Zo bijzonder, zo dankbaar!!!!

Gisteravond werden wij door onze vrienden overvallen voor een "uitzwaai-avond". Wat een enorme verrassing!!! Zorgvuldig gepland en besproken en wij hebben echt, echt, echt niets in de gaten gehad. Echt een #ikvertrek momentje.

Na heerlijk bij Theo en Sheila te hebben gegeten (dat was wat in de agenda stond), kwamen zo rond half negen de vrienden binnen. Samen met onze papa's en mama's, want ook die waren uitgenodigd. Het potje Keezen werd ruw verstoord (ha,ha), maar wat een suuuuuuuuper verrassing zeg.

Zo bijzonder dat dit voor ons is georganiseerd, dat heeft ons echt wel wat gedaan. Nadat iedereen binnen was kregen we een aantal prachtige cadeaus:

• Een mooie kaart met hierin een heel origineel cadeau, nl. een tijdschriften abonnement voor op de iPad. Op die manier kunnen we in ieder geval de Story en Privé blijven lezen, zodat we van alle nieuwtjes van Bekend Nederland op de hoogte blijven. Voor ieder wat wils en alvast een blad en snoep voor onderweg.
• Als klap op de vuurpijl kregen we een prachtige glossy met heeeeel veel foto's en dierbare herinneringen van iedereen. Wat gaaf zeg! Het lijkt wel een geschiedenisboek van bijna 25 jaar vriendschap, hoe bijzonder is dat!?!

Terwijl we dit schrijven zijn we er nog steeds een beetje "stil" van en komen de woorden moeilijk op papier. Wat een ontzettend gave en dierbare avond zeg! Daarna nog lekker geborreld en met z'n allen op de foto geweest, want voorlopig de laatst keer compleet. Heel, heel, heel erg bedankt lieve vrienden. Wat hebben jullie voor ons een bijzonder afscheid georganiseerd. Wij hebben genoten en kunnen hier heel lang op teren. We zullen jullie ontzettend missen, maar uit het oog is absoluut niet uit het hart (maar dat weten jullie natuurlijk wel). Nogmaals a big THANK YOU en tot blogs/facetime/Skype/apps/bels of schrijfs.

 

 

Nog 22 nachtjes slapen…..

Al weken is het tijd voor een update, maar het is in huize Ursem hollen en vliegen. Gewoonweg geen tijd of… maken we geen tijd om de blog bij te werken? Het in ieder geval rete druk, met alles wat er is gebeurd, geregeld, nog komen moet en wat “normaal” doorgaat.

Eigenlijk weet ik ook niet zo goed waar we moeten beginnen, dus maar even een paar highlights van wat wij denken dat jullie leuk vinden om te weten. Mocht je nog vragen hebben, dan horen we het wel.

Onze vakantie in Voorthuizen was heerlijk. We hebben genoten met elkaar en van ons tweede huis op wielen. Alle seizoenen in drie weken meegemaakt, maar dat mocht de pret niet drukken.

De visums zijn binnen. Op 12 mei zijn we naar de Amerikaanse ambassade geweest. Na het nodige ingevuld, beantwoord en betaald te hebben konden we weer richting huis. Na nog geen week hadden we alle paspoorten inclusief visums weer binnen. Erg fijn.

We hebben een huis!!! Het was niet makkelijk. De markt is een beetje overspannen daar. Vandaag op realtor (zelfde als funda), maar eigenlijk gisteren al bijna verhuurd. Frustrerend, maar we kunnen er niets aan doen. We hadden 8 huizen doorgegeven die we wilden bezichtigen twee weken terug, althans Bas dan hé, ik ging mee via facetime. Uiteindelijk zijn het er 2 geworden, de rest was al weg en moesten we min of meer direct beslissen. Dat hebben we dan ook maar gedaan. We gaan alvast oud-bejaard wonen, alles gelijkvloers. Aankomende maandag krijgt Bas de sleutel, dan zullen we ook wat foto’s posten. Adres geven we persoonlijk door en niet via de blog. Het huis ligt in een mooie buurt op fietsafstand van de school en het community center (Restaurant, zwembaden, tennisbanen en sportschool).

