Ook nog uitdelen op school tijdens de lunch en uitdelen na de wedstrijd (op de dag zelf) bij softbal. Kortom, ze heeft echt genoten ook al was het toch allemaal ff anders.


Dinsdag ben ik met moeders naar Michael's gereden (grote hobbywinkel) en hebben we vaders afgezet bij de Home Depot (grote gamma). Woensdag is Bas met z'n vader naar het Kennedy Space Center geweest en moeders en ik hebben heerlijk geshopt in de Avenue's. Niets gekocht, maar wel lekker gekeken, gekletst en gegeten. Tussen alle bedrijven door deden we ook het huishouden met elkaar en had vaders wel wat klussies. Vrijdag zijn we met z'n allen naar Orlando vertrokken. Scott had daar een toernooi. We zaten in een heerlijk appartement op een klein parkje met zwembad. Ook weer heel gezellig en leuk om met elkaar mee te maken.

Zondagmiddag weer thuis en maandag start dan de (werk)week weer. En dan komt daar dinsdag het afscheid. Wat zijn dat enorm lastige momenten. Tuurlijk weet je dat het eraan komt en dat het ook weer goed is, maar goed zullen we er nooit in worden. We waren even heel verdrietig met elkaar en ik denk ook dat het nooit went. Maar we hebben samen mooie herinneringen gemaakt en die kan niemand ons meer afpakken.

Vandaag ons ritme weer opgepakt. Ben voor het eerst te sporten geweest en dat ging best redelijk. De incisies doen met buikspieroefeningen nog best zeer, maar verder ging het goed. Ben ook al op controle geweest en de arts was tevreden; hoef niet meer terug te komen. Vanmiddag geholpen op school en vanaf morgen ga ik wat structureler vrijwilligerswerk doen op school. Bas heeft het ook nog steeds erg druk op het werk en de kinderen hebben natuurlijk school (huiswerk) en sport. Tussendoor doen we leuke dingen met elkaar. Kortom, we vervelen ons (nog :-)) niet.