Z'n gangentje

Hallo iedereen,

Wat went dat toch gauw; rust. We hebben sinds zondag geen bovenburen meer en dat is zalig. We kunnen gewoon uitslapen (totdat de kindjes wakker worden dan hé) en worden niet meer midden in de nacht gewekt door iemand die boven ons hoofd loopt ‘te rennen’ of die het toilet doortrekt (zodat het net lijkt of je de stortbak over je heen krijgt). Ook ’s middags is het nu veel rustiger en we hoeven niet tot 00.00 uur wakker te blijven omdat de buren zo’n herrie maken. Maar het zal wel gauw over zijn met de pret. Vandaag (zaterdag 13.01.07) waren er allerlei bezichtigingen in het appartement. We verwachten dat het weer gauw verhuurd zal zijn, maar voor nu genieten we er nog maar even van.

Het weer is ook hier omgeslagen. Af en toe een dagje grauw en regenachtig. Van de week zelfs echt koud, maar wel een lekker zonnetje. ‘s Morgens krabben en woensdag gaf de meter 6 graden aan (om ca. 11.30 uur). Dat is dus niet veel, maar het is gewoon lekker winterweer. Zeg maar goed skiweer, alleen dan zonder sneeuw. Vandaag was het dan weer echt warm met (aan het einde van de dag) 21 graden. Dit schijnt het hele weekend zo te blijven en donderdag komt er weer een koufront. We wachten het maar weer af.

Hier gaat verder alles z’n gangentje. Dinsdag de kerstversiering opgeruimd. Ruimt altijd weer lekker op, maar het is dan ook meteen weer zo kaal. Dat duurt dan weer twee dagen en dan is de ruimte weer heerlijk. De kerstboom gaat naar Dave en Charla. De spulletjes heb ik in tassen gedaan en die staan klaar voor vaders en moeders. Ja, moeten jullie nagaan zo langzamerhand begin ik al te kijken wat er met de eerste lichting mee terug mag. Er is dan ook alweer ruim 1/3 om van onze trip. Het gaat snel (veel te snel) en dit nieuwe jaar zal nog sneller gaan. Nog een weekje dan gaan we op vakantie. Als we terugkomen is het nog 3 weken totdat vaders en moeders komen. Als die dan weer terug gaan duurt het nog 4 weken en komen pap en mam en als die weer teruggaan dan zijn we nog maar 1 maand hier. Jullie zien het wij leven in weken. Het lijkt misschien nog een heel eind tot mei, maar voordat je het weet zijn we weer thuis. We hebben in ieder geval hele leuke weken om tegemoet te zien.

Woensdagmorgen op de koffie geweest bij Mandy. Wederom erg gezellig en was pas om 14.00 uur thuis. Ja, ze woont nu eenmaal niet om de hoek. Doe er toch zo’n 45 minuten over van daar naar hier. Maar maakt niet uit, als het maar leuk is (en dat is het). Jill gelijk in bedje gestopt maar Scott wilde niet slapen. Voor deze keer dan goed gevonden en daarbij gaan we er toch al meer naar toe dat hij ’s middags niet meer slaapt. Hoewel ik moet zeggen dat dit de eerste keer is sinds een week of twee, dus dat valt mee. Hij zat heerlijk te stempelen en te kleuren. Later nog met elkaar geknutseld, wat hij ook helemaal geweldig vond. Het wordt toch zo’n grote vent. ’s Avonds moest Bas met een vertegenwoordiger uit eten, maar heeft hier nog wel een klein bordje meegegeten. Die avond moesten ook de kindjes in bad, waarvan hierbij een foto. Ze gaan nu af en toe samen in bad en dat is een groot feest. Het is dan ook wel gelijk een waterballet in de badkamer, maar ze hebben zoveel pret samen dat nemen we op de koop toe.

De rest van de week gespendeerd aan het normale. Huishouden, mailen en foto’s plakken. Druk, druk, druk. Dat is iets wat me wel tegenvalt hóór; ik dacht zeeën van tijd hier te hebben en dat heb ik gewoon niet. Met de foto’s gaat het de goede kant op. De bouw van het huis zit erin. Wel is het nog steeds jammer dat we zoveel foto’s kwijt zijn door de toentertijd gestolen laptop, maar er bleven gelukkig nog genoeg foto’s over. Van de week het jaar 2003 uitgezocht, dus daar ga ik nu zo snel mogelijk mee beginnen. Het begint wel een beetje een obsessie te worden die foto’s. Maar ik wil zoveel mogelijk gedaan hebben, want volgende week krijg ik het scrapbook van school. Ja, daar heb ik me voor aangeboden. Ze maken van elk schooljaar een scrapbook dus ik dacht ‘kom ik moet me natuurlijk ook ergens voor aanmelden’. Fout, fout, fout. De moeders die ik spreek hebben helemaal niets ingevuld en doen ook niets. Ze waren dus waarschijnlijk zeer blij met mijn ingevulde lijst. Enfin, weer wat geleerd. Niet gelijk je ergens voor opgeven, kan later ook nog altijd.

Over school gesproken, Scott moest natuurlijk weer heen afgelopen vrijdag. Vraagt ie bijna drie weken lang elke dag “mag ik school vandaag?”, is het zover en dan niet willen. Hier thuis ging het nog wel, maar op school was het weer brullen. Hij heeft het gewoon veel te gezellig thuis (ha, ha). Enfin, ik ging dus wederom niet gezellig weg van school. Maar ja, hij moet er toch doorheen. Als we straks terugkomen gaat hij twee dagdelen naar de peuterschool. En dan duurt het geen jaar meer voordat hij naar de kleuterschool gaat. Gelukkig hoorde ik van de juffen bij het ophalen dat hij daarna helemaal niet meer had gehuild en dat het super met hem ging. Hoewel hij zelf anders beweerde want op mijn vraag of hij nog lang had gehuild antwoordde hij volmondig ja. Zo zie je maar, ze kunnen toch vaak wat heel anders beweren. Maar goed, hij kwam blij uit school en had een mooie tekening gemaakt.

Vandaag om 10.00 uur met Mandy afgesproken bij Barrett Parkway. Een heel groot shopping gebied; een grote mall met daaromheen veel, heel veel winkels en restaurants. Je komt gewoon ogen en oren te kort. Lekker dagje dus gehad en Bas ook met de kindjes. Nu is het dan zaterdagavond. Kindjes naar bed, blog bijgewerkt, ff wat kaarten verstuurd (het 85e achterkleinkind van oma De Boer is geboren, dat is toch wel bijzonder), dan is het nu tijd voor een borrel.

Gegroet en wellicht tot horens, dikke kus The Ursems