Verder is de caravan verkocht en ook de Audi zijn we kwijt. De caravan verkopen nam veel tijd in beslag door twijfelende kopers, maar de Audi was binnen 24 uur verkocht. Je weet het ook nooit. Nu alleen de Nissan nog, maar die willen we toch wel graag tot het einde blijven rijden.

Afgelopen dagen zijn onze spullen ingepakt. Drie dagen lang verhuizers in huis, maar het is allemaal prima verlopen. Het was een leuke ploeg, er werd hard gewerkt en veel gelachen. Ondanks dat we al heel veel hadden opgeruimd, weggegooid of weggezet, bleef er voor de heren toch nog genoeg over om in te pakken. Jeetje, wat heeft een mens een spullen. Gisteren om 12.00 uur reed de container weg. Deze gaat maandag op de boot en komt, als alles voorspoedig verloopt, de 27ste aan in Jacksonville. Als het dan met inklaren ook goed gaat, dan zien wij onze spullen weer op 8 juli.

Scott en Jill vonden het de afgelopen dagen wel lastig. Hun spullen ingepakt te zien worden, hebben ze als vervelend ervaren. En zij nemen zo langzamerhand natuurlijk ook afscheid van diverse mensen, sporten en clubs. Voor ons zo nu en dan al niet makkelijk, laat staan als je 11 en 9 bent.

De komende weken staan in het teken van de laatste dingen inpakken en voorbereidingen voor als we daar aankomen. Social Security Numbers (BSN in Nederland), rijbewijzen halen (theorie en opnieuw afrijden), gas water en licht regelen, Wifi (van levensbelang tegenwoordig), auto's, mobiele telefoons, medische keuring voor school, inschrijven op school, etc etc. Genoeg te doen dus. We houden jullie op de hoogte!

One hundred count down

Daar zijn we weer. Inmiddels is er ruim een maand verstreken sinds de eerste update en …is er natuurlijk weer het nodige gebeurd.

Het ‘gewone’ leven gaat 'gewoon' door: zo hebben we Scott zijn 11de verjaardag gevierd, is Jill weer geopereerd aan haar oor, hebben we de nodige verjaardagen bezocht en de kids partijtjes gehad, werken we natuurlijk ook nog, vergaderen we met de OC en MR van de Zeppelin, hebben we de open dagen bezocht van Huygens en HFC (we komen toch terug over drie jaar), zit ik in de Paascommissie met alle werkzaamheden van dien, doen de kids mee aan het schoolvoetbal, handballen en voetballen ze ook nog gewoon, is Bas al weer 2x naar Amerika geweest, heb ik mijn 40ste verjaardag gevierd, hebben we helaas vader Wellen een laatste groet moeten brengen, hebben we weer een gezellig avondje gehad met de achterbuurtjes, zijn we naar de Edwin Evers Band geweest en gaat het huishouden ook gewoon door.

Wat gebeurd er dan allemaal op het verhuizingsfront? Inmiddels is het bedrijf wat hier de verhuizing regelt geweest. Ze komen op 10,11 en 12 juni onze zeevracht inpakken. Op 24 juni volgt dan nog een klein gedeelte wat met de luchtvracht mee moet. We nemen eigenlijk de gehele inboedel mee. Het half jaar in Atlanta heeft ons geleerd dat je op een gegeven moment zelfs je eigen kop en schotels mist. En om het zo snel mogelijk ons thuis te laten worden, vinden wij het belangrijk veel eigen zaken mee te nemen. In principe hoeven wij niets te doen qua inpakwerk. Maar de aankomende weken gaan wij natuurlijk wel het nodige opruimen en uitzoeken. We zijn in contact met een verhuurbedrijf zodat we de laatste weken huisraad hebben en hier tot de laatste dag kunnen blijven.

We hebben nog geen huis. We kijken zo nu en dan wel, maar het heeft nog geen zin om ons ergens op te richten. Als we nu gaan huren, “gooien” we drie maanden huur over de schutting en dat is natuurlijk zonde. Wat ons een klein beetje zorgen baart is dat er weinig huizen in de toegewezen wijken van de scholen (zie vorige blog) komen. Maar het is nog niet zover, komt vast goed.

Verder heb ik vorige week een afscheidsfeestje gehad van mijn eigen team en maak ik me op voor het afscheid van HHNK, zijn we in gesprek met een eventuele huurder van ons huis, volgen Scott en Jill nog steeds Engelse les, hebben we in Amerika een auto gekocht en zijn we bezig met de verkoopteksten van onze eigen auto’s en caravan. Kortom, er gebeurd evengoed genoeg.

Afgelopen vrijdag was het nog honderd dagen tot vertrek. Het aftellen is begonnen.

 

Een eerste update

Hallo allemaal,

 

Hier dan ons eerste bericht sinds jaren en……. sinds het breaking news. Want ja, na een aantal maanden van wikken en wegen hebben wij  afgelopen maand besloten om het avontuur tegemoet te gaan. We gaan voor drie jaar wonen en werken in Amerika, Florida. Ons (t)huis zal dan staan in Jacksonville.  Jacksonville is de grootste stad in Florida, het ligt in Duval County. Het ligt vlak bij de oostkust van Florida en in de noordoostelijke hoek van Florida, vlak bij de grens met Georgia. De staat waar we vorige keer verbleven, op circa 6 uur rijden van Atlanta.

Er zijn de afgelopen 4 weken al veel zaken geregeld. Zo is het expat-contract getekend,  hebben we een bankrekening geopend in Amerika (geen eenvoudige klus,:-), heeft Bas drie K-8 scholen bezocht, zijn Scott en Jiil begonnen met Engelse les, zijn de afspraken met de makelaar, begeleider en verhuizer gemaakt en is onze heenreis geboekt.

Over de K-8 scholen gaan we jullie wat vertellen. Amerika heeft een openbaar en private schoolsysteem. Scott en Jill zullen naar een openbare Amerikaanse school gaan. Het openbare schoolsysteem is gebaseerd op 13 jaar onderwijs voor iedere leerling, te beginnen met kindergarten (kleuterschool, groep 1 en 2), elementary school (grade 1 t/m 6 = groep 3 t/m 8), Middle school (grade 7 & 8 = brugklas en 2 klas voortgezet onderwijs) en High school (grade 9 t/m 12 = klas 3 t/m 6 voorgezet onderwijs). Een iets ander systeem dan bij ons. Er zijn veel scholen die alleen gaan tot grade 5 of 6 (elementary school) of alleen middle school. Maar er zijn ook een aantal scholen, 3 in Jacksonville, die elementary en middle school bij elkaar hebben. Om Scott en Jill niet te veel in die drie jaar te laten switchen, willen wij graag dat zij naar een K-8 school gaan.  Scott zal dan in grade 6 terechtkomen en Jill in grade 5. Het schoolprogramma is voorgeschreven door de staat en verschilt dus niet zo op de drie scholen. We moeten ook hier op basis van gevoel een keuze maken.  

Maar wat ook belangrijk is dat het allemaal toegewezen scholen zijn.  Dit houdt in dat je in bepaalde wijken, straten moet wonen wil je naar de betreffende school mogen. Hier zijn ze echt heel strikt in en daardoor wordt ons gebied waar we een huis willen, beperkt. Maar er staan wel wat huizen te huur en Bas gaat in mei een aantal daarvan bezichtigen.

Verder moeten er uiteraard nog veel andere zaken geregeld worden, dus wij zullen ons de aankomende tijd niet vervelen.

Jill's knikkerbaan

Jill (groep 3) heeft in de plus-klas van De Zeppelin een knikkerbaan gemaakt en in dit filmpje legt ze uit hoe ze het gemaakt heeft.